Haber-Yorum

Yahudilerin Saflarının Bölünmesine Güvenmek, Gazze’ye Yönelik Yeni Bir İhanettir!

Haber:

Bir ankete göre, Yahudilerin %56'sı yurtdışına seyahat etmekten korktuklarını, %67'sinin hükümetin kendilerini temsil etmediğine inandıklarını ve %62'sinin de rehinelerin serbest bırakılmasını da içeren, kendi varlıkları ile Hamas hareketi arasında kapsamlı bir ateşkes anlaşmasını destekledikleri ortaya çıkmıştır; Anketin ayrıntılarını dün yayınlayan “İsrail zamanları” web sitesi, Yahudilerin çoğunluğunun, varlıklarına yönelik küresel eleştirilerin artması, uluslararası izolasyonun devam etmesi ve Gazze'de süren savaş nedeniyle yurtdışına seyahat edemediklerini ifade ettiklerini açıkladı. (El Cezire)

Yorum:

Yahudi varlığı Batı Şeria ve Gazze'de soykırım, cinayet ve yerinden etme gibi suçlara devam ederken Müslüman ülkelerdeki Arap ve resmi medya, Yahudi varlığını sanki içten çökmekteymiş gibi gösteren bu anketler gibi haberlere odaklanıyorlar.Aynı şekilde bu durum, Eğitim Bakanı Yoav Kisch ile esirlerin aileleri arasında yapılan toplantıdan sızan son bilgilerde de açıkça görülmekte olup bu bilgiler, işgalci varlığın içerisindeki derin çatlakları ve çöküşü ortaya koymaktadır;zira Bakan, hükümetin izole olduğunu ve yetersizliği nedeniyle savaşın bu şekilde devam ettiğini açıkça itiraf ederken aileler onu cehalet ve marjinalleştirmekle suçlamakta ve başarısız politikalarıyla evlatlarını ölüme maruz bıraktığını iddia etmektedir.İbranice Kanal 12 bu itirafları yayınlayarak kararları dar bir azınlıkla sınırlı, Yahudi toplumundan ve uluslararası çevreden izole edilmiş felçli bir hükümet ortaya çıkarmıştır.

Yahudi varlığı içindeki bu bölünmeler ve protestoların, yapısındaki gerçek bir kırılganlığı temsil ettiği ve uzun bir savaşın baskısı altında heterojen toplumunun yaşadığı erozyonu yansıttığı konusunda şüphe yoktur. Ancak üzücü olan şey, Gazze'yi yüzüstü bırakan Arap ve Arap olmayan medya figürleri ve politikacıların, oradaki mazlumlara yardım etme sorumluluğunu yüklenmek ve mübarek topraklar ile Aksa eş-Şerif'i kurtarmak için orduları harekete geçirmek yerine, bu bölünmeleri bir pazarlık kozu olarak kullanarak ölüm makinesini durdurmayı umut etmeleridir!Böylece onlar, Netanyahu'nun düşüşünü, ordunun kafa karışıklığını veya iç protestoları Gazze halkı için bir kurtuluş yolu gibi tasvir ediyorlar!

Böyle bir güven, sadece görevden kaçmak ve acziyeti ve ihaneti haklı göstermekle kalmaz, bilakis aynı zamanda kardeşlerinin zulüm gördüğüne tanık olmaktan dolayı öfkeyle kaynayan İslam ülkelerindeki sokağı yanlış yönlendirmek ve yatıştırmak anlamına da gelmektedir; eğer yöneticilerinin ihaneti ve Yahudilerin yanında yer almaları olmasaydı, onlar kardeşlerine yardım ederlerdi.Ümmet, mübarek topraklar meselesinin Yahudilerin siyasi krizlerine veya Netanyahu'nun geleceğine indirgenmediğini ve indirgenmeyeceğini, bilakis meselenin özünün ümmet ile İslam dünyasının kalbi olan mübarek Filistin toprağını sömürgecinin işgalini temsil eden kafir Batı arasındaki bir çatışma olduğunu fark etmektedir.Kanları ve kararlılıklarıyla Gazze halkı, ümmet ile Haçlı dünyasının desteklediği Yahudiler arasındaki gerçek çatışmanın dengesini kuran öncü bir güç olup onlar, düşmanın iç çekişmelerine seyirci kalmıyorlar.

Yahudi varlığının saflarının bölünmesi üzerine bahis oynamak, gerçekte Gazze'ye yönelik başka bir ihaneti yansıtmaktadır; çünkü düşmanın kendi kendini yok edeceği vehimleri, Müslüman orduların yardım etme göreviyle yer değiştirmiştir.Bu arada İşgalin, sadece protestolarla veya işgal altındaki geçici siyasi krizlerle değil ancak Müslüman orduların darbeleriyle yıkılabileceği kanıtlanmış bir gerçektir.قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ * وَيُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ وَيَتُوبُ اللَّهُ عَلَى مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ “Onlarla savaşın ki, Allah sizin ellerinizle onları cezalandırsın; onları rezil etsin; sizi onlara galip kılsın ve mümin toplumun kalplerini ferahlatsın ve onların kalplerindeki öfkeyi gidersin. Allah, dilediğinin tövbesini kabul eder. Allah, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.” [Tevbe 14-15]

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan

Bilal Muhacir – Pakistan

Mısır ve Sudan Dışişleri ve Su İşleri Bakanlarından oluşan ve 2+2 olarak ikili istişare mekanizması 3 Eylül 2025 Çarşamba günü Kahire’de Dışişleri Bakanlığında bir toplantı düzenledi. Toplantıda Hedasi Barajı dosyasındaki gelişmeler ele alındı. Toplantının ardından yayımlanan ortak açıklamada, tarafların, barajın doldurulması ve işletilmesine dair Etiyopya’nın tek taraflı adımlarının riskleri konusunda tam bir görüş birliği içinde oldukları ifade edildi. Açıklamada ayrıca, barajın güvenlik zafiyetlerine, düzensiz su tahliyesine ve kuraklık durumunda oluşabilecek olası olumsuz sonuçlara da dikkat çekildi.

Biz, Hizb-ut Tahrir / Sudan Vilayeti olarak, daha bu barajın inşaatına başlamadan önce tehlikelerine karşı uyarıda bulunmuş ve Mısır ile Sudan yöneticilerinin bu barajın inşaatını durdurmaları için ciddi adımlar atması gerektiğini belirtmiştik. Ne var ki tüm uyarılarımızı görmezden gelen yöneticiler, barajın tamamlanarak bir emrivaki haline gelmesine seyirci kalmışlardır.

Bu gerçeklik karşısında, önemle aşağıdaki gerçeklerin altını çiziyoruz:

Birincisi: Mısır ve Sudan halkının su haklarını peşkeş çekenler, bizzat Mısır ve Sudan yöneticileridir. Mart 2015’te imzaladıkları sözde “İlkeler Deklarasyonu” ile Etiyopya’ya barajı inşa etme hakkını tanımışlar ve böylece Sudan ve Mısır’ın tarihi haklarından ve su paylarından feragat etmişlerdir.

İkincisi: Barajın inşası tamamlandıktan sonra şimdi çıkıp barajın risklerinden bahseden bu mekanizma, aslında göz boyamaktan, Sudan ile Mısır halklarını yanıltmaktan ve onlara çıkarlarını savunan rejimler varmış gibi bir algı yaratmaktan başka bir şey değildir.

Hizb-ut Tahrir, söz konusu riskleri daha önce forumlarında ve konferanslarında gündeme getirmiş, ardından Eylül 2017’de yayımladığı ‘Hedasi Barajı, Su Savaşlarının Habercisi, Yöneticilerin İhmali ve Ümmetin Görevi’ adlı kitapçıkta, uzmanların ve ilgili kişilerin görüşleriyle destekleyerek ayrıntılı biçimde ele almıştır. Ancak o dönemde, Sudan rejiminin güdümündeki medya organları ve kalemşorları bu tehlikeleri yalanlamış ve barajın Sudan halkının menfaatine olduğunu öne sürmüşlerdir! Ne tuhaf! Dün reddettikleri riskleri, bugün kendi dilleriyle itiraf ediyorlar!

Üçüncüsü: Mısır ve Sudan yöneticileri, halklarının hakkını peşkeş çekip Etiyopya’nın Hedasi Barajı’nı inşa etmesine göz yumduktan sonra kamuoyunu barajın yönetimi ve işletilmesi tartışmalarıyla meşgul ettiler. Böylece insanlara, sanki asıl mesele buymuş gibi bir algı verdiler. Etiyopya onları daha da rezil etmek için bu göstermelik konuda bile onlarla konuşmaya tenezzül etmemiştir. Çünkü Etiyopya, Mısır ve Sudan yöneticilerinin Amerika’nın karşısında esamesi okunmadığını çok iyi biliyor. Trump’ın 15 Temmuz 2025’te Beyaz Saray’da sarf ettiği şu sözler her şeyi gözler önüne seriyor: “O barajın arkasında da, parasının arkasında da biz varız. Neden barajı inşa etmeden önce sorunu çözmediler bilmiyorum, ama Nil’de su olması güzel bir şey.” Nil Nehri’nde suyun bırakılmasını bir tür lütuf gibi sundu.

Dördüncüsü: Şüphesiz, Etiyopya ve arkasındaki Amerika ve Yahudi varlığı, Nil Nehri’ni tamamen kuruttuktan ve Mısır ile Sudan’ın su güvenliğini tümüyle ele geçirdikten sonra ancak rahat bir nefes alacaklardır. Nitekim Hedasi Barajı Koordinasyon Ofisi Başkanı Arigawi Berhe, 23 Temmuz 2025’te basına yaptığı açıklamada, “Rönesans Barajı yolun sonu değildir ve Etiyopya tek bir barajla yetinmeyecektir” ifadelerini kullanmıştır. Bu açıklamasıyla Berhe, ülkesinin yeni barajlar inşa etme hususunda kararlılıkla ilerlediğine atıfta bulunmaktadır. Bahsedilen barajlar, depolama kapasitesi yaklaşık 200 milyar metreküp olarak tahmin edilen Karadobi, Beko Abo ve Mendaya barajlarıdır. Etiyopya’yı bu konuda cesaretlendiren şey ise Sudan ve Mısır yöneticilerinin zayıf duruşudur.

Beşincisi: Sudan, Mısır ve Etiyopya’daki mevcut yönetimler aslında Beyaz Saray’daki efendilerinin emirlerini yerine getiren işlevsel rejimlerdir. Mısır ve Sudan yöneticilerinin, halkları için taşıdığı büyük tehlikeye ve su haklarını kaybetmelerine rağmen barajın inşası karşısındaki bu pısırık tavırlarının sebebi işte budur.

Sonuç olarak, Sudan halkı şunu bilmelidir ki, bu işlevsel rejimler, Batılı sömürgeci güçlerin projelerine hizmet etmektedir. Ülkemizin kaynaklarını, topraklarını ve su güvenliğini hedef alan bu hoyratlığa, ancak Nübüvvet metodu üzere Raşidi Hilafet Devleti dur diyebilir. Hilafet, sömürgeci kafirin nüfuzunu ülkemizden söküp atacak hem ülkenin hem de kulların güvenliğini sağlayacak, onları tehlikelere karşı koruyacak, tarihiyle dünyaya nam salmış en büyük devlete karşı çer çöp devletlerin saygısızlık yapmasına son verecektir.

O halde gelin ey Sudan halkı, Rabbinizin rızası için, izzetiniz için ve sizin işlerinizle ilgilenen ve maslahatlarınızı gözeten bir sistemin gölgesinde onurlu bir yaşam sürmeniz için Hizb-ut Tahrir ile birlikte çalışın.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ“Ey iman edenler! Size hayat verecek şeylere sizi çağırdığı zaman, Allah’ın ve Rasûlü’nün çağrısına uyun ve bilin ki Allah, kişi ile kalbi arasına girer. Yine bilin ki, O’nun huzurunda toplanacaksınız.” ^{[Enfal 24]}

Almanya Şansölyesi, kısa süre önce ‘Alman kimliğinin temel unsuru’ şeklinde ilan ettiği siyasi ideolojinin yarattığı baskılarla karşı karşıya. Her ne kadar Şansölye, devletin âlî menfaati prensibine (ki bu Yahudi varlığına koşulsuz destek anlamına gelir) mutlak bağlılığını defalarca dile getirse de, siyaset ve medyadaki Siyonist lobiler, silah ihracatına getirdiği kısıtlamaları sabote etmek amacıyla organize bir kampanya yürütmektedirler.

Almanya Şansölyesi Friedrich Merz, koltuğuna oturur oturmaz ilk iş olarak Yahudi varlığına ve güvenliğine kayıtsız şartsız bağlılığını ilan etti! Hatta Uluslararası Ceza Mahkemesi’nin Netanyahu hakkında çıkardığı yakalama kararını bile alenen sorguladı. O günlerde Berlin’deki siyasi iklimde her şey güllük gülistanlıktı. Fakat Berlin’deki o siyasi hava, Federal Şansölyenin 8 Ağustos tarihinde X platformunda yayımladığı gönderiyle aniden değişti. Şansölye paylaşımında, “Bu koşullar altında Alman hükümeti, Gazze Şeridi’nde kullanılabilecek silah ihracatına ikinci bir duyuruya kadar onay vermeyecek.” değerlendirmesinde bulundu. Şansölye, söz konusu karar öncesinde “rehinelerin serbest bırakılmasının” öncelikli olduğunu ve “İsrail”in Hamas’ın terör eylemlerine karşı meşru müdafaa hakkı bulunduğunu vurgulamasa da kararın ardından kamuoyunda kısa sürede yoğun bir tepki dalgası oluştu. Siyonist Axel Springer medya imparatorluğunun başını çektiği yayın organları, bu hamleyi ‘devlet rasyonelliğinin terk edilmesi’, ‘siyasi istikrarın kaybı’ ve ‘stratejik ihanet’ şeklinde yorumladı. Almanya’daki Yahudiler Merkez Konseyi, tansiyonu daha da yükselterek hükümetin kararını ‘düşmanca bir eylem’ olarak nitelendirdi. Konsey’in açıklamasında şu görüşlere yer verildi: ““İsrail”“ her gün Ortadoğu’daki düşmanlarının saldırısına ve roket saldırısına maruz kalıyor... Şimdi “İsrail”in kendini bu tür tehditlere karşı savunma hakkını ve kabiliyetini elinden almak, onun varoluşunu tehlikeye atmak demektir.” Bu nedenle Konsey, “Alman hükümetine bu yanlış yoldan bir an önce dönme” çağrısı yaptı.

Bununla birlikte, Şansölye açısından çok daha kritik olan, kendi siyasî çevresinden yükselen eleştirilerdir. Konuya hâkim kaynaklara göre, hem meclis grubunda hem kabinede hem de Birlik partileri (CDU/CSU) içindeki ‘çok güçlü çevrelerde’ ciddi bir rahatsızlık söz konusu. Friedrich Merz’in ismini vermek istemeyen bir sırdaşı, durumu ‘CDU’da kazan kaynıyor’ sözleriyle özetledi. Koalisyonun kilit ortağı CSU’nun lideri Markus Söder ise, Şansölye’ye doğrudan destek vermek yerine, kararın gözden geçirilmesini talep etmek ve iç müzakereler çağrısında bulunmak üzere eyalet grup başkanı Alexander Hoffmann’ı, Bavyera’daki grup başkanı Klaus Holetschek’i ve dış politika uzmanı Stephan Mayer’i sahaya sürdü. Üçlü, kamuoyunun karşısına çıkıp kararın gözden geçirilmesini ve parti içi görüşmeler yapılmasını talep etti. CDU Dış İlişkiler Komitesi üyesi Roderich Kiesewetter, Federal Hükümet’in söz konusu kararını hem siyasî hem de stratejik açıdan ciddi bir hata olarak değerlendirdi. Benzer şekilde, CDU milletvekili Carsten Müller de X platformunda yazdığı paylaşımında hükümetin kararını en sert ifadelerle kınadı. Partinin Genel Sekreteri Carsten Linnemann’ın derin bir sessizliğe bürünmesi dikkat çekerken, Meclis Grup Başkanı Jens Spahn ise günler süren bir bekleyişin ardından Instagram üzerinden paylaştığı video mesajında kararı ‘kabul edilebilir’ bulduğunu açıkladı. Bir analistin yorumuna göre bu açıklama, bir grup liderinin şansölyesine verebileceği en düşük düzeyde destek, aynı zamanda en yüksek düzeyde mesafe koyma örneğini teşkil etmektedir.

Saldırılara bir destek de Siyonist Büyükelçi Ron Prosor’dan geldi. Prosor, “Hamas’ın silahsızlandırılmasından ziyade şu anda İsrail’in silahsızlandırılmasının tartışıldığını; bunun Hamas için adeta bir zafer anlamına geldiğini” ifade etti. Ayrıca, Berlin’in mevcut tutumunun Gazze’deki askeri stratejilere ilişkin meşru bir tartışmaya katkı sağlamadığını, bilakis “İsrail”i savunmasız bırakmaya yönelik olduğunu belirtti.” Tartışmaya 10 Ağustos’ta bizzat Netanyahu da katıldı. Netanyahu, Alman Şansölyesini ‘hem yalan haberlerin hem de içerideki farklı grupların baskılarına boyun eğen’ zayıf bir lider olarak nitelendirdi. Baskı kampanyasına Siyonist varlığın medya organları da katıldı. Bu medya kuruluşları, tartışmalar alevlenince, Ulusal Güvenlik Bakanı Itamar Ben-Gvir’in daha önceki Almanya karşıtı sert söylemlerini yeniden gündeme getirdiler. Bu yayınlarda, Ben-Gvir’in, Almanya’nın Shoa’dan seksen yıl sonra yeniden Nazizm’i desteklemeye başladığı yönündeki açıklamalarına yer verdiler.

Devletin âli menfaatleri (Staatsräson) kavramı, Kai Ambos’a göre yalnızca hukukun zıttı ve otoriter bir kavram olmakla kalmayıp, Robin Alexander’ın işaret ettiği üzere etkileri Hristiyan Birlik partilerinin çok ötesine taşan bir kimlik siyaseti enstrümanına dönüşmüştür. Kamuoyunda yapılan güncel anketler Almanların %83’ünün silah ihracatına son verilmesini desteklediğini ve %76’sının Gazze’de izlenen siyaseti tasvip etmediğini ortaya koysa da, Siyonist medya organları ve siyasetçilerden oluşan bir grup, Federal Şansölyenin kararına yüklenmekte ve geri çekilmesi yönünde talepte bulunmaktadır! Devletin ali menfaatleri söylemi, siyasi bir silah olarak kullanılmakta ve Siyonist projeye bağlılıklarını deklare etmiş olsalar dahi, en üst düzey siyasi kurum ve onların temsilcileri aleyhine bile yöneltilebilmektedir!

Politik çizginden en ufak bir sapma dahi, etki ajanları, ideolojik olarak indoktrine edilmiş aktörler ve iktidar güdümlü oportünistler öncülüğünde koordineli kampanyaların yürütülmesine yol açmaktadır. Lahey’de bulunan Ulusal Terörle Mücadele ve Güvenlik Koordinasyon Merkezi’nin (NCTV) elde ettiği bulgular da bunu teyit etmektedir: ““İsrail”“, bilinçli dezenformasyon kampanyaları icra etmekte ve Hollanda siyasetini etki altına almaya çalışmaktadır.” Almanya’da ise bu tür kampanyaların etkisi çok daha büyük ve siyasi sonuçları çok daha derindir. Çünkü “devlet çıkarı” anlayışı, Almanya’nın (İkinci Dünya Savaşı sonrası) itibarını yeniden kazanması ve Batı ittifakına bağlılığıyla doğrudan ilişkilidir.

Hizb-ut-Tahrir, Federal Hükümet’i bir kez daha, tutumunu köklü bir şekilde gözden geçirmeye ve Siyonist varlıktan uzaklaşmaya çağırmaktadır. Gazze’deki soykırımın uluslararası ölçekte yol açtığı öfke ve Alman kamuoyundaki değişim ve mevcut eğilimler, Almanya’nın ‘tarihi suçluluk’ paradigmasından çıkıp Ortadoğu politikasında radikal bir dönüşüm yapması için tarihi bir fırsat sunmaktadır. Vereceğiniz karar Almanya’nın geleceğini belirleyecektir: Ya İslam dünyasıyla tarihi bağlarınızı onaracaksınız ya da Filistin’deki katliama ortak olan bir düşman olarak damgalanacak ve yakında kurulacak olan Hilafet Devleti’ne bunun hesabını vereceksiniz!

قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ“De ki: “Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?” Ancak akıl sahipleri öğüt alırlar.” ^{[Zümer 9]}

Haber-Yorum

İran Daha Ne Zamana Kadar Bu Saçmalığa Razı Olmaya Devam Edecek?!

Haber:

2 Eylül Salı günü, El Cezire'nin internet sitesinde “İran, anlaşma sağlanması halinde uranyum zenginleştirmeyi azaltmaya hazır olduğunu vurguladı” başlıklı bir haber yayınlandı. Haberde şöyle geçti: “İran Dışişleri Bakanlığı sözcüsü İsmail Bekayi, yeni bir nükleer anlaşma sağlanması halinde, ülkesinin 2015 anlaşmasında öngörüldüğü üzere uranyum zenginleştirme seviyesini %3,67'ye düşüreceğini teyit etti.”

Dün, yani Pazartesi günü İngiliz gazetesi The Guardian'da yayınlanan açıklamalarda şöyle geçti: “Bekayi, ülkesinin nükleer programı ile ilgili yasadışı talepleri kabul etmeyeceğini vurguladı.”

Yorum:

ABD'nin İran'a saldırması, uranyum zenginleştirme tesislerini hedef alması ve Yahudi varlığının İran’a yönelik saldırısını desteklemesi göz önüne alındığında, İran bugün Güvenlik Konseyi'nin daimi üyeleriyle nükleer programı konusunda ne gibi görüşmeler yürütüyor acaba?!

Batı Avrupa ve Amerika, İran'ın kendi şartları dışında nükleer silah edinmesini istemiyorlar; o halde bu, ne tür bir nükleer silah olacak acaba?! Ama onları İran ile anlaşmaya varma konusunda bu kadar açgözlü kılan şey, 1980 yılından bu yana, Cenevre ve diğer Avrupa kentlerinde Amerika ve Yahudi varlığıyla gizli iletişim kanalları açmayı kabul etmiş olması ve bu iletişimlerden sadece çalı dikeni biçmiş olmasıdır!Dolayısıyla Amerika ve Batı, ister Tahran ve Beyrut'taki Amerikan rehinelerin serbest bırakılması olsun, ister Afganistan'ı vurmak ve Irak'ı işgal etmek için İran hava sahasının Amerikan uçaklarına açılması olsun, İran'ın sunduğu hizmetler için onu ödüllendirmediler; aksine İran'ı daha fazla aşağılama ile ödüllendirdiler.

Yahudi varlığı, 1975 yılında Muhammed Rıza Pehlevi'nin Amerikan Başkanı Ford'un nükleer atıklarını 6 milyar Dolar karşılığında getirmesinden bu yana İran'ın nükleer programlarına katılmaktadır. Nitekim Yahudi varlığının son zamanlarda İran'ın en önde gelen nükleer bilim adamlarını öldürmesi, nükleer programla ilgili 50.000'den fazla dosyanın çalınması ve Yahudi varlığının İran'a yönelik saldırılarında İran içinden insansız hava araçlarının katılması bunu desteklemektedir.

Yazar Trita Parsi'nin, ABD'deki Johns Hopkins Üniversitesi'nde danışman Fukuyama'nın denetiminde ve Brzezinski'nin rehberliğinde hazırladığı doktora tezi niteliğindeki "Hain İttifak" adlı kitabı, İran'ın Amerika ve Yahudi varlığıyla olan şok edici ilişkileri hakkında çok şey ortaya koymaktadır. Ayrıca Lübnan-Beyrut Arab Scientific Publishers yayınevinin de aynı kitabın başlığını çarpıtarak "Ortak Çıkarlar İttifakı" olarak yayınlaması da bizi şoke etmiştir!

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan

Müh. Şefik Hamis – Yemen