(ترجمه)

خبر:

صدها هزار افغان که از دهه‌ها پیش در پاکستان زندگی می‌کردند، اکنون با خطر اخراج از این سرزمین مواجه‌اند. دولت پاکستان تاریخ ۳۱ مارچ را به‌عنوان آخرین مهلت برای تمامی «اتباع غیرقانونی» و دارندگان کارت‌های مهاجرت افغان تعیین کرده بود تا این سرزمین را به‌صورت داوطلبانه ترک کنند، در غیر این صورت با اخراج اجباری روبه‌رو خواهند شد. پس از ایام عید، دولت عملیات اخراج را تشدید کرده و هزاران نفر به اردوگاه‌های اخراج منتقل شده‌اند.

از سپتمبر ۲۰۲۳ تا فبروری ۲۰۲۵م، کارزار سازمان‌یافته دولت علیه جمعیت افغان منجر به اخراج تقریباً ۸۵۰ هزار نفر شده است. در جنوری ۲۰۲۵م، دفتر نخست‌وزیر پاکستان، شهباز شریف، طرح سه‌مرحله‌ای بازاسکان را اعلام کرد:

در مرحله اول، تمامی افغان‌های فاقد مدرک به همراه ۸۰۰ هزار نفر از دارندگان «کارت تابعیت افغان» (مدرکی که خود دولت پاکستان برای مهاجران افغان صادر کرده بود) به‌صورت فوری اخراج خواهند شد.

مرحله دوم شامل اخراج ۱.۳ میلیون افغان دارای «کارت اثبات ثبت‌نام» است که در سال ۲۰۰۶م توسط کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان صادر شد و تا جون ۲۰۲۵م اجازه اقامت دارند.

مرحله سوم شامل افغان‌هایی خواهد بود که در انتظار انتقال به کشور ثالث هستند.

دولت پاکستان به‌صورت نادرست و دروغین، «امنیت ملی» و «مدیریت منابع» را به‌عنوان دلایل این سیاست خشن و نژادپرستانه مطرح کرده است.

تبصره:

بسیاری از افغان‌هایی که اکنون در معرض اخراج قرار گرفته‌اند و یا هم قبلاً از پاکستان اخراج شده‌اند، از دهه ۱۹۹۰م. به این‌سو در این سرزمین زندگی می‌کنند؛ زمانی که برای نجات جان خود از تجاوز شوروی به افغانستان، فرار کردند. این افراد اکنون مجبورند سرزمینی را ترک کنند که دهه‌ها خانه‌شان بوده است؛ جایی که زندگی‌شان را بنا کرده‌اند، ازدواج کرده و فرزند آورده‌اند، کسب‌وکار راه انداخته‌اند و خانه ساخته‌اند، فقط به این دلیل که والدین‌شان افغان‌اند یا محل تولدشان خارج از مرزهای پاکستان است. یکی از این مهاجران به نام محمد لال‌خان که خانواده‌اش نیز از دهه ۹۰ در پاکستان زندگی می‌کند، می‌گوید: «انگار افغان بودن، لعنتی است که باید تاوانش را با تمام وجود بپردازیم!»

پاکستان با بی‌شرمی تمام، افغان‌ها را با جرم و جنایت پیوند داده و آنان را مسئول حملاتی معرفی کرده که گروه‌های مسلحی به‌زعم اسلام‌آباد از خاک افغانستان انجام می‌دهند. اما پشت این اتهامات چیزی نیست جز نژادپرستی آشکار که جوهره طرح اخراج را تشکیل می‌دهد. پاکستان با همان شیوه همیشگی نظام‌های ملی‌گرای نژادپرست، تلاش کرده چهره‌ی کل یک جامعه‌ی صلح‌جو را با اقدامات مجرمانه‌ی معدودی مخدوش کند. نیروهای امنیتی با بی‌رحمی تمام به خانه‌ی زنان افغان تنها با کودکان شان هجوم می‌برند، آنان را بازداشت و به اردوگاه‌های اخراج منتقل می‌کنند؛ گویی تولد در سرزمینی دیگر یا داشتن والدینی با ملیتی متفاوت، جنایتی نابخشودنی است! حتی مردان افغانِ متأهل با زنان پاکستانی نیز از این بی‌رحمی در امان نمانده‌اند و هنگام اخراج، مجبور به ترک همسران‌شان شده‌اند.

این بی‌انسانی، این ظلم آشکار و خفت‌بار علیه مسلمانان، ریشه در مفهومی فاسد به نام ملی‌گرایی (ناسیونالیسم) دارد؛ مفهومی که استعمار غربی آن را برای تفرقه‌افکنی در سرزمین‌های اسلامی صادر کرد تا سلطه خود را بر منطقه حفظ کند. این ایدیولوژی فاسد، در قلب رژیم‌های که امروزه مسلمانان را گرفتار خود کرده‌اند، نهادینه شده است. این رژیم‌های ملی‌گرا، مسلمانان را فقط به‌خاطر تولد در سرزمینی دیگر، «بیگانه»، «غیرقانونی» یا حتی «دشمن دولت» می‌نامند؛ در حالی‌که این افراد، هم‌دین، هم‌عقیده و برادران ایمانی خودشان هستند!

رسول الله صلی الله علیه وسلم درباره‌ی ناسیونالیسم فرمودند:

«دَعُوهَا فَإِنَّهَا مُنْتِنَةٌ»

ترجمه: (ناسیونالیسم و ملیت‌گرایی) را رها کنید، زیرا آن بدبوی و زشت است.

و فرمودند:          

«لَيْسَ مِنَّا مَنْ دَعَا إِلَى عَصَبِيَّةٍ وَلَيْسَ مِنَّا مَنْ قَاتَلَ عَلَى عَصَبِيَّةٍ وَلَيْسَ مِنَّا مَنْ مَاتَ عَلَى عَصَبِيَّةٍ»

ترجمه: هرکس دعوت به تعصب کند، از ما نیست؛ هرکس به‌خاطر تعصب بجنگد، از ما نیست؛ و هرکس بر تعصب بمیرد، از ما نیست.

و الله سبحانه وتعالی فرمود:

﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ﴾

ترجمه: یقینا که مؤمنان برادر یکدیگر اند، پس در میان دو برادر (متخاصم) تان صلح و آشتی بیاورید و از الله تقوا پیشه کنید تا شاید مورد رحمت قرار گیرید.

و رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«لَا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحِبَّ لِأَخِيهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ»

ترجمه: هیچ‌کس ایمان کامل ندارد مگر آن‌که آن‌چه برای خود  دوست می‌دارد، برای برادرش نیز دوست داشته باشد.

و نیز فرمودند:

«الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ، لَا يَظْلِمُهُ، وَلَا يَخْذُلُهُ، وَلَا يَحْقِرُهُ، التَّقْوَى هَا هُنَا - يُشِيرُ إِلَى صَدْرِهِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ - بِحَسْبِ امْرِئٍ مِنَ الشَّرِّ أَنْ يَحْقِرَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ»

ترجمه: مسلمان، برادر مسلمان است؛ نه به او ستم می‌کند، نه او را خوار می‌سازد، و نه تحقیرش می‌کند... تقوا در این‌جاست – و به سینه‌شان اشاره کردند سه‌بار – و برای آدمی از شر  و بدی همین‌قدر کافی است که برادر مسلمانش را کوچک بشمارد.

پس، این مفهوم فاسد ناسیونالیستی و سیاست‌های برآمده از آن، نه‌تنها با اسلام بیگانه‌اند، بلکه حرام شرعی‌اند و انحرافی آشکار از دین ما محسوب می‌شوند. اگر قرار باشد چیزی در سرزمین‌های ما «بیگانه»، «نامشروع» و «نامطلوب» شناخته شود، بی‌شک همین ناسیونالیسم فاسد و رژیم‌های آلوده‌ای هستند که آن را در دل جوامع ما کاشته‌اند. این رژیم‌ها که اسلام را به تمسخر گرفته‌اند، هیچ‌گاه شایسته‌ی حکومت بر مسلمانان نیستند؛ مردمی که تنها به الله سبحانه وتعالی و رسولش صلی الله علیه وسلم وفادارند.

ناسیونالیسم و رژیم‌های سیاسی بر پایه‌ی آن، ریشه‌ی مفهوم اسلامیِ اخوت را می‌زنند. این رژیم‌ها، برای توجیه عدم مداخله در کشتار مسلمانان مظلوم، مانند آن‌چه در فلسطین می‌گذرد، از ناسیونالیسم سوءاستفاده می‌کنند؛ گویی آنان «بیگانگانی در سرزمینی بیگانه» هستند، نه برادرانی در دین. همین منطق ظالمانه را برای بازگرداندن اجباری مسلمانان تحت ستمی مانند روهینگیا به کار می‌گیرند، چنان‌که در بنگله‌دش، مالزی و اندونزی دیده‌ایم.

از این‌رو، ما مسلمانان باید ناسیونالیسم را قاطعانه رد کنیم؛ باید در برابر تمام سیاست‌ها، طرح‌ها، قوانین و نظام‌هایی که بر این ایدئولوژی بنا شده‌اند، قیام کنیم و حاکمان و رژیم‌هایی را که آن را اجرا می‌کنند، از میان برداریم. افزون بر این، باید مرزهای ساختگی ملی را که استعمار میان ما کشیده است، از میان برداریم و برای وحدت امت اسلامی بر پایه‌ی اقامه‌ی خلافت بر منهج نبوت تلاش کنیم؛ نظامی که تنها راه واقعی برای اتحاد امت است؛ همان‌گونه که الله سبحانه وتعالی آن را واجب گردانیده و در گذشته، همین خلافت بود که همه مسلمانان را، فارغ از نژاد، قوم، مذهب یا محل تولد، به‌عنوان شهروندانی برابر با حقوق مساوی در پناه شریعت اسلامی محافظت می‌کرد.

نویسنده: أسما صدیق – عضو دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر

مترجم: محمد مزمل