Gazze’de korkunç katliamların sürdüğü, Gazzelilerin kuşatma ve bombalar altında yaşadığı bir dönemde Mısır’dan yeni bir ateşkes önerisi geldi. Öneri, biri Amerikalı olmak üzere beş canlı esirin serbest bırakılması karşılığında Gazze’ye insani yardım girişine izin verilmesini ve birkaç haftalık ateşkes ilan edilmesini öngörüyor. İlk bakışta bu teklif durumu sakinleştirmeye yönelik bir adım gibi görünebilir, fakat aslında oldukça acı bir tabloyu ortaya koyuyor. Öyle ki Gazze meselesi, artık Müslüman kanının pazarlık unsuru haline geldiği bir siyasi pazar haline gelmiş durumda. İşgalci düşman hâlâ güven içinde! Hâlâ cezasızlık zırhıyla korunuyor!

Söz konusu önerinin temel paradigması, şu sabit çerçeveyi aşmamaktadır: Her ne şekilde olursa olsun Yahudi varlığıyla yürütülen her türlü müzakere, onun varlığını meşrulaştırmak, işgalini sağlamlaştırmak ve işlediği suçların ömrünü uzatmak anlamına gelmektedir. Gazze halkına insani yardım ulaştırılmasını bir avuç esirin serbest bırakılması şartına bağlanması nasıl bir skandaldır, nasıl bir komedidir bu? Binlerce şehidin kanını Amerikan iradesi ve Siyonist onayıyla yönetilen bir müzakere masasında pazarlık konusu yapmak nasıl bir alçaklıktır?

Gazze halkına yardım ulaştırılması (her ne kadar onların trajedisinin asıl çözümü olmasa da), ne Yahudi varlığının ne de sözde arabulucuların bir lütfu veya iyiliği değildir; bu, onların en temel hakkıdır. Ayrıca bu hakkın ötesinde, tüm İslam topraklarının özgürleştirilmesi ve onların yardımına koşulması, ümmetin boynunun borcudur. Gazze halkını kuşatma altında tutmak ve temel yardımlardan mahrum bırakmak her açıdan bir suçtur; Bu suç sadece Yahudi varlığının değil, aynı zamanda ona boyun eğen korkak ümmet yöneticilerinin, onlara destek veren elitlerin ve yardım etme gücü olduğu halde sessiz kalanların da ortak olduğu bir suçtur.

Mısır rejimi, ihanetin simgesi hâline gelmiştir. Sınır geçişlerinin kontrolünü elinde bulunduran Mısır, aylarca Gazze’ye gıda ve ilaç girişine izin vermedi ve bu yardımların ancak “siyasi mutabakatlar” çerçevesinde ulaştırılması gerektiğini savundu. Bu nasıl bir rezil rüsvaylık? Sınır kapılarının kayıtsız şartsız açılması ve kuşatmanın diplomasiyle değil askeri güçle kırılması gerekmez mi? Bu ablukayı kırmak, bu sınırları yıkmak ve zulüm altındaki Gazze halkına destek olmak en temel görev değil mi? Mısır ordusundan yapılacak tek bir açıklama, Yahudi varlığının damarlarında akan kanı durdurmaya yeteceği gibi, işlediği katliamları da sonlandıracaktır. Mısır silahlı kuvvetlerinin bir tugayı dahi, kısa sürede tüm Filistin topraklarını özgürleştirme kapasitesine sahiptir. Bu güce sahip olup da harekete geçmeyenlerin, Kıyamet günü Allah katında hiçbir mazereti olamaz.

Mısır bu krizde adeta Amerika ve Yahudilerin talimatlarını harfiyen uygulayan bir taşeron gibi hareket etti. Gazze halkının yanında duran bir İslam ülkesi gibi değil, Amerikan vizyonuna uygun ‘işleri yoluna koyan’ bir aracı gibi davrandı.

• • Mısır ordusu, neden mevcut durumu değiştirmek ve Yahudileri hiçbir şart koşmadan ablukayı kaldırmaya zorlamak için sahaya inmedi?

• Gazze, ümmetin yüreğidir, canıdır! Neden bir parçamız olarak değil de, sanki bir dosya gibi masalara yatırılıp pazarlık konusu ediliyor?!

• Mısır neden askerî olarak harekete geçip Filistin’i kurtarmayı önermedi de, sadece komisyonculuk yapmayı tercih etti?

Filistin krizini esirler dosyasına indirgemek büyük bir suçtur. Bu kriz, ne bu kimselerin esir alınmasıyla başladı, ne de onların serbest bırakılmasıyla sona erecektir. Çünkü meselenin aslı, Yahudi varlığının Filistin’i gasp etmesi, orada yerleşmesi ve Müslümanlara karşı durmaksızın suç işlemesidir!

Şer’i bakış açısı tamamen nettir:

• Filistin meselesi bir ‘insani kriz’ meselesi değil, bir cihat ve kurtuluş meselesidir.

• Denizden nehre kadar tüm Filistin, işgalden temizlenmesi gereken bir İslam toprağıdır. İşgalci varlıkla herhangi bir müzakere meşru değildir.

• Geçici ateşkesler çözüm değildir. İslam ümmetinin orduları, tıpkı Selahaddin Eyyubi’nin yaptığı gibi, bu Mübarek Toprağı kurtarmak için harekete geçmelidir.

O halde ordular ne zaman harekete geçecek?

• Mısır başta olmak üzere tüm Müslüman ordularının komutanlarına soruyoruz:

• Madem Mısır ordusu yeterince güçlü, o hâlde neden Filistin’i kurtarmak için harekete geçmiyor?

• Gazze’de kardeşleri katledilirken, ordu komutanları nasıl rahat bir şekilde uyuyabiliyor?

• Orduların görevi, ümmet topyekûn yok edilirken yalnızca rejimleri korumak mıdır?

Tüm bu müzakereler ve öneriler, İsra ve Miraç topraklarına çöreklenmiş Yahudi varlığını ayakta ve hayatta tutma çabasından başka bir şey değildir. Yegane çözüm, İslam ümmetinin harekete geçmesi ve Filistin’in tamamını kurtarmak üzere cihat görevini yerine getirmesidir.

Ey Mısır halkı! Ey Kinane askerleri! Siz arabulucu değilsiniz! Siz dava sahibisiniz! Ya bugünden tezi yok hemen harekete geçersiniz ya da tarih sizi, fark yaratabilecekleri anda ümmetin hakkını heba eden gafiller ve vurdumduymaz kimseler arasında anacaktır!

وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ“Fitne kalmayıncaya ve din sadece Allah’ın oluncaya kadar onlarla savaşın.” ^{[Tevbe 36]}

7 Ekim 2023’te Aksa Tufanı Operasyonundan bu yana Yahudi varlığı, Gazze’nin sebatkar halkını acımasızca hedef alarak kinini onların üzerine kusmuştur. Peş peşe işlenen katliamlar, on binlerce masumun şehadetine yol açtı. Ne yazık ki İslam âlemi zincire vurulmuş, orduları ise ölüm sessizliğine bürünmüş durumda!” Yahudi varlığı, ateşkesi bozduktan sonra, Batı’nın aleni desteği ve Müslüman ülkelerdeki zararlı rejimlerin utanç verici işbirliğiyle katliamlarına yeniden başladı.

BBC, 13 Mart’ta yayınladığı çarpıcı haberde, BM Bağımsız Uluslararası Araştırma Komisyonu’nun işgal altındaki Filistin’de vahşeti belgeleyen raporuna yer verdi. Raporda, 7 Ekim 2023’ten bu yana işgal altındaki topraklarda yaşayan masum Filistinlilerin – kadınların, çocukların, yaşlıların – uğradığı akıl almaz zulümler gözler önüne seriliyor. BM raporu, Yahudi varlığının Gazze’deki savaşta kadın sağlığı merkezlerini bilinçli hedef alarak ve cinsel şiddeti silah haline getirerek ‘soykırım politikaları’ uyguladığını ortaya koydu. Bu korkunç eylemler; anneliği bitirmek, nesilleri kurutmak ve doğumu engellemek için sağlık altyapısının, doğum kliniklerinin ve üreme sağlığı merkezlerinin sistematik biçimde yok edilmesini; annelerin tedaviye ulaşımını engellemeyi; gebelik, doğum ve bebek bakımına dair hayati ilaç ve ekipmanların bilinçli şekilde önlenmesini içeriyor! BM, bu eylemleri soykırım ve cinsiyet temelli sistematik şiddet kapsamında değerlendirdi. Tüm bunlar yetmezmiş gibi, kadınlara yönelik sözlü tacizler, fiziksel şiddet, tecavüz tehditleri ve insanlık dışı zorla çıplaklaştırma uygulamalarıyla sistematik bir aşağılama politikası izlenmektedir.

İki milyarlık bir ümmet olarak bu zillet daha ne kadar sürecek? Yahudiler Müslüman topraklarında daha ne kadar at oynatacak? Yöneticilerin ihanetine ve orduların sessizliğine daha ne kadar göz yumacaksınız? Yahudi varlığını durdurmak için askeri güçten başka çare mi var?!

Uluslararası sistemin Filistin halkının yanında yer alacağını düşünenler büyük bir yanılgı içindedir. Zira bu mücrim sistemin daha önce Bosna, Irak, Arakan (Rohingya) ve Uygur Müslümanlarına nasıl “yardım ettiğini” hep birlikte gördük!

BM’nin Yahudi varlığını kınayan bu iki yüzlü raporlarıyla Filistin’e adalet geleceğini sananlar gözlerindeki perdeyi kaldırmalı! Zira bu raporların içeriği incelendiğinde, işgalci Yahudi varlığını Filistin topraklarının büyük bölümünde meşru bir devlet olarak tanıdığı, Filistinlilere ise toprakların ancak %20’sinde bir devletçik kurma hakkı tanıdığı görülecektir.

Ey Müslümanlar! Ey Müslüman orduları ve özellikle çevre ülkeler! Sessiz kalmanın sizi bu tehlikeden koruyacağını düşünen varsa, aldanıyor! Zira bu zalim düşman, aramızda ayrım yapmıyor, hepimizi aynı kılıçla biçmek için sabırsızlanıyor! Cihatsız zafere ulaşılacağını düşünenler, Allah’ın şeriatı dışında izzet arayışı içerisinde olanlar, hem dünyasını hem de ahiretini kaybetmiştir. İşte bu apaçık bir hüsrandır!

يَدْعُو مِن دُونِ اللهِ مَا لَا يَضُرُّهُ وَمَا لَا يَنفَعُهُ ذَٰلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ * يَدْعُو لَمَن ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِن نَّفْعِهِ لَبِئْسَ الْمَوْلَى وَلَبِئْسَ الْعَشِيرُ * إِنَّ اللهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ إِنَّ اللهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ * مَن كَانَ يَظُنُّ أَن لَّن يَنصُرَهُ اللهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ لْيَقْطَعْ فَلْيَنظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ مَا يَغِيظُ“Zararı faydasından daha yakın olana tapar. O (taptığı) ne kötü yardımcı, ne fena yoldaştır! Muhakkak ki Allah, iman edip salih ameller işleyenleri içinden ırmaklar akan cennetlere koyacaktır. Şüphesiz Allah, dilediğini yapar. Her kim ona (Muhammed’e) Allah’ın dünyada ve ahirette asla yardım etmeyeceğini zannediyorsa hemen tavana bir ip çeksin, sonra kendini assın da bir baksın; başvurduğu (bu yöntem), öfkelendiği şeyi giderecek mi?” ^{[Hac 13-15]}

Trump’ın Rehine İşleri Özel Temsilcisi Siyonist Adam Boehler ve eski ABD Afganistan barış elçisi Zalmay Halilzad, Kabil’deki iktidar rejiminin dışişleri bakanı Amir Khan Muttaqi ile görüştü. Bu görüşmenin ardından rejim, iyi niyet göstergesi olarak bir Amerikan mahkûmu serbest bıraktı. Amir Khan Muttaqi, “Amerika Birleşik Devletleri ile olumlu siyasi ve ekonomik ilişkiler” kurulması çağrısında bulundu. Boehler bu hamleyi “güven inşa etme” yolunda atılmış bir adım olarak nitelendirirken, Halilzad, “George Glezmann’ın serbest bırakılması Taliban’ın iyi niyetinin bir göstergesidir” açıklamasında bulundu.

Hizb-ut Tahrir / Afganistan Vilayeti Medya Bürosu, Afgan rejiminin, şu anda İslam ümmeti ile doğrudan savaş halinde olan Amerika Birleşik Devletleri ile ilişkilerini, El-Vela ve’l-Bera’ İslami hükmüne aykırı olarak değerlendiriyor ve en sert biçimde kınıyor. Bu bağlamda, Müslümanların dikkatine aşağıdaki hususlara çekiyoruz:

1- Amerika Birleşik Devletleri, onlarca yıldır İslam Ümmeti’ne karşı aralıksız bir savaş yürütmektedir. Gazze’ye yapılan barbarca saldırıların başladığı ilk andan itibaren, melun Yahudi varlığına tam askerî, ekonomik ve siyasi destek sunmuştur. Şu an, Yahudi devletine Gazze’deki Müslümanları yerlerinden sürmek için cehennemin kapılarını açma yetkisi vermiştir. Bununla da yetinmeyip, “güvenlik” bahanesiyle Suriye ve Lübnan’ı da düzenli olarak hedef almaktadır. Dahası, Amerika Birleşik Devletleri bizzat İslâm beldesi Yemen’e yönelik ağır hava saldırıları düzenlemiş ve çok sayıda Müslümanın şehit olmasına sebep olmuştur. Dolayısıyla ister bireysel ister devlet düzeyinde olsun, hiçbir Müslümanın İslam’a karşı aktif olarak savaş halinde olan hükümetlerle bu türden ilişkilere girmesi meşru değildir.

2- Kendisini Müslüman dünyasındaki tek İslâm devleti olarak tanıtan ve kuruluşunu Afganistan başta olmak üzere dünyanın dört bir yanındaki mücahitlerin kutsal fedakârlıklarına dayandıran Afgan rejimi, dış ilişkilerinde “müminlere sadakat ve kâfirlere karşı tavır alma” esasına dayanan El Velâ ve’l Berâ ilkesini açıkça ihlâl etmektedir. Bu ilke kesin ve bağlayıcı bir İslami hükümdür. Rejimin izlediği bu tür politikalar, gerçekte “Müslümanların barışı da savaşı da birdir” şeklindeki şeri hükmünden ve anlayışından bir sapmadır. El Velâ ve’l Berâ ilkesini bırakıp onun yerine ulusal çıkarları koymak, İslam’ın açık hükümleri yerine belirsiz ve şüpheli olanı tercih etmek demektir.

3- En üzücü olanı ise, bir Amerikan vatandaşının “iyi niyet göstergesi” olarak serbest bırakılmasıdır. Buna karşın Nübüvvet metodu üzere Hilâfet’i savunan ve Ümmet’in birliği için mücadele eden samimi Müslüman davetçilerden onlarcası, hâlen ağır şartlar altında, uzun hapis cezalarına mahkûm edilmiş durumdadır. Bu çifte standart, hem İslam’ın temel hükümlerine hem de Allah’ın açık emrine ve Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in yerleşmiş sünnetine aykırıdır. Zira Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem, müminlerin kâfirlere karşı sert, kendi aralarında ise merhametli olmalarını emretmiştir. Geçtiğimiz yüzyıl, ulusal çıkarlara dayalı dış politikanın İslam Ümmeti’ne en büyük zararı verdiğini, Müslümanları kafa karışıklığına ve siyasi çıkmaza sürüklediğini defalarca kanıtlamıştır. Bu nedenle, İslam’ı temsil ettiğini iddia eden herhangi bir hükümet, dış politikasını davet ve cihat esası üzerine inşa etmelidir. Bu mesele içtihadi bir mesele değildir, dini tebliğ etmek ve İslam’ı tüm dinlere ve sistemlere üstün kılmak hedefiyle ilgili kesin bir İslami yükümlülüktür. Bu amaca ulaşmak, ancak Müslümanların milliyetçilik temelli ideolojileri ve çıkar odaklı politikaları bırakıp, Nübüvvet metodu üzere ikinci Raşidi Hilâfet’in kurulması için çaba göstermeleriyle mümkün olacaktır.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَتُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَاناً مُبِيناً “Ey iman edenler! Müminleri bırakıp da kâfirleri dost edinmeyin; (bunu yaparak) Allah’a, aleyhinizde apaçık bir delil mi vermek istiyorsunuz?” ^{[Nisa 144]}