(ترجمه)

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«لَقَدْ رَأَيْتُ رَجُلًا يَتَقَلَّبُ فِي الْجَنَّةِ فِي شَجَرَةٍ قَطَعَهَا مِنْ ظَهْرِ الطَّرِيقِ كَانَتْ تُؤْذِي النَّاسَ» (رواه مسلم/4874)

ترجمه: مردی را ديدم که در بهشت در حال گردش بود؛ زيرا درختی را که سبب اذيت و آزار مسلمانان بود، از سر راه قطع کرده و برداشته بود.

اسلام دین عبادت، عمل و پاکیزگی است، همانطور که دین تعاون، اجتماع، حکومت و سیاست است. این حدیث به مسلمانان خبر می‌دهد که باید بخواهند و عمل کنند، طوری‌که باید از آسیب‌زدن به برادر مسلمان خود و وارد کردن صدمه بر وی خودداری کند. بدون شک، این حکم شرعی در دین واضح و مشخص است؛ اما چیزی‌که برخی از فرزندان امت نمی‌دانند اینست که علمای درباری تنها این حدیث را برای امت برجسته‌ ساخته‌اند، گویا دور کردن ضرر از مسلمانان تنها ادر نجام این کار است و بس! فراموش کردند که بدترین زیان و بزرگ‌ترین آسیب از سوی حکام ستم‌گری است که از مدت‌ها پیش در حق این امت از هیچ‌گونه جور و ستم دریغ نکردند.

بعضی افراد این حقیقت را به فراموشی سپرده و هنگامی‌که درباره خودداری از آزار و اذیت مسلمانان سخن می‌گویند، شروع می‌کنند به سخن گفتن درباره "مردی که در بین نعمت‌های بهشت در حال گردش بود و از نعمت‌های بهشت لذت می‌برد؛ زيرا درختی را که سبب اذيت و آزار مسلمانان بود، از سر راه قطع کرده و برداشته بود"، اما حکام دست‌نشانده و آزار و اذیتی را که در طول شبانه‌روز  بر مسلمانان وارد می‌کنند به فراموشی می‌سپارند؛ طوری‌که به نظر می‌رسد حکام از این سؤال مستثنی هستند. پس کجایند کسانی‌که علیه این حکام بیرون می‌شوند، گردن‌های آنان را می‌زنند و راه را از گزندشان پاک کند؟ کجاست آن کسی‌که با زدن گردن‌ها در مقابل حکام ظالم بپا خیزد و تاج و تخت‌های‌شان را از بین ببرد تا دولت عدل، یعنی دولت خلافت راشدهٔ ثانی بر منهج نبوت را بر آوار آن برپا کند؟

پروردگارا، خلافت راشده بر منهج نبوت را بر ما عنایت فرما تا به وسیلهٔ آن مشکلات و دشواری‌های مسلمانان بهبود یافته و حل شود و بلاها و مصیبت ها از آنان برطرف گردد! پروردگارا، زمین را با نور وجه کریمت نورانی گردان! اللهم آمین آمین!

مترجم: عبدالرحمن مستنصر