(ترجمه)

به اساس گزارش اسپوتنیک، یک تعداد اصلاحات در قانون‌نامۀ جزایی جمهوری قرغیز در مورد جرایم نقدی ایجاد شده‌است. به‌طور مثال: کسی‌که با جنگ و دعوا در اماکن عامه اغتشاش برپا کند، ۵۵۰۰ سوم قرغیزی(تقریباً ۸۰ دالر) جریمه می‌شود. هم‌چنان، اشخاصی‌که کثافات خانۀ‌شان را می‌سوزانند یا انبار می‌کنند، کسانی‌که سرپوش فاضلاب را باز می‌گذارند و آنانی‌که ثبات عامه را برهم می‌زنند، ۵۵۰۰ سوم قرغیزی جریمۀ می‌شوند. تقریباً همۀ جرایم ده‌برابر شده‌است.

جرایم مالکان موتر و راننده‌گان نیز از ۱۰۰۰ به ۴۵۰۰۰ سوم قرغیزی افزایش یافته‌است. انتظار می‌رود این طرح با جمع‌آوری حداکثر پول از مردم زیر عنوان "شهر عاقل" آغاز شود. طرح مذکور، نصب دوربین‌های مراقبت را در مرکز شهر برای نظارت شامل می‌شود و یک سیستم ثبت‌کننده نیز کار گذاشته خواهد شد. این طرح به پیشنهاد یک شرکت مشخص اجراء می‌شود. در نتیجه، تمام اعمال "جرمی"  در کمپیوترهای مرکزی ثبت و یک وجه جریمۀ سنگین بر شهروندان تحمیل می‌شود. این‌چنین قضیه در یک تعداد کشورهای پیشرفتۀ اقتصادی؛ مانند اتحادیۀ اروپا، گرجستان و روسیه نیز وجود دارد.

هرچند، زمانی‌که به معیار زنده‌گی شهروندان قرغیز و تطبیق این پروژه‌ها نگاه کنیم، خواهیم دانست که استفادۀ این طرح‌ها آسان نیست؛ طوری‌که حداقل معیار پیشبرد زندگی برای مردم قرغیز ۴۷۰۰ سوم قرغیزی است. حقوق تقاعد نیز بیشتر نمی‌باشد و اوسط ماهانۀ معاش امسال به ۱۵۰۰۰ سوم رسیده و شمار افراد بیکار به رقم قابل ملاحظه‌ای در سطح جهان افزایش یافته‌است. برخلاف کشورهای اروپایی، دولت قرغیز مسئلۀ فراهم‌سازی زمینۀ کار را برای شهروندان، از جمله‌ای وظایف خود نمی‌داند. اکثر مردم آسیای‌مرکزی در وظایف رسمی در دولت کار نمی‌کنند و مردم خود برای‌شان شغل ایجاد می‌کنند؛ ولی مقامات رژیم بر خودشان لازم نمی‌بینند تا حداقل با ایجاد معیار پایین زنده‌گی برای مردم، زمینۀ کار و کسب درآمد را فراهم کنند.

حکومت قرغیزستان به ایجاد اصلاحات فوق، احمقانه افتخار می‌کند؛ بر‌علاوه دولت مکلف است تا قبل از تقاضای پرداخت جریمه از شهروندان، حقوق‌شان را تأمین کند. در حقیقت، حاکم نباید از زنده‌گی‌اش راضی باشد؛ در حالی‌که مردم از سطح زنده‌گی‌شان خوشنود نیستند. زمانی‌که در دوران سردارمان حضرت عمر ابن الخطاب رضی الله تعالی عنه در جریان عام الرمضا(سال خاکستر) خشک‌سالی آمد، حضرت عمر رضی الله تعالی عنه عهد کرد که تا پایان قحطی روغن نخورد؛ قسمی‌که سبب دگرگون شدن رنگ چهره‌اش شد. (منبع: گرفته‌شده توسط ابوبکر الشیبانی از کتاب الآحاد والمثانی) او حضرت والیانش را نیز به این کار نصیحت می‌کرد و به عتبه نوشت: «قبل از خودت به مسلمانان غذا بده، همان‌گونه که به خویشتن غذا می‌دادی.» (منبع: به روایت البیهقی در سنن الکبری)

در واقع، حکومت در برابر مردم مسئول و پاسخگو می‌باشد؛ آن‌ها اول وظایف‌شان را انجام می‌دهند و سپس از مردم می‌خواهند تا بر اساس قانون منتظر باشند! قدرت‌های قرغیز جرایم فوق را از دورنمای جلوگیری از جنایات یا رفاه مردم ندیده‌اند؛ برعلاوه، هدف این جرایم کامل کردن خزانه‌های حکومت است که در نتیجۀ محاسبات سیاسی و اقتصادی نامتوازن خالی شده‌است. یک ضرب‌المثل است که می‌گوید: "پایت را از گلیمت درازتر مکن." در حقیقت، با تطبیق این طرح، جرایم افزایش می‌یابد و دستگاه‌های امنیتی، مقامات دولتی و نظام قضایی از یک محیط سادۀ مجرمانه برای کسب پول بر اساس قانون لذت خواهند برد. آنان از قانون اساسی هم‌چون وسیله‌ای برای فساد استفاده می‌کنند و به این ترتیب، مردم به‌طور فزاینده‌ای سرخورده و مأیوس می‌شوند. حکومت، به‌منظور ممانعت از یأس مردم، حقوق تقاعد و معاشات را اندکی افزایش خواهد داد؛ ولی به دلیل این‌که بیش از نیمی از نفوس بیکار اند و از مسئلۀ سفر به بیرون از مرز برای کسب پول رنج می‌برند، واضح می‌شود که دولت بار دیگر ما را اغوا کرده‌است.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-قرغیزستان