انتخابات دیموکراتیک،افتضاح مدعیان آشتی اسلام-دیموکراسی و وساطت ملل متحد

حزب التحریر-ولایه افغانستان درجریان یک دهه گذشته چندین بار به ویژه درجریان انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری(طی سالهای 1388 و 1389هجری خورشیدی)، مردم مسلمان و مجاهد افغانستان را مورد خطاب قرار داده و از گناه عظیم اشتراک در نظام کفری دیموکراسی باخبر ساخته است. زیرا حزب التحریر، امر به معروف و نهی از منکر برای امت مسلمه در تمام سرزمین های اسلامی را به حیث یکی از وجایب اساسی خود میبیند که از سوی خالق کائنات – الله-سبحانه وتعالی- فرض قرار داده شده است.

از آن جایی که بر همگان واضح است؛ دیموکراسی با پیشینه تاریخی 2500 ساله در یونان باستان، نظام سیاسیی بوده که از مبدأ سرمایه داری(کپیتالزم) نشأت یافته است و سرمایه داری؛ مبدأی است که عقیده آن، خلاف عقیده اسلام یعنی بر حل وسط و سازش میان کلیسا و روشنفکران-فلاسف- استوار میباشد که از ذهن بشر به میان آمده است.گذشته از آن، نظام سرمایه داری در سایر اصولش نیز ازقبیل مفهوم آزادی و آزادی های دیموکراتیک درتناقض شدید با اسلام قرار دارد. زیرا آزادی در فرهنگ غربی به این معنی است که یک ملت میتواند بر اساس قوانین خودساخته شان امور خویش را تنظیم کنند. حالآنکه اسلام عزیز انسان را درین جهان آزاد نمیداند، بلکه او را بنده، غلام یا عبد میخواند که تمام صلاحیتها و اختیارات خود را به خالق سپرده و او را به حیث رب یا مالک پذیرفته است. به این ترتیب، اسلام بر انسان لازم میسازد تا تمام زندهگی خود را بر اساس امرونهی الله سبحانه وتعالی عیار سازد وبس. درعین حال، دیموکراسی، نظامی است که بشر را به حیث یگانه مرجعی میداند که در قالب مجلس نمایندگان وغیره اشکال، حق تعیین خیر و صواب را دارد. به این تعبیر که دیموکراسی تلاش دارد تا انسان را در جایگاه خالق قرار داده و با اعطای حق تقنین به او، هر نوع مداخله ویا امرونهی الله سبحانه وتعالی را در امور زندهگی مانع شود. الله سبحانه وتعالی درین زمینه میفرماید:

... الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِيناً ... مائده، 3

... امروز دین شما را کامل کردم و نعمت خود را بر شما تمام کردم و دین اسلام را (به حیث یگانه دین مشروع) برای شما برگزیدم ... 

ولی پس از گذشت چندین انتخابات درجریان تقریباً یک و نیم دهه گذشته، اخیراً طی دور اول و دوم انتخابات 1393 هجری خورشیدی، حُکام و عُمال گماشته شده یک بار دیگر با سرنوشت مردم مسلمان و رنجدیده افغانستان بازی کردند و چنان جلوه دادند که گویا مردم افغانستان با اشتراک بی سابقه ی شان – گویا در حدود 8.1 میلیون – در انتخابات نشان دادند که به دیموکراسی باور دارند. لذا، نکات ذیل جهت روشنی اذهان عامه مردم مسلمان و مجاهد افغانستان برمبنای سیاست اسلامی بیان میگردد:-

با تتبع و تحقیق پیرامون تعداد واقعی رأی دهندهگان و ارزیابی تعداد رأی دهندهگان درمقایسه با واجدین شرایط آن، کاملاً واضح میشود که رقم مذکور حقیقی نبوده و درواقع بخشی از تبلیغات برای انتخابات دیموکراتیک چیزی بیش نبوده است. به عنوان مثال، از مجموعِ نزدیک به پنج میلیون باشنده در شهر کابل، تنها درحدود چند صدهزار به پای صندوقهای رأی رفتند. علاوه برآن، با مرور گذرا روی رأیهای که نامزدان از قسمت های مختلف افغانستان به دست آوردند، این امر نیز روشن میشود که اکثریت رأی دهندهگان، به دیموکراسی نه؛ بلکه به قوم خویش رأی دادند. چنانچه نامزدان بر اساس منسوب بودن به یک قوم خاص، توانستند از همان قوم خود صاحب رأی شوند. این امر ادعای حُکام غربزده و باداران غربی آنان را باطل ثابت میسازد که میگویند مردم افغانستان نشان دادند که به دیموکراسی باور دارند. این چنین نیست، بلکه رأی دهندهگان به اقوام خویش رأی دادند. به این ترتیب، دیموکراسی نظامی است که طبیعتاً سبب ایجاد شکاف های عمیق قومی، سیاسی، لسانی و سمتی میان مردم میگردد. حالآنکه الله سبحانه وتعالی شدیداً این امر را از زبان پیامبرش صلی الله علیه وسلم منع کرده است:

(وَمَنْقَاتَلَتَحْتَرَايَةٍعِمِّيَّةٍيَغْضَبُلِعَصَبَةٍ،أَوْيَدْعُوإِلَىعَصَبَةٍ،أَوْيَنْصُرُعَصَبَةً،فَقُتِلَ،فَقِتْلَةٌجَاهِلِيَّةٌ) رواه مسلم 

هرگاه کسی در کنار جمعی لجوج و نادان قرار گرفته به نفع آنان بجنگد بخاطر عصبیت (قوم پرستی و ملیت گرایی) قهر شود و یا دیگران را به عصبیت فرا خواند و یا عصبیت را یاری رساند و در همین تلاش کشته شود گویا در ایام جاهلیت کشته شده. 

از طرف دیگر، نامزدان انتخابات ریاست جمهوری در دور اول و دوم، به یارگیری سیاسی و صفآرایی عجیب و تمسخر آمیزی رو کردند. طوریکه شماری از آنان در دور اول رقبای خود را مورد تحقیر قرار داده، اتهام و دشنام دادند ولی گویا طرز تفکر این نامزدان در دور دوم، درست دو ماه بعد؛ چنان تغییر کرد که همان نامزدانی را که دشنام میدادند، به یاری فراخواندند و تصاویر یادگاری گرفتند و در اطراف و اکناف افغانستان نصب نمودند. به عبارت دیگر، انتخابات فریب آمیز دیموکراتیک صحنه را چنان تغییر داد که دشمن دو ماه قبل آنان به دوست و متحد دو ماه بعد شان مبدل گشت. حتی بعضی ازین نامزدان، افرادی را که سالها قبل به حیث جنایتکار جنگی میخواندند، اکنون به یاری و معاونت خویش فراخواندند. عجبتر از آن این است که اکثریت آنان ادعای تشکیل دولت پاک را سر میدهند، درحالیکه دولت پاک با حُکام (شرکای ملوث) و نظام (قوانین کثیف) اصلاً ممکن نیست. این گونه عملکرد نامزدان مذکور به خوبی برای مردم مسلمان افغانستان آشکار ساخت که یگانه هدف این حُکام، همانا تضمین بقای سیاسی و تأمین منافع شخصی شان میباشد وبس. و دلیل آن نیز همانا مقیاس اعمال در مبدأ سرمایه داری است که منفعت و مادی پرستی مطلق را به حیث تنها معیار، مقیاس و ارزش اعمال قرار میدهد وبس. 

این حُکام و عُمال گماشته شده غربی تنها درصدد تأمین منافع سیاسی خویش بوده و برای به دست آوردن آن، از دست زدن به هیچ عملی دریغ نمیورزند. آنان تا جایی درین مسیر به پیش رفتند که هیچ نوع توجهی را به وضعیت مردم مسلمان افغاستان معطوف نداشته اند. طوریکه درنتیجه تداوم چنه زنیها و جنجالهای نام نهاد انتخاباتی برای بیش از چهار ماه گذشته؛ قیمت مواد اولیه به شدت افزایش یافته و باعث شده است تا فقر شدید و بیکاری مزمن همچنان دامن مردم افغانستان را رها نکند. رسول الله صلی الله علیه وسلم درمورد این گونه حُکام چنین خبر داده است:

سَيَأْتِي عَلَى النَّاسِ سَنَوَاتٌ خَدَّاعَاتُ، يُصَدَّقُ فِيهَا الْكَاذِبُ، وَيُكَذَّبُ فِيهَا الصَّادِقُ، وَيُؤْتَمَنُ فِيهَا الْخَائِنُ، وَيُخَوَّنُ فِيهَا الأَمِينُ، وَيَنْطِقُ فِيهَا الرُّوَيْبِضَةُ. قِيلَ: وَمَا الرُّوَيْبِضَةُ؟ قَالَ: الرَّجُلُ التَّافِهُ؛ يتكلم فِي أَمْرِ الْعَامَّةِ". رواه الحاکم

زود است که فریبندهترین سالها بر مردم آید، (طوریکه) کاذب در آن (زمان) تصدیق و صادق در آن (زمان) تکذیب میشود، خاين در آن (زمان) امین و امين در آن (زمان) خاین (محسوب) میگردد و رویبضه در آن (زمان) سخن میگوید.پرسیده شد که رویبضه کیست؟ وی صلی الله علیه وسلم فرمود؛ مرد احمق که در امور عامه سخن میزند (حاکم میباشد). 

پس از تداوم بحران ایجاد شده توسط حُکام نصب شده غربی و اثبات عجز آنان در حل این مشاکل، ملل متحد و جان کیری وزیر امور خارجه امریکا به وساطت گرفته شد تا میان آنان حُکم کند، به ویژه در دور دوم انتخابات. اما این رویبضات فراموش کردند ویا نخواستند به یاد بیاورند که ملل متحد به حیث یک سازمان کفری و ابزار دست امریکا در مسئله قتل عام مسلمانان میانمار، در اشغال افغانستان و عراق، در کشتار جاری سوریه، در بحران فلسطین، در تجزیه سودان، در استفاده تسلیحات فاسفورس دار بر مسلمانان و دهها مورد دیگر در حق مسلمانان هیچ چیزی نکرده است. بنأً، حُکام مذکور با پیشکش نمودن قضیه افغانستان به ملل متحد، یک بار دیگر ثابت ساختند که از تنظیم امور زندگی مردم عاجز مانده و هرگز نمیتوانند تا امور مردم را بر اساس اسلام عزیز معالجه کنند. این درحالی رخ میدهد که الله سبحانه وتعالی شدیداً حل منازعات و جستجوی راه حل قضایا را بر اساس غیر اسلام منع کرده است. برابر است که راه حل از دولت های کفری ویا هم سازمانهای کفری خواسته شود. آنجا که می فرماید:

... يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُواْ إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُواْ أَن يَكْفُرُواْ بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلاَلاً بَعِيداً نسأ، 65 

... میخواهند قضاوت را نزد طاغوت (امریکا و ملل متحد) ببرند (و آنان را ولی امر برگزینند)، درحالیکه به تحقیق دستور داده شدهاند تا به طاغوت ایمان نداشته باشند، بدون شک که شیطان میخواهد تا آنان را به گمراهی شدیدی گمراه سازد. 

ای مسلمانان افغانستان!

با درنظرداشت آن چه بیان شد کاملاً آشکار می شود که انتخابات نام نهاد افغانستان پروسه ی نیست که تنها از طرف افغانها اداره و کنترول شود، بلکه پروسه ی است که حرف نهایی در آن از بادار شان یعنی امریکاست. طوریکه جان مک کن و کارل لیون دو سناتور امریکایی اندکی قبل از اعلام نتایج ابتدائی در 16 سرطان سال 1393 هجری خورشیدی؛به کابل آمدند تا حُکام دست نشانده شان را گوشمالی داده و بحران ایجاد شده را پایان دهند. به همین منظور بود که لیون طی یک نشست خبری در 15 سرطان سال 1393 هجری خورشیدی یعنی یک روز قبل از اعلام نتایج ابتدائی واضحاً گفت که نتایج ابتدائی حتماً اعلام میگردد و هر دو طرف (هر دو نامزد) آن را خواهند پذیرفت.

پس ای مسلمانان دلیر و شجاع افغانستان!

بدانید که با دلبستگی به نظام و حُکام کنونی هرگز راه ظفر و پیروزی را نمییابید، نه در دنیا و نه هم در آخرت. زیرا تنها راه کامیابی و مؤفقیت، همانا چنگ زدن به نظام اسلام یعنی خلافت اسلامی است که ارمغان آور حُکام مسوول، صالح و پاسخگوی است که تنها معیار عمل شان رعایت حلال و حرام بوده و هرگز تنها دغدغه ‎ی شان بقای قدرت و تأمین منافع شان نمیباشد. پس برای روی کار آمدن چنین نظام و چنین حُکامی؛ با حزب التحریر بپیوندید و تلاش تان را جهت تأسیس نظام خلافت؛ قوت و وحدت بخشید.

حزب التحریر-ولایه افغانستان