Haber-Yorum

Ey Erdoğan! İslam Ümmeti’nin Bir Bireyi İseniz Neden Dünyanın Her Tarafında Acılar İçinde Kıvranan Ümmet’in İmdadına Koşmuyorsunuz!

Haber:

Erdoğan, 3 Aralık Dünya Engelliler Günü dolayısıyla AK Parti Kongre Merkezi’nde yaptığı konuşmada “Şüphesiz biz “kolaylaştırınız, zorlaştırmayınız” buyuran bir Peygamber’in ümmetiyiz. Millete sundukları eser ve hizmetleri de bu kavrayışla tatbik eden ve etmeye çalışan bir kadro olduklarını vurguladı.” ^{(04.12.2025 Milliyet)}

Yorum:

Ey Erdoğan! Tabii siz Saray’da yaşadığınız için ve herhangi bir devlet dairesine gittiğinizde bütün kapılar size açıldığı için Ümmet’in işleri kolaylaştırılıyor mu yoksa zorlaştırılıyor mu bilemezsiniz! O yüzden oradan ahkam kesmek kolay! Oysa başta Türkiye olmak üzere İslam beldelerindeki rejimlerin tamamı Ümmet’in işlerini kolaylaştırmaya değil zorlaştırmaya dayalı rejimlerdir. Mahkemelerinden tutun diğer herhangi bir kurumuna kadar hepsi, insanların işlerini kolaylaştırmak için değil zorlaştırmak için vardır. Haksızlığı gidermek için değil bizatihi haksızlık ve zulüm yapmak için vardırlar.

Onun için ey Erdoğan! Söylediklerinizin sahada bir realitesi ve yansıması yoktur. Salonda bulunan dinleyiciler bile inanın sizin bu söylediklerinize inanmıyordur. Çünkü o insanlar devlet dairelerinde neler yaşadıklarını, ne gibi eziyet çektiklerini, işlerini yokuşa sürmek için memurların ipe sapa gelmez bahaneler ileri sürdüklerini en iyi bilen kimselerdir. İnanmıyorsanız ey Erdoğan! Tebdili kıyafet yaparak devlet dairelerine bir gidin o zaman göreceksiniz Ümmet’in evlatlarını neler çektiklerini!

Madem Sevgili Peygamberimiz SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in hadisinden çıkardığınız bir kavrayışa göre hareket ettiğinizi söylüyorsunuz, o halde O’nun Allah’ın indirdikleriyle hükmettiği eylemlerini (hadislerini) niye almıyorsunuz? Bir hadisini alıp çok daha önemli bir hadisine sırt çevirmek ya da bilerek görmezden gelmek bir “Müslüman”a yakışır mı hiç! Gerçekten O’nun bu hadisine göre hareket etmiş olsaydınız, o zaman devlet dairelerinde ne keşmekeşlik yaşanır ne de Ümmet dünyanın dört bir yanında zulme ve soykırıma maruz kalırdı!

Siz zulmün, keşmekeşliğin, adaletsizliğin, bireyselliğin ve daha nicesinin kaynağı olan bir ideoloji ve onun yönetim sistemini benimsediğiniz ve uyguladığınız sürece Ümmet’in işlerini kolaylaştırmak şöyle dursun daha da zorlaştırmaya devam edeceksiniz ey Erdoğan!

Dahası İslam Ümmeti’nin bir bireyi iseniz, o halde neden Gazze’de Ümmet’i katleden kasap Yahudi varlığı ile diplomatik ve hatta gizli ve dolambaçlı yollarla onunla ticari ilişkide bulunuyorsunuz! Gazze soykırımının başında Yahudi varlığı ile ilişkileri sürdüren siz değil miydiniz! İnancınız gereği mi Yahudiler ile ticareti kestiniz yoksa kamuoyundan gelen tepki üzerine mi? Ümmet’in bir üyesi iseniz, neden Ümmet’in evlatlarını katletsin diye Yahudilere su, petrol vb. ürünler satıyorsunuz? Neden Sudan Ordusu’na İHA satıyorsunuz?

Ümmet’in Mübarek Toprağının gaspçısı Yahudi varlığı Cumhurbaşkanını Saray’da ağırlayan siz değil miydiniz? Siyonist soykırımcı Yahudilerin bir numaralı destekçisi, sponsoru, hamisi Amerika ile görüşmek için can atmıyor muydunuz? Ümmet’in celladına dostum demiyor musunuz? İşlediğiniz suçların hangi birini sayalım ey Erdoğan!   

Engellisinden tutun engelsizine kadar Ümmet’in işlerini kolaylaştırmak istiyorsanız, bunun yolu ve yordamı bellidir. Bir bütün olarak tüm hadislerini almaktır sadece bir hadisini değil. Bir dalı (hadisi) alır onu kendi cinsinden olmayan başka bir ağaca aşılamaya çalışırsanız, o aşı tutmaz ey Erdoğan! Aşıladığınız dalın tutmasını istiyorsanız, onu kendi cinsinden bir ağaca aşılamak zorundasınız. Hadislerin de kendisinden doğduğu veya meyvesini verdiği bir ağacı vardır. Ayette geçtiği gibi o da İslam Ağacı’dır.

اَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللّٰهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ اَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَٓاءِۙ تُؤْت۪ٓي اُكُلَهَا كُلَّ ح۪ينٍ بِاِذْنِ رَبِّهَاۜ“Allah'ın, hoş bir sözü; kökü sağlam, dalları göğe doğru olan, Rabbinin izniyle her zaman meyve veren hoş bir ağaca benzeterek nasıl misal verdiğini görmüyor musun?” ^{[İbrahim 24-25]}

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Ercan Tekinbaş

Haber-Yorum

Devlet Borç Batağına Saplandığında...
Mısır Merkez Bankası İçin Yeni Krediler ve Hazine Bonoları!

Haber:

CNBC Arabia, 1/12/2025 Pazartesi günü internet sitesinde, Merkez Bankası'nın 1 Aralık 2025 tarihli açıklamasına göre Mısır'ın yeni bir ihalede 961 milyon Dolar değerinde bir yıl vadeli Dolar cinsinden hazine bonosu sattığını ve ortalama getirinin %3,75 olduğunu bildirdi.İlgili ekonomik bağlamda Mısır, 2025/2026 mali yılının ilk çeyreğinde, geçen yılın aynı dönemindeki %3,5'e kıyasla, üç yıldan fazla bir süreden beri ilk kez %5,3'lük bir büyüme oranı elde etmiştir. Bu artış, 2023/2024 yılının ikinci çeyreğinden bu yana ilk kez büyüme kaydeden Süveyş Kanalı gelirlerinin toparlanmasının yanı sıra sanayi, turizm, iletişim ve bilişim sektörlerindeki dikkat çekici hareketliliğe bağlanmaktadır. Mısır'da mali yıl, Temmuz ayından Haziran ayı sonuna kadar uzanmaktadır. Planlama ve Uluslararası İşbirliği Bakanı Ranya El-Meşat'ın (27 Kasım 2025) açıklamasına göre Mısır, 2025-2026 mali yılında yıllık yaklaşık %5 büyüme hedefliyor.

Yorum:

Haber ajansları, vadesi gelen borçları geri ödemek için yaklaşık %3,75 getiri oranına sahip hazine bonoları aracılığıyla 961 milyon Dolar tutarında yeni borçlanma yapıldığını duyurduğunda, artık hiç kimse için gizli olmayan bir ekonomik gidişat ortaya çıkmıştır ki o da şudur:Devlet, borçlarını geri ödemek için borçlanmakta olup bu borç, sonu gelmeyen bir döngü haline geldiği gibi borçlar, halkın geçim kaynakları, gelecekleri ve yıllar boyunca Batı'ya ipotek edilen ülkelerinin servetleriyle ödenmektedir.

Bu haber acil bir durum değil, aksine uzun bir zincirin halkasıdır; zira dış borç, 2023/2024 mali yılı sonunda 152,9 milyar Doları aşmış, daha sonra daha güncel raporlara göre yaklaşık 161 milyar Dolara yükselmiş, böylece faiz ve taksitler arasındaki yıllık borç servisi tutarı 32,9 milyar Doları aşmıştır.Bu da devletin gerçek kaynaklarının, şeriatın farz kıldığı gibi insanların işlerini gözetmek için harcanması yerine, yozlaşmış mali politikaların yol açtığı yükümlülükleri ödemek için heder edildiği anlamına gelmektedir.

Mevcut borç sistemi, tahviller, hazine bonoları, Dolar cinsinden sukuklar (sertifikalar), yumuşak (düşük faizli) krediler ve ticari krediler gibi her türlü faizli kredilere dayanmaktadır... Bunların hepsi, gerçekte, halkın üzerinde ağır bir yük oluşturan faizli yükümlülüklerdir.Peki bütçesinin temelini tefecilik üzerine kuran ve biriken borçlarını ödemek için her yıl borçlanmayı planlayan bir ülke hali ne olacak?

“Krediyi, krediyle ödeme” döngüsü, sadece finansal olarak kötü bir yönetim değil, aynı zamanda şerî, siyasi ve ekonomik bir suçtur; çünkü bu döngü, siyasi kararları bağışçılara ipotek etmekte, devlet kaynaklarını alacaklılar için bir hazineye dönüştürmekte ve ümmeti, bugünü ve geleceği için felaketlere sürükleyen ekonomik bağımlılık içinde boğmaktadır.

Bu paralar, sistemin nitelendirdiği gibi “finansman maliyet” değildir; aksine faiz haram kılınmış olup Sallallahu Aleyhi ve Sellem’in dediği gibi Allah faizi yiyene, taşıyana, yazana ve ona şahitlik edene lanet etmiştir. Bu lanet, sadece bireylere değil, aksine bütçeleri bu günah üzerine inşa edildiğinde tüm topluma isabet eder.  

-Bu durumda-, faizin kamu harcamalarının büyük bir kısmını yutması ve sağlık, eğitim ve temel hizmetlere yapılan harcamaların, alacaklılar lehine azalması şaşırtıcı değildir; zira faizli sistemler bu şekilde işlemekte olup birkaç yerel ve uluslararası alacaklıların pahasına insanlar tüketilmektedir.

İnsanlara (genişleme ve yatırım, ekonomik reform veya finansman ihtiyaçları) hakkında resmi açıklamalar sunulabilir ancak gerçeklik şunlara tanık olmaktadır:

• Krediler, ekonominin servet üretme kapasitesinden daha hızlı bir şekilde artmakta ve faiz oranları her yıl yükselmektedir.
• Para birimi hızla değer kaybetmekte, bu da geri ödeme yükünü artırmaktadır.
• Açığı kapatmak için kamu varlıklarının satışı hızlanmaktadır.
• Uluslararası alacaklılar, ülke içindeki karar alma süreçlerinde egemen bir hale gelmektedirler.

Bu bir reform ve iyi bir yönetim değildir,aksine birçok ülkeyi yıkıma sürükleyen aynı modelin yeniden üretilmesidir; ayrıca bu, ekonomiyi uluslararası kurumlara bağlamaya, onu zehirli kredi programlarıyla kısıtlamaya ve devleti bağışçıların taşeronu haline getirmeye dayalı bir modeldir.

Ekonomiye ilişkin doğru bakış, mevcut sistemlere yama yapmak veya borç koşullarını iyileştirmek değildir; aksine açık bir temel koyan şeriata dayalı olarak küresel tefecilik sisteminden tamamen kurtulmaktır:

1- Tahviller, hazine bonoları ve krediler de dahil olmak üzere faizin tüm şekilleri haram kılınmıştır.

2- Kamu mülkiyetini ve petrol, gaz, madenler, kanallar ve su yolları gibi ümmetin servetlerini yönetmek ve bunların gelirlerini faiz ödemeye değil, tebaanın işlerinin gözetilmesine tahsis etmek.

3- Enflasyonu ve parasal çöküşü önleyen, altın ve gümüşe dayalı istikrarlı bir para birimi.

4-Açığın faizli krediyle finanse edilmesinin engellenmesi ve bunun gerçek meşru kaynaklarla değiştirilmesi.

5- Devletin gerçek egemenliğini yeniden tesis etmek için siyasi kararı, alacaklıların şartlarından kurtarmak.

Bu tür çözümler teorik değil, aksine şerî hükümler olup, tarih bu hükümlerin, uluslararası şantaja maruz kalmayan ve borçla yaşamayan güçlü bir ekonomi inşa etme gücünü kanıtlamıştır.

Eski borçları ödemek için yeni kredilerin alınmasıyla ilgili son haberler sadece buzdağının görünen kısmı değil, aksine ekonomik bağımlılığın tüm seyrine yönelik bir başlıktır; zira sorun sadece borcun boyutunda değil, aynı zamanda borcun dayandığı faizde, ülkeyi uluslararası kurumlara bağlamakta ısrarcı olan siyasi sistemde ve ümmeti borç döngüsünden kurtarıp gerçek gözetimin genişliğine taşıyacak şerî hükümlerin ihmal edilmesindedir. Dolayısıyla ülkenin borç batağından kurtulması, onun faizin boyunduruğundan ve bağışçıların kısıtlamalarından kurtulması, faizli borçlardan uzak ve gerçek servete dayalı Rabbani bir ekonomik sisteme geri dönmesi ve bağımlılıktan kurtulup insanların işlerinin hakkıyla gözetilmesiyle olur.

Mısır'ın İslam'a ve onun hadari projesine ihtiyacı vardır; zira bu projede faiz olmadığı gibi insanların paralarını toplayıp batıl yolla yemek de olmamasının yanı sıra insanların servetlerinin israf edilmesi ve onları yağmalayanların korunması da yoktur; aksine bu projede,insanlara haklarını geri veren ve onları en iyi şekilde gözeten adalet olduğu gibi insanların ilk günden itibaren hissettikleri ve gölgesinde ağaçların, kuşların, hatta taşların bile nimetlendiği bir adalet vardır; bu ise ancak Nübüvvet Minhacı üzere Raşidi Hilafetin gölgesinden gerçekleşebilir.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ “Ey iman edenler! Hayat verecek şeylere sizi çağırdığı zaman, Allah ve Rasulü’ne icabet edin.” [Enfal 24]

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Mahmud El-Leysî - Mısır

İbrahimî Din, “Büyük İsrail” Projesine Bir Kılıf Mı?

Batı'nın başkentlerinin birindeki kapalı bir odada, düzgün sakallı Müslüman bir şeyh, elinde İncil tutan Hıristiyan bir rahip ve bastonuna yaslanmış bir Yahudi haham yuvarlık bir masanın etrafında oturmuş, arkalarında ise net sınırları olmayan, sadece akan bir nehir ve açık bir gökyüzünün olduğu bir harita bulunuyordu.

Haham sakin ve kurnazca bir tavırla şöyle dedi: “İsrail'in Fırat'tan Nil'e kadar olan vaade geri dönme zamanı gelmiştir.”

Rahip, şeyhin omzuna hafifçe vurarak gülümsedi: “İbrahimî barış adına, üç din için bir cennet inşa edeceğiz. Bugünden sonra artık savaş olmayacak” dedi.

Şeyh avucuna baktı ve şöyle dedi: “Dünya tek olan Allah inancıyla imar edildiği sürece, öyle olsun...”

Dışarıda, haritalar sadece savaşlar tarafından değil, aksine tevil edilmiş kutsal metinlerle yeniden çiziliyordu; bu metinler ise, sadece ismen kutsallık taşıyan bir projeyi hayata geçirmek için kullanılırken, halklar ise asla hayal bile edemeyecekleri bir “rüyaya” doğru sürükleniyordu.

“Büyük İsrail projesine” yönelik bu dini kılıfı anlamamız, çağdaş çatışmanın doğasını anlamak için bir anahtardır.

Siyonist hareketin başlangıçlarına kısaca bir geri dönersek, Yahudiler arasında “Vaat edilen topraklar” fikrinin, efendimiz İbrahim Aleyhisselam ile bağlantılı olduğunu görürüz. Tıpkı Yaratılış Kitabı'nda şu şekilde geçtiği gibi: “Rabbin sözü İbrahim'e gelerek şöyle dedi: Mısır nehrinden büyük nehir Fırat nehrine kadar olan bu toprakları sana ve soyuna veriyorum.” Daha sonra bu fikir, nüfuzu genişletmek ve Orta Doğu ülkelerini parçalamak yoluyla bu vaadi gerçekleştirmek için çalışan bir siyasi projeye dönüşmüş olup bu proje, “ilahi” ahdi yerine getirmek için (“İsrail” devletinin kurulmasının Mesih'in ikinci gelişi için bir zemin hazırlayacağına ve Orta Doğu'daki Armageddon savaşının İsrail'in güçlü bir konumda olmasını gerektirdiğine inanan) Hristiyan Siyonizm’i tarafından da desteklenmiştir.

Bakış işte bugün bizler, İbrahimî dinin, bu projeye yönelik iç veya bölgesel her türlü eleştirileri zayıflatmak amacıyla efendimiz İbrahim Aleyhisselam'ı bu topraklarla ilişkilendiren metinlerle bağlantılı yayılmacı bir projeyi meşrulaştırmak için ahlaki bir kılıf olarak kullanıldığı gibi aynı zamanda, Kudüs'ü Yahudi varlığının birleşik başkenti olarak merkezine alan birleştirici bir şemsiye altında, semavi dinlerin entegrasyonuna dayanan küresel barış söylemi olarak da kullanılmakta olup, bu da Kudüs'ün ilhakına ve Tapınak lehine Mescid-i Aksa'nın ortadan kaldırılması fikrinin kabulüne zemin hazırlayacak, yani Netanyahu'nun tüm konuşmalarında işaret ettiği gibi, dini ve ekonomik merkezi Yahudi varlığı olan yeni bir Orta Doğu oluşturacaktır.

Bugün bizler, kimlikleri yok eden ve Yahudi varlığıyla normalleşme yoluyla barış için zemin hazırlayan yeni bir İbrahimî dinle karşı karşıyayız; bizim için canlı örnek, bugün Trump'ın Arap ülkelerini imzalamaya çağırdığı İbrahim Anlaşmalarının imzalanmasının ardından "İbrahimî Aile Evinin" kurulduğu Birleşik Arap Emirlikleri’dir.

Bu dinin, kurbanlarını nasıl cezbettiğini bu makalede açıklamak mümkün olmayacaktır; ancak kayda değerdir ki bu cezbetme, bir yandan müfredatı ve dini söylemi değiştirmek, diğer yandan da siyasal İslam konusunda korku aşılamak yoluyla değerler ambalajlanıp mefhumlar manipüle edilerek aşamalı olarak yapılmaktadır ki böylece kurbanlar, dinlerinden herhangi bir şey kaybettiklerini hissetmesinler… Gerçek şu ki onlar, bu konuda en önemli kısmı terk etmişlerdir! Zira Allahu Teala şöyle buyurmuştur: إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ “Allah katında hak din İslam’dır.” [Al-i İmran 19] Ve Subhanehu şöyle buyurmuştur: وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِيناً فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ “Kim, İslam’dan başka bir din ararsa, bilsin ki kendisinden (böyle bir din) asla kabul edilmeyecek ve o, ahirette hüsrana uğrayanlardan olacaktır.” [Al-i İmran85]

Sözde İbrahimî dinin tehlikesi, sadece din kisvesi altında siyasi bir söylem olmasında değil, aksine hoşgörü ve açıklık adına ümmeti reddetme ve direnme araçlarından soyutlayan yumuşak manevi bir dil ile sömürgeciliği yeniden üretme gücünde yatmaktadır.

Dolayısıyla bu, sadece mefhumları çarpıtmakla yetinmemekte, aynı zamanda bilinci yavaş yavaş yeniden şekillendirerek normalleşmeyi bir kader, feragat etmeyi bir erdem ve işgali de kutsallığın bir ortağı haline getirmektedir; böylece çatışma, varoluş savaşından fikir ayrılığına, ümmetin davasından dinler arası diyaloğa dönüşecektir. Bu ise halkların karşı karşıya kalacağı en tehlikeli şeydir; zira halklar hak ölçüsünden koparılıp onun yerine barış sloganı altında “uluslararası konsensüs” mantığı getirilecektir.

Bugünkü savaş, bir din ve kimlik savaşıdır; ancak onlar, bizim dinimizin bir mührü, tahrif edilemez bir kitabı, unutulmaz bir peygamberi ve Allahtan başkasına boyun eğmeyen bir ümmeti olduğundan ya gafiller ya da görmezden geliyorlar; her ne kadar ümmet fırtınalar nedeniyle eğilmiş olsa da ancak ümmet asla ölmeyecek ve silinemeyecek olup dahası onun erimeyecek, taviz vermeyecek ve gerçeği vehimlerle takas etmeyecek İslami bir projesi vardır; çünkü bu proje, Allah katındandır. Dolayısıyla bu İslami proje geri döndüğünde, “evrensel kabul” veya “yapay hoşgörü” kılıfıyla değil, aksine adalet terazisi, hakkın sesi ve “لا إله إلا الله محمد رسول الله” bayrağıyla geri dönecektir.

Onlar istedikleri gibi planlar yapsınlar; zira onların tuzakları yok olup gidecektir; şüphesiz Allah'ın şu vaadi haktır: وَكَانَ حَقّاً عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ “Müminlere yardım etmek Bize hak oldu.” [Rum 47]

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Menal Ümmü Ubeyde

Haber-Yorum

Sömürgeciye Hizmet Eden Bir Çatışmada İddia Edilen Bağımsızlık ve Yağmalanan Servetler!

Haber:

Yemen Cumhurbaşkanlığı Liderlik Konseyi Başkanı Reşad el-Alimi, Bağımsızlık Günü'nün 58. yıl dönümü dolayısıyla yaptığı açıklamada, ülkesindeki bundan sonraki aşamanın özelliklerini resmederek, "Güvenli ve istikrarlı bir Yemen’in her zamankinden daha yakın" olduğunu vurguladı. (Şarkul Avsat, 30/11/2025)

Yüksek Siyasi Konsey Başkanı Mareşal Mehdi El-Meşhat, 30 Kasım Bağımsızlık Günü'nün 58. yıl dönümü dolayısıyla bugün akşam saat 20:00'de önemli bir konuşma yaptı. (Es-Sevra Net, 29/11/2025)

Yorum:

İngiltere'nin 30 Kasım'da Yemen'den çekilmesi, sömürgeci nüfuz araçlarında resmi bir değişiklikten ibaretti, varlığının gerçek anlamda sona ermesi değildi. Askeri olarak ayrılanlar, siyasi, entelektüel ve ekonomik olarak, İngiltere'nin gözetiminde yetişen ve daha sonra iktidarı ele geçirerek İngiltere'nin planlarını uygulamaya koyan ajanlar ve elitler aracılığıyla ülkede kalmaya devam ettiler.

Nitekim 1967'deki fedakarlıklar gerçek bir kurtuluşla sonuçlanmamış, aksine sömürgeci kafirlere sadık laik rejimler, askeri üsler, servetleri yağmalayan şirketler ve “kalkınma ve barış” adına hain antlaşmalar üretmiştir. Zira İngiltere, desteklediği ve eğittiği yerel adamlar aracılığıyla kendine sağlam bir nüfuz oluşturmuş, daha sonra iktidarı onlara devrederek çıkarlarına hizmet etmeye devam etmelerini sağlamıştır. Dolayısıyla onun şirketleri ve egemenlik kararları elçilikler aracılığıyla yönetilmeye devam etmiş ve anlaşmalar kisvesi altında servetler yağmalanmıştır. Gerçeklik de bunu teyit etmektedir; zira Aden hâlâ uluslararası vesayet, siyasi bölünme ve Amerika ile İngiltere arasındaki nüfuz mücadelesi altında acı çekmeye devam etmektedir; bugün Yemen'deki kanlı çatışmada gördüğümüz şey, gerçekte eski güç olan İngiltere ile bir dayanak noktası arayan yükselen güç Amerika arasında, bölgesel rejimler, yerel milisler ve pusulasını kaybetmiş partiler gibi araçlarını kullanarak yürütülen bir nüfuz çatışması olup kurbanlar ise Yemen halkıdır.

Gerçek bağımsızlık bir askerin gitmesiyle değil, sömürgeci kâfirin nüfuzunun tamamen ortadan kaldırılmasının yanı sıra onun sisteminin, fikirlerinin ve kültürünün de ortadan kaldırılması ve Müslümanları, uluslararası kuruluşlara veya "birlikte yaşama" veya "dini çoğulculuk" sloganlarıyla ambalajlanmış sömürge planlarına değil, Rablerinin şeriatına tabi kılacak halis İslami yönetimin kurulmasıyla olur.

Sahip olduğu petrol zenginliklerine, stratejik limanlarına, geniş tarım alanlarına ve muazzam insan enerjilerine rağmen Yemen’in bugün yaşamış olduğu ekonomik durgunluk, propagandası yapılan "bağımsızlık ve şanlı devrimler" sloganlarının sahte olduğunu ortaya koymaktadır.Böyle bir ülkenin, sözde kurtuluş günleri kutlamaları yapılırken, yoksulluk, işsizlik ve çöküş içinde boğulması, sömürgecilik trajedisinin yerel araçlarla tekrarlanmasından başka bir şey değildir.

Yemen'de büyük güçler arasındaki çatışma görünür bir hale gelmiştir; zira Amerika ve İngiltere, bölgesel ve yerel araçlar yoluyla birbiriyle çatışırken, halkın kanı akıtılıyor, aç bırakılıyor ve yerinden ediliyor. Ne yazık ki partizanlık, mezhepçilik ve kabilecilik kisvesi altında ve partilerin yanlış yönlendirmeleri sayesinde ümmet projesinden sapmış ve dünyevi çıkarlar uğruna dinlerini satan alimler ise, iyi bir şey yaptıklarını zannederek sömürgecilerin hizmetkârları haline gelmişlerdir.

30Kasım ve diğer tarihlerde kutlanan şey, İngiliz askerinin kapıdan çıkıp rejiminin pencereden girdiği siyasi bir aldatmacanın yıldönümünden başka bir şey değildir.Bu kargaşadan kurtulmanın tek yolu, İslam'a dayalı bir kalkınma projesidir; zira bu proje, ümmeti Raşidi Hilafet altında yeniden birleştirecek, sömürgecilerin elini kesecek, servetleri sahiplerine geri verecek ve tağutların kanunuyla değil, Allah'ın şeriatıyla yönetecektir.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Abdul Mahmud El-Amiri – Yemen