Gazze, tarihin en karanlık ve acımasız günlerini yaşıyor. Bombalardan sağ çıkan çocuklar açlığa yenik düşüyor, kadınlar çaresizlikten, yaşlılar hastalıktan hayatını kaybediyor. İşte böyle bir zamanda Kuzey Sina Valisi Tümgeneral Halid Mücavir, en basit ahlaki ve insani değerlere ve İslami kardeşliğin gereklerine aykırı açıklamalarda bulundu. Halid Mücavir, “Eğer Gazze halkı bir gün açlıktan dolayı kritik bir aşamaya gelirse, önlerinde yalnızca üç seçenek olacaktır: İsrail tarafına geçmeye çalışmak (ki ateşle karşılık verilecektir), denize atlamak ya da Mısır yönüne gitmek — fakat bu son seçenek kesinlikle mümkün değildir.” dedi. Bu sözler, bir İslam ülkesindeki bir yetkiliye asla yakışmayan gayriinsani bir resmi tutumu yansıtmaktadır. Kaldı ki bu tutum, Gazze’deki kardeşlerimize karşı işlenmiş siyasi bir suçtur. Gazze halkı, Yahudi varlığı ve Mısır yönetiminin 18 yılı aşkın süredir uyguladığı ortak abluka altında yaşam mücadelesi vermektedir.

Mısır rejimi, yıllardır Gazze halkına destek verdiğini, saldırganlık karşısında onların yanında durduğunu iddia edip durdu. Ancak Vali Mücavir’in son açıklamaları, bu maskeyi tamamen düşürdü ve rejimin Gazze’ye yönelik gerçek politikasını gözler önüne serdi. Bu politika, hiçbir destek ve şefkatin olmadığını, dara düşmüş veya aç kalmış tek bir kişinin bile geçişine izin verilmediği ortaya koydu! Dahası, Gazze sakinlerinin Mısır’a girişini ‘imkânsız’ olarak nitelendirmek, onlara adeta düşman muamelesi yapmak anlamına geliyor.

Valinin bu açıklamasını, Mısır’ın kararlarını Amerika’nın ve Yahudilerin isteklerine endekslediği mevcut siyasi bağlamdan ayrı okumak mümkün değildir! Gazze’ye uygulanan bu abluka, sadece Yahudi varlığının kararı değildir; aksine bu uygulama ABD’nin açık desteğiyle Mısır rejimi ve Yahudi varlığının ortaklaşa yürüttükleri bir politikadır. Bu politika, Gazze halkının direncini kırmayı, onu teslim olmaya zorlamayı ve daha geniş çapta bölgedeki değişim umutlarını zayıflatmayı ve değişim düşüncesini kökünden silmeyi hedeflemektedir.

Vali Mücavir’in açıklamaları, Gazze’yi dini bir sorumluluk olarak değil, bir güvenlik yükü olarak gören mevcut resmî stratejiyi yansıtmaktadır. Bu strateji, halkın zihninde Gazze halkını şeytanlaştıran bir kültürü beslemektedir; Bu algıya göre Gazzeliler “her ne pahasına olursa olsun Mısır’a sokulmaması gereken “bir risk unsuru” olarak lanse edilmektedir. Bu algı, Gazze halkını bir tehdit ya da salgın gibi göstermekte, onların aslında İslam ümmetinin bir parçası olduğunu ve haklı bir davayı taşıdıklarını göz ardı etmektedir. Oysa bu dava, sadece onların değil, bütün bir ümmetin davasıdır. Çünkü Gazze ve tüm Filistin toprakları, İslam hukukuna göre tüm ümmetin ortak malı olan haraç arazisidir. Onu kurtarmak ve korumak, başta en yakın ve en yetkin olan Mısır halkı ve ordusu olmak üzere, bütün ümmetin boynunun borcudur.

Bir devlet görevlisi, bile bile açlıktan ölme tehlikesi bulunan birini ülkesine almamakta ısrar ediyorsa, bu katıksız bir suçtur. Mısır’daki yozlaşmış yargı ondan hesap sormasa bile, Allah Kıyamet Günü mutlaka ondan hesap soracaktır. Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurdu:

وَأَيُّمَا أَهْلُ عَرْصَةٍ أَصْبَحَ فِيهِمْ امْرُؤٌ جَائِعٌ فَقَدْ بَرِئَتْ مِنْهُمْ ذِمَّةُ اللَّهِ تَعَالَى “Bir toplulukta eğer bir kişi aç olarak sabahlarsa Allah, o topluluk üzerinden himayesini kaldırır” Bu hadis, ‘tarafsızlık’ veya ‘siyasi hesaplar’ gibi bahaneler öne süren rejimlerin tüm mazeretlerini yerle bir etmektedir. Bugün Gazze halkı açlıktan ölüyorsa, Mısır’ın kapıları yüzlerine kapanıyorsa, gıda ve ilaç yardımı onlardan esirgeniyorsa, o halde bu rejimler, onlarla işbirliği yapanlar, sessiz kalanlar, onlara mazeret uyduran alimler, gazeteciler ve politikacılar Allah’ın koruması ve güvencesinden beri ve uzaktır demektir.

Ey Gazze halkı! Sabredin ve sabırda sebat gösterin! Zira siz hak üzeresiniz ve sebat edenlersiniz. Sizler Kıyamet Günü’ne kadar ribattasınız. Şüphesiz Allah, cihadınızı boşa çıkarmayacak ve dökülen kanlarınızı asla zayi etmeyecektir.

Ey Mısır halkı! Ey Kinane halkı! Bilin ki, Allah size Gazze’nin hesabını soracaktır! Kendi halkının yüzüne kapattığınız bu toprakların hesabını soracaktır! Sınırlarınızı kardeşlerinize kapatmanızın, sessiz kalıp kuşatmalarına ortak olmanızın hesabını soracaktır! Bu yüzden, bir an önce üzerlerindeki bu kuşatmayı kaldırın! Bugün Gazze’nin ne dayanışma açıklamalarına ne de sadece yardım konvoylarına ihtiyacı var! Bilakis özgürleştirmek ve Yahudi varlığından temizlemek üzere harekete geçecek ordulara ihtiyacı var.

هَذَا بَلَاغٌ لِّلنَّاسِ وَلِيُنذَرُوا بِهِ وَلِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ“İşte bu, kendisiyle uyarılsınlar, Allah’ın ancak bir tek İlah olduğunu bilsinler ve akıl sahipleri iyice düşünüp öğüt alsınlar diye insanlara bir bildiridir.” ^{[İbrahim 52]}

Filistin Sağlık Bakanlığı’nın 23 Temmuz 2025 tarihli günlük raporunda, Yahudilerin Gazze’ye düzenlediği saldırılar sonucu son 24 saat içinde 113 şehit ve 534 yaralının hastanelere ulaştırıldığı belirtildi. Yapılan açıklamaya göre, 18 Mart 2025’ten bu yana şehit düşenlerin sayısı 8363’e, yaralananların sayısı ise 31004’e ulaştı. Bu son rakamlarla birlikte, 7 Ekim 2023’ten beri süren saldırılarda şehit sayısı 59219’a, yaralı sayısı ise 143045’e yükselmiş oldu.

Filistin Sağlık Bakanlığı, 24 Temmuz 2025 Çarşamba günü yaptığı açıklamada, son 24 saat içinde açlık ve yetersiz beslenme nedeniyle 10 yeni ölüm vakası kaydedildiğini ve krizin başlangıcından bu yana toplam ölüm sayısının 111’e yükseldiğini duyurdu. Trajik bir gelişmeyle, tıbbi kaynaklar yalnızca son üç günde 21 çocuğun açlık ve yetersiz beslenme nedeniyle hayatını kaybettiğini açıkladı. Bazı çocukların hastaneye ulaşamadan veya kimsenin haberi olmadan evlerinde veya çadırlarda öldüğü ve bu vakaların çoğunun kayıtlara geçmediği belirtildi. Dünya Sağlık Örgütü’nün İşgal Altındaki Filistin Toprakları Temsilcisi Rik Peeperkorn, yalnızca temmuz ayında 5.100 çocuğun yetersiz beslenme tedavi programlarına alındığını, bunların 800’ünün aşırı derecede zayıflık (şiddetli malnütrisyon) sorunu yaşadığını açıkladı.

Yahudi varlığının Gazze’deki halkımıza yönelik saldırıları, bombalama, katliam, abluka ve aç bırakma gibi tüm yöntemlerle devam etmektedir. Bu saldırıların amacı, Gazze halkını yok etmek ve ortadan kaldırmaktır. Ne kadınları ne çocukları ayırt ediyor! Tam tersine, Gazze halkının moralini bozmak ve onları teslim olmaya, boyun eğmeye zorlamak için bilerek onları hedef alıyor!

UNICEF İcra Direktörü, su almak için beklerken 7 çocuğun katledildiğine dair tüyler ürpertici haberleri paylaştı. Bu korkunç olayın, gıda yardımı bekleyen masum kadın ve çocukların hayatını kaybetmesinden sadece günler sonra yaşandığını da sözlerine ekledi. İşte Gazze’nin çocuklarına reva görülen bu! Acımasız bir düşman tarafından soğuk kanlılıkla katlediliyor ve soykırıma uğruyorlar. Buna karşın, İslam ümmetinin evlatları hareketsiz ve yardımdan yoksun bir halde, kanları adeta damarlarında donmuş durumda.

Ey İslam ümmetinin çocukları! Neyiniz var sizin, ölüler gibi hareketsizsiniz?! Kardeşleriniz sizden yardım bekliyor, feryat ediyor, peki siz ne yapıyorsunuz? Yoksa sadece onlara dua etmekle mi yetiniyorsunuz?! Gücünüz mü yetmiyor? Yoksa can derdine mi düştünüz? Ölümden mi korkuyorsunuz?! Dininize olan sevginiz ve şehadete olan özleminiz nerede? Yoksa iki güzellikten birine nail olmaktan yüz mü çeviriyorsunuz?! Ey insanlar için çıkarılmış en hayırlı ümmetin evlatları! Yoksa bu işkence ve katliam sahnelerine alıştınız da, yardım etmekten aciz bir halde öylece oturuyor musunuz?! Hep birlikte ayağa kalkıp bu zalimlerin kökünü kazımak ve mazlumlara yardım etmek için içinizdeki dürüst ve samimi insanların onuru (hamiyeti) hiç mi harekete geçmiyor?

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi Kadın Kolları olarak biz, ümmetin bütün evlatlarını, bu soykırımları durdurabilecek olanları (orduları) harekete geçmeye zorlamak, Gazze’deki halkımızı kasıp kavuran bu açlık politikasına bir son vermek, onları boğan bu kan selini durdurmak ve halkımıza kötülük eden düşman ellerini kırmak için çalışmaya çağırıyoruz! Herkesi, tebaasını savunacak bir Halife’yi atamak için çalışmaya davet ediyoruz. Zira halife, tebaasının güven ve huzurunu sağlayacak; düşmanların yüreğine korku ve endişe salacaktır. Öyle ki, düşmanlar bu ümmetin tek bir ferdine bile saldırmayı akıllarından dahi geçiremeyecektir.

Tiranların Karşısında Hak Üzere Sebat Etmek!

Fitne ve sıkıntının ortasında, zulmün egemen olduğu ve hak sesin bastırıldığı zamanlarda, ideolojiye bağlı olan insanlar ortaya çıkar ve imanın en güçlü ve en parlak suretini taşırlar.

Hak üzere sebat etmek, rahat zamanlarda olmaz, aksine hakka sımsıkı sarıldığında bedeli can ya da işkence olduğu zamanlarda olur; işte o zaman sadık kişiler sınanırlar, saflar ayrılır, azimet ehli olanlar hevaya tabi olanlardan ayırt edilir.

Hak, tartışılan bir görüş veya yapılan bir anlaşma değildir; aksine hak, Allah katından gelen bir nur olup zamanın değişmesiyle değişmeyeceği gibi otoritenin baskısıyla da değişmez; bu yüzden hak üzere sebat edenler bunu, bu hayatın geçici olduğunu ve Allah Subhanehu ve Teala'nın itaat edilmeye layık olduğunu bildikleri için yaparlar.

Allah'ın Kitabı'nda bizim için ibretler ve öğütler vardır; işte efendimiz İbrahim Aleyhisselam, ilahlık iddiasında bulunan tağut Nemrut ile karşı karşıya geldiğinde onunla tartışmaktan hiç çekinmedi, ateşle tehdit edilmesine rağmen akidesini açıklamaktan korkmadı ve şöyle dedi: “Allah bana yeter, O ne güzel vekildir.” Dolayısıyla ateşi bir azap olarak değil, aksine bir imtihan olarak gördü ve Allahu Teala da ateşi onun için serinlik ve esenlik kıldı.

Aynı şekilde uhdud-hendek sahipleri de boyun eğmeyi reddeden ve onların küfre dönmelerini isteyen ya da ateşte yakılacaklarını söyleyen kralın zulmüne karşı koyan kâmil bir ümmetti; dolayısıyla onlar, zillet ve boyun eğmek yerine imanı ve ölümü seçtiler ve kadınlar, çocuklar, erkekler ve yaşlılar, dünyadaki ateşi ahiretin ateşine tercih ettiler; onlar peygamber değillerdi, aksine sıradan müminlerdi ancak sebatları onları Allah'ın kitabında ölümsüz bir hale getirdi.

Hayat bir inatçılık değildir, aksine bilinçli olmak ve insanın, inandığı şeye Allah Subhanehu ve Teala'nın razı olduğu bir hak olduğuna dair derin bir idrakle hak üzere sebat etmesidir; dolayısıyla tüm dünya bir araya gelse bile bundan dolayı pazarlık yapılmaz. Zira bu, kalbin ve aklın birlikte oluşturduğu bir tutum olup sadece bir isyan değildir, aksine fıtrata aykırı olan şeye boyun eğmeyi reddetmektir.

Bu zamanımızda zulüm çok fazla olduğu gibi bilinci çarpıtma, hak olanı sulandırma ve sadıkları karalama girişimleri de oldukça fazladır; bu yüzden bugün tiranlara karşı sebat etmeye ve tavır almaya ne kadar da muhtacız!

Belki de zalim bir sorumlu karşısında hak sözü söylemek, mazlumları savunmak ya da eziyete karşı sabretmek sebat etmek olabilir; çünkü o zaman sen, ilkelerini satmak istemiyorsun demektir.

Tiranlara karşısında hak sözü söylemek, peygamberlerin mirası, müminlerin şiarı ve özgür milletlerin bekasının sırrıdır; bu yüzden hak üzere sebat eden bir kimse, kanı, sabrı ya da sözleriyle tarih yazacaktır. Dolayısıyla zulüm ne kadar güçlü görünürse görünsün, baki kalacak olan sadece hak olandır. Zira Allahu Teala şöyle buyurmuştur: وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقاً“Yine de ki: Hak geldi; batıl yıkılıp gitti. Zaten bâtıl yıkılmaya mahkumdur.” [İsra 81]

Yolu tamamlayanlar ilkeli olan kişilerdir; çünkü yol kolay değildir, dahası onlar, kalplerinde kesin bir iman, derinliklerinde sebat ve zihinlerinde bilinç taşıyanlardır. Hak üzerine inşa edilen şeyi, zulmün yıkması veya batılın fırtınalarının onu sarsması imkansızdır.

Yolu tamamlayanların ilkeli insanlar olduğunu söylediğimizde, bunun canlı anlamının Gazze olduğunu şu cümleyle ifade edebiliriz;

Gazze, hakkın zulümle savaşının somutlaştığı yerdir... Gazze sadece kuşatılmış bir şerit değil, kapalı bir dünyanın karşısındaki açık bir yaradır... Buradaki insan, nefeslerinin sayısı ile değil, aksine en acımasız zalimlere karşı bile "hayır" dediği anların sayısıyla kıyas edilir.

Gazze'deki insanların kaybedecek hiçbir şeyleri yoktur, sadece ilkeleri vardır; bu yüzden her şeylerini kaybetseler bile ilkelerinden vazgeçmemeye kararlıdırlar.

Yıkılan her bir evde, yıkılmış evinden gökyüzünü gören her bir çocuğun bakışında, şu anlam yenileniyor: İdeoloji bedenden daha değerlidir ve onur, bir somun ekmekle takas edilemez.

Gazze sadece bombardıman altında değildir, aksine büyük bir imani sınavın altındadır. Zira onlar, sevdiklerinin cesetlerinin enkaz altından çıkarıldığını gördükleri halde sabrediyorlar, karşılığını sadece Allah'tan bekliyorlar, akideleri üzerinde sebat ediyorlar ve Allah'ın vaadinin hak olduğuna ve O'nun asla vaadinden dönmeyeceğine iman ediyorlar: مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللهَ عَلَيْهِ “Müminlerden, Allah'a verdiği ahdi yerine getiren nice adamlar vardır.” [Ahzab 23]

Gazze bu ümmetin bir suretidir... Bu yüzden onun herhangi birinin kendisi için ağlamasına değil, aksine ölmeyen sırrını anlamasına ihtiyacı vardır; çünkü onun davası, derin bir ilahi anlamla bağlantısı olan akidesidir.

Gazze'de süper kahramanlar yoktur, aksine sadece çocuklarını kendi elleriyle kefenleyen ve sonra da başlarını kaldırıp şöyle diyen anneler vardır: “Allah'ım, Sen kabul et!”

Bu nasıl kesin bir inançtır?! Bu, candan daha değerli olan ve uğruna her şeyin feda edildiği bir akidedir.

Gazze'de yıkılan her bir evde, dünya için bir ders vardır ki o da şudur; zulüm ne kadar şiddetli olursa olsun, ne kadar zayıf görünürse görünsün kalbi imanla dolu olan birine galip gelemez. Yenilgiler onu ağırlaştırabilir, fitneler onu karıştırabilir ve zulmün güçleri onun başına musallat olabilir ama o asla ölmez; çünkü onun özünde asla kırılmayacak olan Rabbani bir vaat vardır: وَكَانَ حَقّاً عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ “İnanan kimselere yardım etmek Bize hak oldu.” [Rum 47]

İslam ümmeti, hakka uzaklaştığında, risaletini unuttuğunda ve vacibini ihmal ettiğinde hastalanır, ancak yolu gördüğünde hızla sağlığına geri kavuşur; zira Allah'ın ona bahşettiği kurtuluş yolu, insanlığı kurtaracak ve onu çürümüş Batı medeniyetinin kokuşmuşluğundan kurtaracak olan bu emanettir. Böylece yeniden insanlar için çıkarılmış en hayırlı ümmet olarak geri dönecek, onurun zirvelerine çıkacak, yeniden kalkınacaktır. Zira Allahu Teala ona, egemenlik ve iktidar vaadinde bulunmuştur:وَعَدَ اللهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ“Allah, içinizden, iman edip de salih ameller işleyenlere, kendilerinden önce geçenleri egemen kıldığı gibi onları da yeryüzünde mutlaka egemen kılacağına dair vaatte bulunmuştur.” [Nur 55] 

Bugün ümmetin yaşadığı her acı ve Allah yolunda akıtılan her bir damla kan, Allah'ın izniyle geri dönecek olan bir ümmetin doğum sancılarının bir parçasıdır; bu ise aziz olan Allah'a hiç de zor değildir.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Munis Hamid – Irak

Haber-Yorum

ولله العزّة جميعا

“İzzet ve Şeref Tümüyle Allah'a aittir” [Fatır 10]

Haber:

Senato Perşembe günü, Belucistan'da “namus cinayeti” adı altında Jirga Konseyi'nin (bir kabile konseyi) emirleriyle gündüz vakti bir kadın eşin öldürülmesini kınayan kararı oybirliğiyle kabul etti. Karar, bu vahşi suçun hiçbir kültürel, kabilevi veya geleneksel gerekçeyle, sözde “kıskançlık” veya “namus” bahanesiyle gizlenemeyeceğini ve gizlenmemesi gerektiğini vurguladı. Aslında bu, ümmetin onurunu ağır bir şekilde zedeleyen bir suçtur. Bu suçu “örf veya namus” temelinde haklı çıkarmaya yönelik herhangi bir girişim, hiçbir şekilde kabul edilemez; o zaman tıpkı bu, tüm suçu kurbana yüklemek gibi olur.

Yorum:

Son zamanlarda internet üzerinde korkunç bir infaz videosu yayıldı ve bu video büyük bir öfke ve tartışma dalgasına neden oldu. 2025 yılının Mayıs ayında, mübarek Kurban Bayramı'ndan üç gün önce meydana geldiği bildirilen bu olayda, bir kadının işlediği ya da belki de işlemediği bir suçtan dolayı çöl bölgesine götürüldüğü ve kendisine ateş açıldığı görülüyor. Video hızla yayılmaya başlayınca, büyük bir medya yankısı uyandırdı ve çok sayıda insan yorum yaptı. En açık olan yönü, bu cinayetin namus adına işlenmiş olmasıdır; bu ise kelimenin anlamını trajik bir şekilde çarpıtmakta ve kötüye kullanmaktadır.

Belucistan, Pakistan'ın en büyük ve kaynaklar bakımından en zengin bölgelerinden biri olmasına rağmen, genellikle trajik nedenlerle gündeme geliyor. Patlamalar, kaçırma olayları ve ihanet suçlamaları, bunlarla bağlantılı sıkça tekrarlanan rivayetlerdir. Ancak bu manşetlerin arkasında sistematik sıkıntılı bir durum yatmaktadır. -Bürokrasiden yargıya kadar- hükümet kurumlarının varlığına rağmen, hukukun üstünlüğü birçokları için hala ulaşılamaz bir hedef. Baş yargıç tarafından yönetilen Belucistan Yüksek Mahkemesi, Pakistan'ın genel yargı sisteminin bir parçası olup, bölgede adaleti sağlamak için tasarlanmıştır. Ancak gerçeklikte bu mahkeme, çoğu zaman kendilerine yardım etmesi gereken kişileri hayal kırıklığına uğratmakta, dolayısıyla insanlar da yargı sistemine olan güvenlerini yitirmektedir. Zira birçok aile, hiçbir açıklama yapılmadan ortadan kaybolan ya da daha sonra yol kenarında cesetleri bulunan sevdiklerini arayarak cevaplar bulmak için yalvarıyorlar. Nitekim bu adalet talep eden çağrıların karşılanmaması, sistemin ne kadar zayıf ve etkisiz olduğunu gösteriyor.

Kalat Hanlığı'nın yönetiminin gölgesindeki Belucistan, bazı kısıtlamalar olsa da İslam şeriatının hükümlerine göre yönetiliyordu. Yargı işleri kâdılar (Müslüman kâdılar) tarafından denetlenirken, kabile bölgeleri, kâdılar ve meclislerin yönlendirmesiyle, şeriat ve yerel geleneklere (ruvec) dayalı adaleti uygulayan serdarların otoritesine boyun eğiyorlardı. Böylece sömürgeci yönetimden uzun bir dönem önce, bölgede yerel adalet sistemleri mevcuttu ve -başka bölgelerde konsey, şurâ veya panchayatlar olarak da adlandırılan- Jirga, sorunları toplumsal tartışma ve uzlaşma yoluyla çözmek için kullanılırdı. Nitekim Sultan Behlül Lodi ve Şer Şah Suri gibi liderler bu gelenekleri desteklemiş ve anlaşmazlıkları çözmek için bu konseylere katılmışlardı. Bu üyeler siyasi temsilci tarafından seçilip kaydediliyor ve yedi yılı aşan herhangi bir karar, en önemli konularda -özellikle de İngiltere'ye bağlılıkla ilgili olanlarda, genel valinin temsilcisinin onayını gerektiriyordu ve karar, üst düzey serdarların oluşturduğu büyük bir konsey olan Şah Jirga tarafından yayınlanıyordu. Böylece daha önceki mezhepsel uyumu gerçekleştirmek için tasarlanmış olan sistem tedrici olarak sapmış ve karar alma süreci giderek daha çok duygusallık, intikam ve kültürel önyargılar tarafından yönlendirilir bir hale gelmiştir. Dolasıyla asil onur (kıskançlık) mefhumu bir silah olarak kullanılmış ve bu rejimlerin desteklemesi gereken adaletle hiçbir alakası olmayan şiddet eylemlerinin bir gerekçesi haline getirilmiştir. Yetkililerin kınaması, bunun Pakistan anayasasına aykırı olduğuna işaret etmekte ancak sorunun asıl nedeni, İslam dışı anayasa ve İslam'ın uygulanmamasıdır.

Allahu Teala Fatır suresinde şöyle buyurmuştur: مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعاً “Kim izzet isterse bilmeli ki izzet tümüyle Allah'a aittir.” [Fatır 10]

Kendisi için ölmeyi veya öldürülmeyi hak eden tek şeref, Allah'ın şeriatıdır. Hilafet Devleti'nin anayasası, Kur'an ve Sünnete göre formüle edilmiş bir yargı sistemini içerecek ve bu sistemi uygulayanlar kendi hevalarının kölesi olmayacaklardır. Bu yüzden Nebi Sallallahu Aleyhi ve Sellem’in ümmetini zulümden ve günah işlemekten koruyacak olan tek yol, Nübüvvet Minhacı üzere Hilafetin kurulmasıdır. Nitekim ilk Raşid Halife Ebu Bekir Sıddık şöyle demiştir: “Sizin içinizdeki zayıf olan kişi, Allah'ın izniyle onun hakkını ona geri verinceye kadar benim yanımda güçlüdür. Sizin içinizdeki güçlü kişi ise, Allah'ın izniyle ondan (zayıfın) hakkını alıncaya kadar benim yanımda zayıftır.” [Taberi ve İbn Hişam rivayet ettiler]

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Ahlak Cihan