Esirler Kulübü de dahil olmak üzere esir işleriyle ilgilenen Filistinli kurumlar; işgalcinin Gazze’ye yönelik savaşının başlamasından bu yana Batı Şeria ve Kudüs’ten 1630’dan fazla çocuğu, Gazze Şeridi’nden ise onlarca çocuğu tutukladığını belirtti. Bu kurumlar, Megiddo Hapishanesi’nde bir çocuğun maruz kaldığı açlık, mahrumiyet ve işkence politikaları sonucunda şehit olduğuna dikkat çekti. Aralarında iki kız çocuğunun da bulunduğu 350 çocuk halen işgal zindanlarında tutuluyor. Reşit olmayanların korunmasına ilişkin tüm uluslararası standartlara tamamen aykırı bir şekilde zorlu koşullar altında tutulmaktadırlar. Bu çocuklar işkenceye, aç bırakılmaya, tıbbi ihmale, cinsel saldırılara ve toplu tecride maruz kalmakta; aile ziyaretlerinden mahrum bırakılmaktadırlar.

Geçtiğimiz on yıllar boyunca gaspçı Yahudi varlığı, insani değerlerle çelişen bir dizi sistematik politika aracılığıyla esir çocuklara yönelik fiziksel ve psikolojik yıkım operasyonları yürütmüştür. Çocuklar; öldürme, yaralama, eğitimden mahrum bırakma ve on binlercesinin tutuklanması yoluyla en fazla hedef alınan kesim olmuştur. Ev baskınlarında, çatışmalarda, kontrol noktalarında, sokaklarda ve hatta okullardan kaçırılarak tutuklanan çocuklar, defalarca askeri operasyonlarda insani kalkanı olarak kullanılmışlardır.

Soruşturma aşaması, işgal zindanlarındaki çocuklar için en zalim ve en acımasız safhadır. Sorgu aşamasında, onları terörize etme, iradelerini kırma ve onlardan itiraf koparma amacı güdülür. Kapalı odalarda, ebeveynleri veya bir avukat hazır bulunmaksızın saatlerce sorguya çekilirler. Uykusuz bırakılırlar, üzerlerinde ve geleceklerinde derin izler bırakan sürekli baskıya maruz kalırlar. Keyfî idari tutuklama ise işgalcinin Filistin halkına özellikle de çocuklara karşı kullandığı en baskıcı araçlardan biridir. Onlara açık bir suçlama yönetilmez, gerçek bir mahkemeye çıkarılmazlar. “Gizli dosya” bahanesiyle çocuk ve avukatlarının, dosyaların içeriğini görmesine izin verilmez.

Hapishane içinde ise çocuklar, asgari insani standartlardan yoksun, zorlu koşullar altında yaşamaktadırlar. Dayak, elektrik şoku, yüksek sesli müzik çalarak uykusuz bırakma (disko odası), sürekli kelepçeleme/bağlama, köpeklerle saldırı, sözlü taciz, tecrit, cinsel taciz ve toplu cezalar gibi işkencelere maruz kalmaktadırlar. Buna ek olarak; aç bırakma, hijyen eksikliği, aşırı kalabalık, böceklerin yayılması, havalandırma ve aydınlatmadan yoksun odalarda tutulma, hastalıkların yayılmasına yol açan tıbbi ihmal ve sağlık hizmetlerinin yokluğu, kıyafet eksikliği, aile ziyaretinden mahrumiyet, sistematik bir psikolojik ve fiziksel yıkım politikası çerçevesinde adli suçlu Yahudi çocuklarla birlikte tutulma gibi uygulamalarla karşı karşıyadırlar.

Öte yandan Şehitlerin Cenazelerini Geri Alma Ulusal Kampanyası, çocuklara yönelik kasıtlı infaz suçlarında tehlikeli bir artış olduğunu ve cenazelerin alıkonulması politikasının sürdüğünü bildirdi. İçinde bulunduğumuz Kasım ayının başından bu yana işgalci, altı çocuğu soğukkanlılıkla öldürüp cenazelerini teslim etmedi. Böylece Kampanya’nın belgelediği, işgalcinin dondurucularında ve “Rakamlar Mezarlığı”nda tutulan toplam 752 şehit cenazesi de içinde, cenazesi alıkonulan çocuk şehitlerin sayısı 73’e yükseldi.

Bu istatistikler, dünyanın, çocukların hayatın her alanındaki başarılarını, gelişimlerini ve doğal büyümelerini kutladığı sözde “Dünya Çocuk Günü” münasebetiyle esir kurumları tarafından yayınlandı. Filistinli çocuklar; kendilerini hedef alan, haklarını ihlal eden, onurlarını çiğneyen baskıcı bir makineyle karşı karşıyadırlar; öldürülmekteler, tutuklanmaktalar, en temel kanunların bile ihlal edildiği askeri mahkemelerde, iddia ettikleri çocuk ve insan haklarından fersah fersah uzak, ağır cezalara çarptırılmaktadırlar. Ancak Allah’ın azabı kaçınılmazdır:

لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي الْبِلَادِ * مَتَاعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهَادُ “İnkâr edenlerin (refah içinde) diyar diyar dolaşması sakın seni aldatmasın. (Onlarınki) az bir meta (faydalanma)dır. Sonra onların varacağı yer cehennemdir. O ne kötü bir yataktır!” ^{[Ali İmran 196]}

South China Morning Post gazetesi 10 Kasım’da, Birleşmiş Milletler’in; umutsuz mültecilerin deniz geçişlerinin kontrolsüz bir şekilde devam etmesi halinde Güneydoğu Asya’nın “başka bir insani felaketle” karşı karşıya kalabileceği uyarısında bulunduğunu belirtti. Malezya açıklarında bir teknenin batması sonucu aralarında çok sayıda çocuğun da bulunduğu en az 21 kişinin hayatını kaybetmesi, Myanmar’daki çatışmalardan ve komşu Bangladeş’teki kötüleşen koşullardan kaçan mültecilerin son derece tehlikeli deniz yolculuklarında yeni bir dalga yaşanacağına dair korkuları artırdı. Malezya Bölgesel Denizcilik Ajansı Başkanı Romli Mustafa’ya göre hayatını kaybedenlerden 12’sinin cesedi Malezya’da, 9’nun ise komşu Tayland’da bulundu.

İnsan hakları kuruluşları ve uluslararası kurumlar, bu trajedinin önümüzdeki aylarda yaşanabileceklerin bir işareti olduğunu vurgulamaktadır. Muson mevsimlerinin (Ekim-Aralık) sona ermesiyle birlikte denizlerin nispeten daha sakin ve geçişe uygun hale gelmesi nedeniyle dünyanın en büyük mülteci kamplarından birinde yaşayan yüzbinlerce Arakanlının bulunduğu Bangladeş’in Cox’s Bazar bölgesi ve Arakan’dan yola çıkışlar da doğal olarak artmaktadır. BM Mülteciler Yüksek Komiserliği, 2024 yılında Myanmar ve Bangladeş’ten yaklaşık 7800 Rohingyalının denizi geçmeye çalıştığını, 650’den fazla kişinin hayatını kaybettiğini veya kaybolduğunu tahmin etmektedir. Bunun 2015’ten bu yana en yüksek sayı olduğu açıklanmıştır. Rohingya Hakları Savunma Ağı, This Week in Asia gazetesine verdiği demeçte, Gıda eksikliği, hareket kısıtlamaları ve artan güvensizlik hayatı çekilmez hale getirdi. Birçoğu denizi son çare olarak görüyor” dedi ve kaçakçıların Malezya veya Endonezya’ya geçiş için kişi başına 3.000 ABD Dolarına kadar ücret talep ettiğini belirtti.

Myanmar’daki zulüm, mülteci kamplarındaki umutsuzluk ve ASEAN ülkelerinin kalıcı çözümler üretememesi gibi iç içe geçmiş krizler, insanları yeniden ölümle burun buruna getiren deniz yolculuklarına mecbur etmekte ve birçoğu hedefine asla ulaşamamaktadır.

Yaklaşık yirmi yıldır mevcut rejim, Arakan krizine sürdürülebilir bir çözüm bulamamış, Rohingyalıların acıları mevsimlik muson dalgalarına terk edilmiştir. Bu sürdürülemez durum, başta Müslüman ülkeler olmak üzere ASEAN, uluslararası kurumlar ve Birleşmiş Milletler’in; yetki sınırlarını, ulusal güvenliği veya ekonomik çıkarlarını bahane ederek cılız ve yüzeysel çözümlerle yetinmelerinden kaynaklanmaktadır. Bu yetkililer, sahte ulusçuluk temelli laik kapitalist düzenin konfor alanında kalmayı tercih etmişlerdir.

Dahası bu yöneticiler, sürdürülebilir alternatif çözümleri görmezden gelmektedirler. Çünkü hiçbiri İslam’ı benimsemeye yanaşmamaktadır; Allah ve Rasûlü’nün hidayetine göre “en hayırlı ümmet” olma vasıflarını, İslami Risâletlerini, gayelerini ve arzularını yitirmiş durumdadırlar. Oysa gerçekte İslam’ın, Allah Subhânehu ve Teâlâ’nın şu kavline uygun olarak etkili ve sürdürülebilir çözümlere sahip olduğu gün gibi ortadadır:

وَإِنِ اسْتَنصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ“Eğer onlar din hususunda sizden yardım isterlerse, yardım etmek üzerinize borçtur.” ^{[Enfal 72]}

İslam; Endonezya, Malezya ve Bangladeş’teki Müslümanların yöneticilerine, Rohingyalı mülteciler için derhal acil yardım tedbirleri almalarını emretmektedir. Bu tedbirler şunları içermelidir:

1- Ülke sınırlarının Rohingyalı mültecilere açılması.

2- Hala denizde olanlar için kurtarma ekiplerinin gönderilmesi.

3- Tüm ihtiyaçlarının karşılanması ve gözetilmesi.

4- Rohingyalı Müslümanlara yönelik zulmünü ve vahşetini durdurması için baskıcı Myanmar rejimine siyasi baskı uygulanması.

5- Ve son adım olarak; siyasi baskının göz ardı edilmesi halinde ise İslam’ın ve Müslümanların onurunu korumak için orduların seferber edilmesi!

Bununla birlikte tüm bu tedbirlerin etkili olabilmesi, Müslümanların yöneticilerinin kapitalist sistemin konfor alanını terk ederek İslami sisteme yönelmesine bağlıdır. Bu sistem; yerleri nerede olursa olsun bedeline bakmaksızın Müslümanları zulümden korumak, kanlarını ve namuslarını savunmak için siyasi, ekonomik ve askeri tüm araçlarını kullanacak ve tüm çabalarını seferber edecektir. Çünkü Hilafet; bencil ulusal çıkarlara veya ekonomik kazançlara göre hareket eden bir devlet değildir; insan nefsinin onurunu yücelten ve Müslümanların kanının korunmasını elzem gören İslam’ın soylu ahlaki değerlerine dayanan ideolojik bir devlettir. Nitekim Sevgili Peygamberimiz SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:

إِنَّمَا الْإِمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَيُتَّقَى بِهِ“İmam ancak bir kalkandır. Arkasında savaşılır ve onunla korunulur.”

“İbrahim Anlaşmaları” Siyasi İkiyüzlülük ve Gizli Bir Tuzaktır!

Kasım-Cömert Tokayev'in 7 Kasım'da Washington'da Donald Trump ile yaptığı görüşmede aldığı İbrahim Anlaşmalarına katılma kararı, apaçık bir siyasi dalkavukluktan başka bir şey değildir. Bu tavır, ABD politikasına boyun eğmek, ona minnettarlığını ifade etmek ve "dini birlik" maskesi altında dünyaya dayatılan Siyonist projeyi desteklemek anlamına gelmektedir.

Baştan itibaren şunu anlamak gerekir ki, “İbrahim Anlaşmaları” Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslam arasında bir köprü olarak sunulmuş ve “barış, hoşgörü ve bir arada yaşamanın” bir sembolü haline getirilmiştir. Ancak bu yumuşak ifadelerin ardında çok tehlikeli bir düşünce yatmaktadır ki bu da; Nebi İbrahim Aleyhisselam’ın sancağı altında üç dinin mensuplarını birleştirme projesi olarak sunulan "yeni İbrahimi din" mefhumudur.

Amerika ve Yahudi varlığının dayattığı bu proje, aslında Müslümanları İslam kimliğinden vazgeçmeye, Allahu Teala’nın yarattığı farklılıkları silmeye ve Yahudilik ile Hıristiyanlığı doğru ve İslam ile eşit bir din olarak tanımaya çağırmaktadır!

Ancak Allah Subhanehu ve Teala bunu, Kur’an-ı Kerim’de açık bir şekilde beyan etmiş ve şöyle buyurmuştur: وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِيناً فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ“Kim, İslam’dan başka bir din ararsa, bilsin ki kendisinden (böyle bir din) asla kabul edilmeyecek ve o, ahirette hüsrana uğrayanlardan olacaktır.” [Al-i İmran 85] Oysa bugün "dinler arası diyalog" ve "hoşgörü" sloganları, İslam'ın özelliğini silmeyi ve ümmetin birliğini zayıflatmayı hedefleyen köklü bir program için bir kılıf olarak kullanılmaktadır. Bu yüzden "dinlerin birliğine" çağrıda bulunmak, barışa giden bir yol değildir, aksine Müslümanları hedeflerinden uzaklaştırmak, onların bakışlarını davalarından saptırmak ve onları Batı ve Siyonizm'in etkisine boyun eğdirmek için bir araçtır.

Bu projenin kökenlerini daha önce ortaya çıkarmış ve bu anlaşmaların hedefinin Yahudi varlığının bölgesel hegemonyasını pekiştirmek ve bu hegemonyaya direnen her türlü İslami gücü ortadan kaldırmak olduğunu açıklamıştık. “İbrahim’in Evi” ve “İbrahim’in torunlarının ortak ibadeti” gibi sloganların ardında, Müslümanların İslami vizyonlarını terk etmeleri amaçlanmaktadır; böylece İslam, nihayetinde –onların hayal ettiği gibi– yumuşak, barışçıl ve zararsız bir dine dönüştürülecek ve İslam’ın asli tutumu “aşırılık” ve “radikalizm” olarak nitelendirilecektir!

Bu sahnede Tokayev'in fiilleri basit bir hata değil, aksine Kazakistan Müslümanlarının dini ve ahlaki temellerine yönelik bir ihanettir. Bu anlaşmalara katılma kararının, kamuoyunda tartışılmadan, alimlerle istişare edilmeden ve din adamlarının onayı alınmadan alınması, otoritenin halktan uzaklaştığını ve Washington'ın rızasını ve takdirini kazanmak uğruna İslami değerlerden vazgeçmeye hazır olduğunu göstermektedir.

Tokayev, Trump'ın siyasi projelerine katılarak ve Yahudi varlığının İslam bölgesinde egemen bir güç olarak pekiştirmeyi amaçladığı politikasını destekleyerek Trump’a olan sadakatini göstermek istemektedir. Böylece Müslüman çoğunluğa sahip bir devlet olan Kazakistan, ümmeti Batı ve Siyonizm çıkarlarına boyun eğdirmeyi amaçlayan tehlikeli bir oyunun içine çekilmektedir. Allahu Teala bu konuda şu kavliyle uyarıda bulunmuştur: وَلَن تَرْضَى عَنكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَـارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَى “Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hıristiyanlar da asla senden razı olmayacaklardır. De ki: Doğru yol, ancak Allah’ın yoludur.” [Bakara 120]

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan

Hüccet Camia

Haber-Yorum

Pakistan ve Bangladeş Arasındaki İlişkiler!

Haber:

İslam Uleması Cemiyeti Partisi lideri Mevlâna Fazlur-Rahman Salı günü yaptığı açıklamada, Pakistan'ın acı hatıraları geride bıraktığını söyledi ve son zamanlarda iki ülke arasındaki ilişkilerin ısınmasının gölgesinde Bangladeş ile yeni bir gelecek inşa edilmesine teşvik etti. (Ajanslar)

Yorum:

İslamabad ile Dakka arasındaki ilişkilerde bir iyileşme olduğuna ve bu ilişkilerin üst düzey askeri toplantıları ve siyasi ziyaretleri kapsadığına işaret eden son dönemdeki yoğun faaliyetler incelendiğinde bu, iki ülke arasındaki yakınlaşmanın bir işareti değildir, aksine gözlere kum serpmekten ibaret olup bununla ümmetin aşmak istediği bölünmelerin pekiştirilmesi amaçlanmaktadır. Nitekim bu haber, geçen yıl Ağustos ayında Bangladeş'te patlak veren halk ayaklanmasının ardından, ikili ilişkiler ve ticaretin belirgin bir iyileşmeye tanık olunduğunu teyit etmektedir; nitekim Pakistan Genelkurmay Başkanı General Sahir Şemşad Mirza, Bangladeş'i ziyaret etmiş, Bangladeş Hava Kuvvetleri ve Donanma Komutanları ile savunma ve güvenlik alanlarında işbirliğini geliştirme sözü vermiş ve her iki taraf da aralarındaki askeri ilişkilerin genişletilmesi konusunda iyimser olduklarını ifade etmişler ve egemen eşitlik ve karşılıklı saygı temelinde ilişkileri derinleştirme taahhütlerini vurgulamışlardır.

Ancak ortak inanç ve askeri işbirliğine ilişkin bu teyitler, ulus devletin modern ulusal sınırları içinde kalmaktadır.Bu arada Pakistan ve Bangladeş'teki askeri liderler, dış etkilere karşı bekalarını korumak için kalıcı bir ortaklığa olan ihtiyacı vurgularken, geçtiğimiz on yıllar bağlamında bakıldığında bu yerel odaklanmanın içinin boş olduğu görülmektedir.

Ümmet, Gazze'de yaşanan korkunç soykırım sahnesine tanık olmuştur; zira İslam beldeleri arasında ulusal bölünmeler, bu ülkeler büyük savunma kapasitelerine sahip olmalarına rağmen anlamlı birleşik bir askeri tepki verilmesini engellemiştir;dolayısıyla ulusal sınırlar hareketsizliği dayatmış ve Müslümanların birleşik bedeninin ihtiyaçlarına karşın egemen eşitliğin önceliğini güçlendirmiştir.Buna karşılık bu Müslüman ülkelerinden herhangi biri doğrudan bir saldırıya maruz kaldığında, onun anında ve uygun bir tepkisi olmuş ve gücünün varlığını kanıtlamıştır; ancak kolektif siyasi irade, sömürgeci İngilizlerin bölge geneline dayattığı sınırlar nedeniyle felç olmuştur.

1924 yılında Hilafetin yıkılmasından bu yana ümmetin başına gelen bu ulusal bölünmelerin yıkıcı doğasını kabul etmenin zamanı gelmiştir.Nitekim Allah Subhanehu ve Teala bize, vahdeti farz kılmış ve bölünmemizi de haram kılmıştır; zira şöyle buyurmuştur: وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِيعاً وَلَا تَفَرَّقُوا “Hep birlikte Allah’ın ipine (İslam’a) sımsıkı yapışın; parçalanmayın.” [Al-i İmran 103]Allah'ın hakkında bizleri uyardığı bölünmeler arasında bu yapay ulusal bölünmeler de yer almaktadır.Karşılıklı saygı anlaşmalarıyla sınırlı olan bu geçici askeri işbirlikleri, bölünmüş devletlerin egemenliğini pekiştirmek için olup bu da Müslümanların özlem duyduğu gerçek vahdeti gizleyen bir arayüzden başka bir şey değildir.Bu gerçeği idrak etmenin ve Nebi Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in açık metodunu takip ederek fikri çatışma ve siyasi mücadele yoluyla bu gerçeği değiştirmemizin zamanı gelmiştir. Vahdet, birlik demek değildir; bu yüzden çağrının, işbirliği içinde olan ülkelere değil, Nübüvvet Minhacı üzere Hilafete olması gerekir.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan

Seyfeddin İrfan – Pakistan