دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر برای توضیح واقعیتِ جنگ میان چین و مسلمانان ترکستان شرقی، کمپاین وسیعی را به راه انداخته است. مسلمانان ترکستان شرقی از سال 1863م بدین‌سو در معرض تهاجمامت و قتل‌های عام چین قرار دارند. بیشتر از یک میلیون مسلمان اویغوری در برخوردهایی‌که در سال 1949م رخ داد، به قتل رسیدند؛ در این سال نظام کمونیستی چین به رهبری مائوتسه تونگ به قدرت رسید؛ سپس استقلال این منطقه را لغو و آن را به جمهوری چین ملحق کرد، ترکستان شرقی را از وجود باشندگان مسلمان آن تخلیه نموده و به ساکنین سائر مناطق چین توزیع نمود. 

اما مسلمانان اویغورِ پرتوان و قاطع به چین تسلیم نشدند و انقلاب‌های‌شان در سال‌های 1933 و 1944م جریان و جنبش‌های آنان در اویغور علیه اشغال چین ادامه داشت؛ چنانچه در سال 2009م نیز شاهد آن بودیم. دلیل اصلی کینۀ شدید چینیان علیه اویغوری‌های مسلمان، اسلام است و مساجد مجرای‌ست که کینه‌های چین را علیه اسلام اظهار می‌نماید.

چین حدود 25 هزار مسجد را در سال 1949م ویران نمود و در این منطقۀ وسیع، فقط حدود 500 مسجد باقی ماند. امروز و بعد از این‌که چین نصف اقتصاد کمونیستی را کنار گذاشته است؛ مگر پی‌گیری پدیده‌ها و آثار تدین سیاستی‌ست که همواره در این منطقه؛ علی‌الخصوص آثار تدین جوانان اویغوری را به پیش گرفته است.

با وجود این همه، نشاط مسلمانان در ترکستان شرقی و علی‌الخصوص در دهات طوری ادامه داشت که توانستند آثار و علائم اسلام را در زندگی‌شان بازگردانند؛ آشوب و شورش گهگاه در این منطقه تشدید می‌یافت که باعث ‌شد این منطقه را به دلیل انفجارها و خشونت‌ها علیه دولت اشغالگر چین و پا فشاری بر داشن عزم به جدائی از چین، متمایز بگرداند، و نیز این منطقه یگانه تهیگاه ضعیف داخلی دولت بود. در مقابل، چین تفصیلات و جزئیات زندگی مسلمانان اویغوری را مراقبت و بررسی می‌کند و نشر گزارش عملیات‌های اعدام و دستگیری‌های وحشیانه و ظلمی را که برای تحت انقیاد در آوردن آن‌ها بر این منطقه تحمیل می‌نماید، بر رسانه‌ها ممنوع قرار داده است و اویغوری‌های مسلمانی را که از آن جا فرار نموده بودند و برای اویغوری‌ها در خارج از اویغور "بلندگو" گردیده بودند، با بهانۀ "تروریزم" توانست که بسیاری از آن‌ها را از طریق شبکه‌های امنیتی بین‌المللی؛ علی‌الخصوص امنیت کشورهای آسیای مرکزی و پاکستان دستگیر نمایند.

بدون شک، دردآورست که این اعمال وحشیانۀ چین بر مسلمانان اویغور در حالی صورت می‌گیرد که میلیون‌ها مسلمان در جهان بدون آن که به متوقف ساختن این اعمال وحشیانه تأثیری داشته باشند، می‌بینند و صدای‌شان را می‌شنوند. این بدان خاطر است که مسلمانان در حالت پراگندگی و تفرقه به سر می‌برند و تحت دولت امت، متحد و متفق نیستند. دولت اسلام و دولت خلافت راشده که موجود نیست، بر هرمسلمان واجب است که برای باز گرداندن آن کار نماید تا آن که خلیفه به میان آید؛ خلیفه و امامی‌که به امور مسلمانان به حق و درستی رسیدگی می‌نماید، به او پناه برده می‌شود و به امر و حمایت آن جنگیده می‌شود، چنانچه در صحیح بخاری از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرموده است:

«وَإِنَّمَا الإِمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَيُتَّقَى بِهِ»

ترجمه: حقیقتاً امام(خلیفه) سپری‌ست که از عقب آن جنگیده می‌شود و به آن پناه برده می‌شود.

و آنگاه نه چین جرئت می‌کند و نه غیرچین که مسلمانان را آزار و اذیت نمایند؛ زیرا می‌دانند که کلوخ‌شان را با سنگ جواب خواهند داد. الله سبحانه وتعالی توانا بر هرکاری و چیره بر هرچیزی‌ست.

حمزه "پارسا"