کسب عضویت افغانستان در سازمان تجارت جهانی فقر و بی کاری را افزایش می دهد

به تاریخ 17 دسمبر 2015م، سازمان تجارت جهانی و حکومت افغانستان از کسب عضویت رسمی افغانستان در این سازمان خبر داد. اشرف غنی رئیس جمهور و محمد خان معاون اول رئیس اجرائیه هر دو کسب عضویت افغانستان در سازمان تجارت جهانی را یک دست آورد تاریخی برای اقتصاد به منظور ایجاد فرصت ها و فراهم شدن زمینه کاری عنوان نمودند. حکومت وحدت ملی تلاش دارد تا افکار عامه را از طریق رسانه ها و مباحث اقتصادی اغوا نموده تا مردم فکر نمایند که عضویت در سازمان تجارت جهانی بالای زندگی آنان تأثیرات مثبت را در پی خواهد داشت، اما واقعیت طوری دیگریست؛ زیرا کسب عضویت در سازمان تجارت جهانی بالای زندگی و اقتصاد مردم تأثیرات منفی را در پی دارد.
ایالات متحده امریکا از تمام سازمان های جهانی؛ مانند: سازمان تجارت جهانی، بانک جهانی، صندوق بین المللی پول و سازمان های دیگر بسان افزار در سیاست های خارجی خویش استفاده می نمائید. همچنان این به همگان واضح است که سیاست های خارجی امریکا منافع ملی آن کشور راه تأمین می کند، بنابرین امریکا و متحدینش در تلاش اند تا مفاهیم نظام سرمایه داری را در میان امت ترویج نمایند. آنان شرط رشد و توسعه را پیوستن به سازمان ها و مفکوره های پلید خود ایشان به مانند تجارت آزاد می دانند؛ با پروپاگند های مسئولین دولتی، اقتصاد دانان متعقد اند که کسب عضویت در سازمان تجارت جهانی برای اقتصاد افغانستان زمینه رشد، توسعه اقتصادی و زمینه کاری را مساعد خواهد ساخت؛ در حقیقت این همه نظر به دلائل ذیل برعکس می باشد:

1-   تجارت آزاد و عضویت در سازمان تجارت جهانی در کشورهای عقب مانده، مانند افغانستان فقر را گسترش می دهد:
با آنکه تجارت آزاد و یا بازار آزاد تعداد از مردم را در جهان ثروتمند ساخته، اما درز بزرگ را میان طبقه ی فقیر و ثروتمند ایجاد نموده است که دلیل عمده برای ناکامی آن به شمار می رود. آمارها نشان می دهد که تجارت آزاد باعث فقر بیشتر در جهان گردیده و برای کشورهای، مانند: افغانستان که دارای اقتصاد ضعیف و صنعت بسیار اندک می باشد و دروازه های آن را برای تولیدات و صادرات 164 کشور باز می گذارد، مضر تمام می گردد. صنعت افغانستان هرگز نمی تواند با صنعت های قوی حتی صنعت های منطقوی رقابت نمائید. بناً تجارت آزاد زمینه را برای صنعت های کشورهای منطقوی مساعد می سازد تا صنعت نوپای افغانستان را از بین برده و بدیلی را برای تولیدات افغانستان ایجاد و تولیدات آن را سقوط دهند، که به این اساس هزاران تن وظایف خویش را از دست داده و به میلیون ها افراد بیکار دیگر افزوده می شود که در نتیجه افغانستان را به فقیرترین کشورهای جهان مبدل خواهد نمود؛ آنچه که مشابه به سناریوی قرارداد امنیتی مبدل خواهد شد.

زمانی که امریکا خواست جواز حضور نظامی در افغانستان را بدست آورد، آغاز به زمینه سازی و اغوای افکار عامه نمود، رسانه و سیاست مداران مزدور شروع به کمپاین امضای قرارداد امنیتی با امریکا نمودند؛ گویا با امضای قرارداد امنیتی با امریکا در افغانستان صلح و امنیت تأمین خواهد شد، اما برعکس با آنکه صلح و امنیت تأمین نگردید بلکه افغانستان به یکی از ناامن ترین مناطق جهان مبدل گردیده که همه روزه شاهد خونریزی های هزاران مسلمان بی گناه هستیم!

2-      کشورهای صنعتی جهان به دلیل عضویت در سازمان تجارت جهانی رشد و توسعه ننموده اند: تقریباً تمام کشورهای که دارای اقتصاد قوی اند از طریق حفاظت صنعت داخلی خویش صنعتی گردیده اند، نه از طریق تجارد آزاد و داخل شدن در سازمان تجارت جهانی. در اوائل قرن 18 امپراطوری انگلیس تلاش نمود تا از تولیدات داخلی خویش علیه تولیدات خارجی با کاهش تعرفه بالای مواد خام و صادر نمودن مواد تولید شده اش به کشورهای خارجی محافظت نمائید. این کشور در سال 1800م، با ستراتیژی های رشد صنعت و راه های مواصلات بحری با کشورهای ثروتمند جهان، خودش را به اوج رشد و صنعت رسانید. ارزش های لیبرالی انگلستان یگانه دلیل رشد صنعتی آن کشور گردیده که به حاکمیت جهانی دست پیدا نمود. یگانه علت پیشرفت و رشد اقتصادی جهانی انگلستان، رقابت در بازارهای آزاد و دسترسی به مارکیت های جهانی می باشد.
رشد و توسعه امریکا نیز به همین منوال صورت پذیرفت؛ امریکا بعد از جنگ جهانی دوم با صنعت خویش به برتریت رسیده و بالآخره از طریق بازار آزاد و تجارت آزاد رقابت نمود. همین طور کشورهای جاپان، آلمان، چین و سائر کشورهای صنعتی دیگر به رشد اقتصادی دست یافته اند. اگر اندک توجه نمایم در میآبیم که هیچ کدام آنان زمانیکه صنعت شان ضعیف بود آماده نبودند تا با ملت های دیگر رقابت و یا تجارت آزاد نمایند. اکنون که این کشورها در تلاش ایجاد رقابت تجارت آزاد اند، می خواهند عضویت سازمان های تجارت جهانی را رشد دهند تا بتوانند به آسانی برای تولیدات کمپنی های خویش بازاریابی کنند.

مهم تر از موارد فوق الذکر، رعایت حکم شرعی هنگام دخول در سازمان‏های بین المللی، میثاق‏های جهانی و تعهدات نظامی و اقتصادی نهایت مهم پنداشته می‏شود. چون الله سبحانه وتعالی، برای مسلمانان اجازه نداده است تا از کفار تقلید نموده ویا هم تحت چتر پیمان‏ها و سازمان‏های مختلف، از آنان استعانت و کمک بجویند، حتی برای مسلمانان مجاز نیست تا از آتش نان، استفاده نمایند. زیرا الله سبحانه وتعالی، مسلمانان را مشروط بر تطبیق دین الله و سنت رسول وی در زمین، به پیروزی بی نظیر رسانده و آنان را رهبر بشریت می‏سازد. چنانچه او تعالی فرموده است:

وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ‏‏ترجمه:

آل عمران، 139

‏‏و سست، غمگین و افسرده نگرديد، و شما برتر هستيد، اگر به راستی مؤمن باشيد‏
و از کمک این کفار، به هیچ جائی هم نمی‏رسیم. چون الله سبحانه وتعالی در سوره ملک، آیه 20 چنین فرموده است:

‏ أَمَّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ جُندٌ لَّكُمْ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ ‏ترجمه:

‏آخر كدام اشخاص و افراد اند كه لشكر شما اند و بغیر از خداوند مهربان به شما كمک می‌كنند و از شما مواظبت می‌نمايند؟!

كافران گرفتار غرورند وبس.‏ از سوی دیگر، رسول الله صلی الله علیه وسلم در روایتی از ابوحمید السعیدی گفته است: "ما از کفار کمک نمی‏خواهیم و از مشرکین هم یاری نمی‏طلبیم."

بنابرین، افغانستان طبق ستراتیژی های امریکائی خواست تا این سرزمین با پروژه سازمان تجارت جهانی با حمایت تخنیکی و مالی امریکا و متحدین غربی اش عضویت این سازمان را کسب نمائید. با این نوع پروژه های فریب آمیز، حکومت دست نشانده افغانستان می خواهد از یک سو افکار عامه را به خاطر جبران ناکامی های یک ساله ای خویش اغوا نمائید، از سوی دیگر می خواهد مطابق دستور باداران غربی اش با آزادی های لیبرالیزم و بازار آزاد، متعهد بماند.

مردم مسلمان افغانستان باید بدانند که کسب عضویت افغانستان در سازمان تجارت جهانی باعث افزایش فقر و بیکاری بیشتر در افغانستان می گردد. این فریب ها و نیرنگ ها هرگز به مردم افغانستان سعادت اقتصادی را بوجود نخواهد آورد، طوریکه در جاهای دیگر جهان هیچ نوع خوشبختی را بوجود نیآورده است.
حزب التحریر-ولایه افغانستان