(ترجمه)

نافع رضی الله عنه از عبد الله بن عمر رضی الله عنهما روایت می‌کند که گفت:

«أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَرَضَهُ يَوْمَ أُحُدٍ وَهُوَ ابْنُ أَرْبَعَ عَشْرَةَ سَنَةً فَلَمْ يُجِزْنِي ثُمَّ عَرَضَنِي يَوْمَ الْخَنْدَقِ وَأَنَا ابْنُ خَمْسَ عَشْرَةَ سَنَةً فَأَجَازَنِي قَالَ نَافِعٌ فَقَدِمْتُ عَلَى عُمَرَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ وَهُوَ خَلِيفَةٌ فَحَدَّثْتُهُ هَذَا الْحَدِيثَ فَقَالَ إِنَّ هَذَا لَحَدٌّ بَيْنَ الصَّغِيرِ وَالْكَبِيرِ وَكَتَبَ إِلَى عُمَّالِهِ أَنْ يَفْرِضُوا لِمَنْ بَلَغَ خَمْسَ عَشْرَةَ، أي يقدروا لهم رزقا في ديوان الجند»

ترجمه: من در روز غزوۀ احد درحالی‌که چهارده ساله بودم، نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم حاضر شدم تا به من اجازۀ شرکت در غزوه را بدهد؛ اما آن‌حضرت صلی الله علیه وسلم برایم اجازۀ شرکت در غزوۀ احد را ندادند؛ سپس در روز غزوۀ خندق درحالی‌که پانزده ساله بودم نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آمدم تا برایم اجازۀ شرکت در غزوه را بدهد و آن‌حضرت صلی الله علیه وسلم برایم اجازه دادند که در غزوۀ خندق اشتراک کنم. نافع رضی الله عنه می‌گوید: من نزد خلیفۀ مسلمانان عمر بن عبدالعزیز رفتم و این حدیث را برایش روایت نمودم، سپس او از این حدیث اجتهاد کرد که حد بین کودکی و بلوغ سن پانزده سالگی است و برای والیان خود نوشت، هرکس به سن پانزده سالگی رسید اسمش را در دیوان لشکر بنویسید و برایش از غنایم جنگی بدهید.

در این حدیث شریف توضیح داده شده است که یک پسر در چه سنی به بلوغ می‌رسد و باید مانند یک مرد با وی برخورد شده و از اعمالی‌که انجام می‌دهد، مورد بازپرس قرار می‌گیرد. در سن پانزده سالگی پسر جوان واجد شرایطی می‌شود که باید در برابر اعمالی‌که انجام می‌دهد مورد بازجویی قرار گرفته و حساب پس دهد. دولت نیز اجازه دارد تکالیفی که برای مردان تعیین می‌کند برای پسر پانزده ساله نیز تعیین کند؛ زیرا رسول الله صلی الله علیه وسلم چنین عمل نمودند و این برای ما بهترین دلیل است.

کفار می‌خواهند فرهنگ غربی را در سرزمین مسلمانان و به ویژه در بین جوانان مسلمان گسترش دهند تا توسط آن افکار جوانان را فاسد کرده و آنان را به بیراهه بکشانند. این فرهنگ چگونه گمراه‌کننده نباشد؛ درحالی‌که سن پانزده را نوجوانی دانسته و جوان را آزاد می‌کند که هر کاری می‌خواهد انجام دهد و به بهانۀ این‌که تغییراتی در وجودش رخ داده است و او می‌خواهد بیشتر بداند و به صورت تجربی بیاموزد، فرصت را برایش مهیا می‌کند تا هر کاری را که می‌خواهد انجام دهد. درحالی‌که از نظر اسلام پانزده سالگی سنی است که قرار است یک جوان مسئولیت‌پذیر شده و در برابر تمام اعمال خورد و بزرگ خود حساب پس بدهد و به مجرد رسیدن به این سن باید از فرهنگ و ثقافت اسلامی هر آنچه که در زندگیش لازم است را بداند تا این‌که اعمالش را مطابق به آن تنظیم کند، اما غرب می‌خواهد فرزندان ما را در این سن به بی‌راه کشانده و آنان را گمراه کند.

مترجم: حسین سلحشور