En son olarak Endonezya hükümeti, petrol fiyatlarını arttırma kararı aldı. Dolayısıyla bir litre süper petrolün fiyatı 6500 Rupi oldu. Aynı zamanda güneş enerjisinin fiyatı da 5500 Rupi oldu. Hükümet ise bu kararın, abartılı sınırlara ulaşan desteğin (sübvansiyonun) yükselen hacmini azaltmak için alındığını söylemektedir. Aslında devletin genel bütçesindeki yakıt desteğinin hacmi, 2013 yılında 274.7 trilyon Rupi'ye ulaşmıştır. Nitekim hükümet, bu desteği azaltma kararı almıştır. Çünkü hükümetin iddiasına göre, yaklaşık 200 triyon Rupi'ye ulaşan altyapı bütçesi ve bütçesi yaklaşık 30 triyon Rupi'ye ulaşan sağlık sektörü gibi çok önemli yönlerin finanse edilip desteklenmesi gücünü azaltmaktadır.

Evet, 2005 yılında 90 trilyon Rupi olan devlet bütçesinin 2013 yılında 193 trilyon Rupi olması için devlet bütçesinde sanal hızlı bir artış söz konusudur. Dolayısıyla şayet elektrik desteğini de eklersek toplam destek 274.7 trilyon Rupi olacak ve (litre) payı 40 milyon Pound'u aştığında da 300 trilyon Rupiye yükselecektir. Nitekim desteğin sanal olarak artmasına rağmen devletin genel bütçesindeki yakıt desteği neredeyse sabit olmaktadır.

Hükümete göre, yakıt fiyatlarının bir litresinin 6500 Rupi'ye yükselmesi, devlet bütçesine 21 triyon Rupi sağlayacaktır. Şimdi soru şudur: Bizim devlet bütçesinde bu kadar istikrarsız olmamız, yardım ve desteklerin azaltılmasını kaçınılmaz mı kılıyor? Tüm bu geçen zamanda devletin genel bütçe işleri kavranıp tertip edilemedi mi? Aslında 2012 yılı bütçesinden geriye yaklaşık 32.7 trilyon Rupi kalmıştır. Dolayısıyla 2012 yılından geriye kalan bütçe, yakıt için ek destek olarak kullanılabilinir. Hatta tüm bunların ardından bile geriye yaklaşık 11.7 trilyon Rupi kalacaktır.

Bu yakıt fiyatlarını arttırma politikasının birçok nedenlerden ötürü reddedilmesi kaçınılmazdır:

Birincisi: Bu, insanların acılarını artıran zalim bir politikadır. Zira 2010 yılında yapılan ekonomik araştırmaya göre yakıt kullananların %65'nin yoksul ve alt sınıftan, %27'sinin orta sınıftan, %6'sının üst sınıftan ve %2'sinin de zenginlerden olduğunu ortaya koymaktadır.

Endonezya'nın kullanmış olduğu toplam araç, (2010 yılına göre) yaklaşık 53.4 milyon olup bu iki tekerlekli araçların %82'sine çoğunlukla orta sınıfta olan kişiler sahiptirler. Bu da yakıt fiyatlarındaki artışın, insanlar üzerinde trajik bir etkisinin olacağını göstermektedir.

Zalim yöneticiler çok iyi bilsinler ki onların akıbetleri cehennemdir ve orası ne kötü bir dönüş yeridir.  Nitekim Resul [SallAllahu Aleyhi ve Sellem], hadiste şöyle buyurmuştur:

اَللَّهُمَّ مَنْ وُلِيَ مِنْ أَمْرِ أُمَّتِي شَيْئًا فَشَقَّ عَلَيْهِمْ فَشُقَّ عَلَيْهِ، وَمَنْ وُلِيَ مِنْ أَمْرِ أُمَّتِي شَيْئًا فَرَفَقَ بِهِمْ فَأَرْفِقْ بِهِ "Allah'ım, her kim ümmetimin işlerinden bir şeye (yönetime) vekil kılınır da onlara sert davranırsa, Sen de ona sert davran. Her kim de Ümmetimin işlerinden bir şeye (yönetime) vekil kılınır da onlara yumuşak davranırsa, Sen de ona yumuşak davran." ^{[Ahmed ve Muslim rivayet ettiler]}

İkincisi: Bu, hain bir politikadır. Zira yakıt fiyatlarının arttırılması politikası, (arama ve araştırma yapan ) üst düzey sektörlerin başarıyla liberalleştirilmesinin ardından (ticaret ve dağıtım yapan) alt sektörlerin de liberalleştirilmesi içindir. Nitekim ekonomik ve ticarî kısıtlamaların ortadan kaldırılması, devletin rolünü kontrol edip sınırlamak için yabancı özel şirketlere büyük haklar vermektedir. Tabii bu politika, zarar verecek, dahası doğal kaynakların gerçek sahipleri olan insanların sefaletini daha da artıracaktır. Dolayısıyla bu kısıtlamaların ortadan kaldırılması, yabancı çıkarları gerçekleştirmek içindir. Bundan dolayı hükümet, halkın arzularını göz ardı etmektedir. Dolayısıyla bu, halka yapılan bir ihanettir.

Bu bağlamda Hizb-ut Tahrir / Endonezya, aşağıdaki hususları vurgular:

1-Yakıt fiyatlarındaki artış reddedilmeli.

2-Yakın fiyatlarındaki artış, tüm liberalleşme politikaları ve petrol işlerinin yönetimi üzerindeki kısıtlamaların kaldırılması, İslamî bakış açısına aykırıdır. Zira İslam'da, doğalgaz ve petrol kamu mülkünden sayılmakta olup Ümmetin işlerini gözetmek ve bunlardan Ümmetin ihtiyaçlarını karşılamak için hükümet tarafından idare edilmektedir. Bundan dolayı hükümetin üzerine düşen, bu kapitalist politikayı durdurmaktır. Yine hükümetin üzerine düşen, -Müslüman ya da gayrimüslim olsun- insanların refahını sağlamak için doğalgaz ve petrol işlerini İslam hükümleri ve kanunları temelinde düzenleyip yönetmesidir. Bunu gerçekleştirmenin tek yolu ise Hilafet'i kurmak ve İslam şeriatını tatbik etmektir. Bundan dolayı çabalarımızı iki katına çıkarmamız kaçınılmazdır. Nitekim Allahu Teâlâ'ya ve ahiret gününe olan imanımız bunu bize zorunlu kılmaktadır.

3-Hükümetin, insanların yaşamış olduğu çok kötü şartlar altında bile bu yakıt fiyatlarını artırma kararı alması, toplumsal huzursuzluklara neden olacağı gibi muhtemelen de insanları, bazı Orta Doğu ülkelerinde meydana gelen Arap Baharı çizgisindeki bir halk ayaklanmasına sevkedecektir.

Allah bize yeter! Zira O, ne güzel vekil, ne güzel Mevla ve ne güzel nusret verendir!

Muhammed İsmâ’îl Yusanto
حزب التحرير
Hizb-ut Tahrir
Resmî Sözcüsü
Endonezya