(ترجمه)

آیا مردم اردن باید برای استقلال جعلی جشن بگیرند، در حالی‌که دیروز یک داکتر زن مسلمان، که در غزه ایستادگی می‌کرد، در نتیجۀ حمله موشکی هواپیماهای ارتش نسل‌کش ۹ فرزند خود را یک‌جا از دست داد؟! صحنۀ‌ وحشیانه‌ای که بشریت پیش از این تجربه نکرده بود!

آیا احساس و عاطفۀ‌ برادری اسلامی در بین مسلمانان در برابر صحنه‌های کشتار، گرسنگی و ویرانگری یهود که دل‌ها را می‌شکافد، به این اندازه سرد شده که نصرت نمی‌کنند؟! درحالیکه الله سبحانه وتعالی فرموده:

﴿وَإِنِ اسْتَنصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ﴾ [انفال: 72]

ترجمه: و اگر در (حفظ) دین (خود) از شما یاری طلبند، بر شماست که آن‌ها را یاری کنید.

 انگار که امت به انتظار حرکت ارتش‌های خود خو گرفته است؛ بلکه از باب همدردی با داغدیدگان، یتیمان و گرسنگان، در حالی‌که الله شما را امتی یگانه از میان مردم قرار داد:

﴿وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ﴾ [مؤمنون: 52]

ترجمه: و این امّت شما امّت واحدی است و من پروردگار شما هستم؛ پس از مخالفت فرمان من بپرهیزید!

نه به الله قسم که اکثریت مردم اردن، خون در رگ‌های‌شان از شوق و سوز برای یاری برادران دینی‌شان به جوش می‌آید، نظام حاکم این را می‌داند و از خشم آن‌ها در هراس است، با این حال، احساسات‌شان را به سمت جشن‌گرفتن برای استقلال جعلی منحرف می‌کند، استقلالی که سرزمین آن پر از پایگاه‌های نظامی کفار استعمارگر است و اقتصاد آن گروگان بانک‌های استعماری جهانی و هیچ‌گاه جرأت اتخاذ یک تصمیم مستقل به نفع امت را ندارد و تنها از دور نظاره‌گر جنایات رژیم یهود است، گویی در حال تماشای یک تور سیاحتی است! این نسل‌کشی گستاخانه‌ای که رژیم یهود مرتکب می‌شود، اگر از مجازات در امان نبود، هرگز جرأت چنین جنایاتی را نداشت.

پس چه کسی برای این استقلال موهوم، در آسمان اردن آتش‌بازی به راه می‌اندازد، هم‌زمان با آنکه آسمان غزه پر از موشک‌های مرگبار است؟! چه کسی صفحات رسانه‌های رسمی را از دستاوردهای اقتصادی اردن از زمان استقلال پر می‌کند، در حالی‌که این سرزمین از بدهی‌های استعماری، بیکاری و فقر به شدت رنج می‌برد و منابعش را با سرمایه‌گذاری‌های خارجی به فروش می‌رساند و حتی کشور را با فساد دائمی تا مرز تشنگی کشانده و آن را بهانه‌ای برای عادی‌سازی روابط با رژیم جعلی یهود در قالب توافقنامه‌های گوناگون قرار داده؟! آیا جز نظام حاکم و مردان وفادار به آن کسی دیگر هست؟

اساساً ایدۀ‌ استقلال، خود یک دعوت استعماری برای تفرقه و تجزیۀ‌ امت واحدی است که دینش واحد رابطه‌اش بر مبنای عقیده و اصول استوار است و از زمان تأسیس دولت اسلامی توسط رسول الله صلی الله علیه وسلم در مدینه منوره، نظام حکومتی واحدی را تطبیق نموده تا آن‌که در سال ۱۹۲۴م به دست خائن و جنایت‌کار زمان مصطفی کمال، سقوط داده شد و این فرصت را به کفار استعمارگر مساعد ساخت تا سرزمین‌های اسلامی را به بیش از پنجاه قطعۀ ناتوان و مرزی تقسیم کنند که ظرفیت درگیری در آن‌ها نهادینه شده و سپس حاکمان دست‌نشانده‌ای را بر آن‌ها گماردند که فرمان‌بردار اوامرشان باشند و برای حفظ قدرت، مفهوم «دولت ملی» را جا انداختند و برای هر یک تاریخی جعلی ساختند که از تاریخ پرشکوه و یکپارچۀ امت اسلامی جدا باشد.

پس نظام حاکم، همان کسی است که جشن‌های جعلی استقلال را می‌سازد و آن را بر مردم تحمیل می‌کند؛ مردمی که دل‌های‌شان از خشم به‌خاطر خیانت به برادران‌شان در غزه لبریز است، این نظام تلاش می‌کند برای خود در دورانش افتخاری بسازد که هرگز اتفاق نیفتاده، با افکاری موهوم که از ناسیونالیسم سطحی نشأت گرفته و می‌خواهد آن را جایگزین پیوند طبیعی و عقیدوی امت کند؛ پیوندی که اقتضا می‌کند امت به حالت اولیه‌اش بازگردد، برای کسب رضای الله سبحانه وتعالی تلاش کند، شریعت او را پیاده کند، برادران دینی‌اش را یاری دهد، سرزمین‌های اشغالی را آزاد کند، کفار استعمارگر و پایگاه‌ها و شرکت‌های‌شان را بیرون کند. پس کسی که استقلال را جشن می‌گیرد، همان کسی است که از تداوم مرزها و مانع‌تراشی در برابر وحدت مسلمانان؛ چنان‌که پروردگار جهانیان امر فرموده سود می‌برد و کسی است که پیمان‌هایش با رژیم یهود و امریکا را بر یاری مستضعفان مسلمانان و رضایت الله ترجیح می‌دهد.

همان نظامی که مردم را با بستن دهان‌ها و بازداشت هرکس که به اسلام به‌عنوان عقیده و نظام حکومتی دعوت می‌کند می‌ترساند. هر جا این دعوت با مواضع رسمی و ادعای وطن‌پرستی سیاست‌مداران هم‌خوان نباشد، سرکوب می‌شود؛ همان‌ها که رسانه‌های رسمی از آن‌ها پر است، و ظلم‌پیشگان را توجیه و حمایت می‌کنند و چه‌بسا که این آیه بر آنان صدق کند:

﴿رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا﴾ [احزاب: 67]

ترجمه: و می‌گویند: پروردگارا! ما از سران و بزرگان خود اطاعت کردیم و ما را گمراه ساختند!

  با این‌همه، چنین اقدامات و ظلم‌ها جز بر پایداری و خشم امت نمی‌افزاید و امت این خیانت‌ها را در حافظه‌اش ثبت خواهد کرد. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«مَا مِنِ امْرِئٍ يَخْذُلُ مُسْلِماً فِي مَوْطِنٍ يُنْتَهَكُ فِيهِ حُرْمَتُهُ، وَيُنْتَقَصُ فِيهِ عِرْضُهُ إِلا خَذَلَهُ اللهُ فِي مَوْطِنٍ يُحِبُّ فِيهِ نُصْرَتَهُ، وَمَا مِنِ امْرِئٍ يَنْصُرُ مُسْلِماً فِي مَوْطِنٍ يُنْتَقَصُ فِيهِ مِنْ عِرْضِهِ وَتُنْتَهَكُ فِيهِ حُرْمَتُهُ إِلا نَصَرَهُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ فِي مَوْطِنٍ يُحِبُّ فِيهِ نُصْرَتَهُ»

ترجمه: هیچ‌کس مسلمانی را در جایی که حرمتش شکسته می‌شود و به حیثیتش اهانت می‌شود یاری نکند، مگر اینکه الله او را در جایی که دوست دارد یاری شود، خوار می‌کند و هرکس‌ مسلمانی را در جایی که به حیثیتش اهانت می‌شود و حرمتش شکسته می‌شود، یاری دهد، الله عزوجل او را در جایی که دوست دارد یاری شود، یاری خواهد کرد.

پس ببینید که شما در کجای این حدیث قرار دارید؟ و دولت در چه موضعی ایستاده که جشن‌های موهوم استقلال را برگزار می‌کند و برادران دینی‌تان را تنها می‌گذارد.

﴿وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللهِ جَمِيعاً وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَاناً وَكُنتُمْ عَلَىَ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ﴾ [آل عمران: 103]

ترجمه: و همگی به ریسمان الله (قرآن و اسلام، و هرگونه وسیله وحدت‌)چنگ زنید و پراکنده نشوید! و نعمت (بزرگِ) الله را بر خود، به یاد آرید که چگونه دشمن یکدیگر بودید و او میان دلهای شما، الفت ایجاد کرد و به برکتِ نعمتِ او، برادر شدید! و شما بر لبِ حفره‌ای از آتش بودید، خدا شما را از آن نجات داد؛ این چنین، الله آیات خود را برای شما آشکار می‌سازد؛ شاید پذیرای هدایت شوید.

 دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-ولایه اردن