(ترجمه)

 غزه امروز در خون خود می‌غلتد و دستان ناپاک رژیم جنایت‌کار یهود بی‌وقفه بر سر کودکان، زنان و مردان بی‌دفاع آتش می‌بارند. این‌همه در برابر چشم جهانیان، در مقابل سکوت خفت‌بار سازمان‌های فاسد بین‌المللی و خیانت کنفرانس‌هایی است که حکام مزدور برپا می‌کنند… حکامی که دین، سرزمین و مردم خود را به کفار غرب فروخته‌اند.

آیا راه‌حل در این نهادهاست؟ در سازمان ملل؟ شورای امنیت؟ یا در آتش‌بس‌هایی که هدف‌شان فقط نجات اسیران یهود است؟!

دیدیم که چگونه پس از نخستین آتش‌بس، رژیم یهود جنایاتی وحشیانه‌تر را مرتکب شد… امروز نیز با همان فریب‌کاری بازگشته‌اند تا با وساطت حکام خائن باقی‌مانده اسیران‌شان را آزاد کنند. آیا عبرت نگرفتید؟! مگر نه اینکه این رژیم، عهدشکن و پیمان‌ناپذیر است؟! چرا بار دیگر از همان سوراخ گزیده می‌شوید؟!

ای سپاهیان اسلام! مسأله غزه، مسأله‌ی تمام امت اسلامی است… نه با بیانیه حل می‌شود، نه با محکومیت. راه‌حل، فقط در جهاد است… در نُصرت و فریاد شمشیرها در راه الله سبحانه وتعالی.

کجایید ای نوادگان معتصم؟ کجایید ای پیروان صلاح‌الدین؟ چگونه آرام می‌گیرید در حالی که زمین غزه با خون بی‌گناهان رنگین است و استخوان کودکان زیر آوارها فریاد می‌زند: أینَ جُیوشُکم؟! آیا در میان شما کسی نیست که از الله بترسد؟ کسی نیست که مردانگی را معنا کند؟ تا کی این سکوت خائنانه؟! جنت در انتظار شماست؛ اما بین شما و آن، دیواری از حکام ترسو و مزدور است… کسانی که در روز قیامت از شما بیزاری خواهند جست، چنان‌که قرآن می‌فرماید:

﴿إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ﴾ [البقره: 166]

ترجمه: ‏در آن هنگام كه (رستاخيز فرا می‌رسد و پيروان سرگشته از رهبران گمراه‌كننده می‌خواهند كه رستگارشان سازند و) رهبران از پيروان خود بيزاری می‌جويند (و نسبت به آنان اظهار ناشناسی و بيگانگی می‌كنند) و عذاب را مشاهده مي‌نمايند و روابط (و پيوندهای مودّت و محبّتی كه در دنيا ميان شان بود) گسيخته می‌گردد (و دست شان از همه جا كوتاه می‌شود).‏

فریب حکام تان را نخورید که حسرت در قیامت سودی ندارد:

﴿وَقَالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا كَذَلِكَ يُرِيهِمُ اللهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَيْهِمْ وَمَا هُم بِخَارِجِينَ مِنَ النَّار﴾ [البقره: 167]

ترجمه:‏ و (در روز قیامت) پيروان می‌گويند: كاش بازگشتی (به دنيا) می‌داشتيم تا از آن (رهبران گمراه) بيزاری جوئيم، همان گونه كه آنان (امروزه) از ما بيزاری جستند (و ناآشنايمان ناميدند. آری) اين چنين الله كردارهای شان را به گونۀ حسرت‌زا و اندوهباری نشان ايشان می‌دهد و آنان هرگز از آتش (دوزخ) بيرون نخواهند آمد.‏

ای ارتش‌های مسلمان! ای صاحبان قدرت!

حزب‌التحریر شما را فرا می‌خواند… به عزت، به افتخار، به فریاد عدالت، به جنتی به وسعت آسمان‌ها و زمین! پیش از آن‌که دیر شود… پیش از آن‌که نه ندامت سودی دهد و نه بازگشت ممکن باشد.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ ‌انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ﴾ [التوبة: 38]

ترجمه: ‏‏اي مؤمنان! چرا هنگامي كه به شما گفته مي‌شود: (براي جهاد) در راه الله حركت كنيد، سستي مي‌كنيد و دل به دنيا مي‌دهيد؟ آيا به زندگي اين جهان به جاي زندگي آن جهان خوشنوديد؟ (و فاني را بر باقي ترجيح مي‌دهيد؟ آيا سزد كه چنين كنيد؟) تمتّع و كالاي اين جهان در برابر تمتّع و كالاي آن جهان، چيز كمي بيش نيست.‏

اکنون وقت برخاستن است... غزه شما را صدا می‌زند… آیا پاسخ خواهید داد؟!

 دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر – ولایۀ عراق