(ترجمه)

شهید قهرمان، ماهر الجازی با قهرمانی‌اش که سه تن از جنایتکاران غاصب سرزمین مبارک فلسطین را در گذرگاهی که توسط رژیم اشغال‌گر یهود با همدستی حکام فرومایه و با حمایت کشورهای غربی کافر اشغال شده به قتل رساند، پیام‌های متعددی را به امت اسلامي و جهان رساند. این در  حالی است که امت اسلامی غافل شده اند که این گذرگاه را که بنام(لنبی) می‌نامند به نام یک جنرال نام‌گذاری شده است؛ همان ژنرالی که گفته بود «اکنون جنگ‌های صلیبی به پایان رسید». این سخن را در وقت پیروزی‌اش بر ارتش‌های عثمانی در قدس در سال ۱۹۱۷م اعلام کرد.

قبل از این‌که نتانیاهوی سفاک واکنش‌های مردمی را در اردن نسبت به عملیات شهید قهرمان، ماهر الجازی ببیند، صدایش بلند شده گفت: «این روز سختی است و ما توسط یک ایدئولوژی مرگبار که توسط محور شرارت پیشه ایران رهبری می‌شود، محاصره شده‌ایم.» واکنش‌های مردمی بزرگی که از شادی نسبت به پیروزی آن شهید قهرمان و رساندن پیام‌هایش به مخاطبان حکایت می‌کرد، این ادعای نتانیاهو مبنی بر نسبت دادن این افتخار به ایران را رد کرد؛ چرا که حکام ایران تفاوتی با بقیه حکام فرومایۀ مسلمانان ندارند و شایستۀ این افتخار بزرگ نیست.

اما پیام ما به نتانیاهو ی جنایت‌کار اینست که این روز، تنها روز سخت شما نه؛ بلکه روزهای سخت شما زیاد شده‌اند و ما به شما بشارت می‌دهیم که همۀ روزهای آینده شما به لطف الله متعال سخت خواهند بود. شما همان کسانی هستید که به سرزمین‌های مسلمانان تجاوز کردید و در هر سرزمین مرتکب قتل و کشتار بی‌رحمانه شدید.

عملیات شهید قهرمان، ماهرالجازی باعث شد که نام گذرگاه غصب‌شده (لنبی) در رسانه‌ها و کانال‌های ماهواره‌ای مطرح شود؛ تا کسانی‌که فراموش کرده بودند، به یادآورند که سایه خلافت از قدس برداشته شده و بعد از آن این سایه از تمام جهان ناپدید شد، آن جنرال و مقولۀ آن را به یادآورند از آن روزی‌که کشورهای غربی کافر و یهود، جنگ صلیبی دومی را علیه مسلمانان آغاز کردند؛ جنگی که هم‌چنان ادامه دارد و نتیجه‌ای آن شبیه به نتیجه جنگ‌های صلیبی اول خواهد بود. نتیجه پیروزی درخشان برای عقیدۀ اسلامی و پیروان واقعی آن بوده و این جنگ قبری است که خودتان با دست خود برای تان حفر می‌کنید. با این جنگ موجی خواهد آمد که حکام فرومایه و حامیان آن‌ها را در سرزمین‌های مسلمانان دربرخواهد گرفت و ارتش‌های عظیمی که در یک دست هدایت و نور و در دست دیگرشان ترس و لرزه بر اندام دشمن و قتل شما را خواهد داشت، در آن وقت است که شما واقعاً روزهای سختی را تجربه خواهید کرد و انشاء الله که آن روز نزدیک است.

دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

13 ربیع الاول 1446ه.ق.

10 سبتمبر 2024 م

مترجم: مصطفی اسلام

اخیراً سرکنسول حکومت افغانستان در پیشاور پاکستان و همچنین نماینده دیپلوماتیک افغانستان در یک همایش بین‌المللی در ایران از ایستادن به احترام سرود ملی این دو کشور خودداری کردند. این اقدامات با واکنش‌های منفی مقامات پاکستانی و ایرانی مواجه شد و آن را بی‌احترامی به عرف دیپلوماتیک و قوانین بین المللی دانستند.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر ـ ولایه افغانستان از این اقدامات تقدیر نموده و آن را نشانه‌ی شجاعت ایمانی و احساس اسلامی می‌داند. در واقع سرود ملی همان ترانه‌ی ملی‌گرایی است که تعصب جاهلیت جدید را زنده نگه می‌دارد. در جهان معاصر، «ملت» منبع حاکمیت و معیار حق و باطل شده ‌است. منافع ملی جایگزین حلال و حرام شده، دولت‌های ملی مانع وحدت امت و بدیل خلافت شده‌اند، مرزهای ملی به خطوط تفرقه میان امت اسلامی بدل شده‌اند و پرچم‌های ملی همچون پرچم‌های جاهلیت بر پیکر تکه‌تکه‌شده امت نصب شده‌اند.

همین ملی‌گرایی است که قضایای مهم امت، مثل قضیه غزه، را به قضیه داخلی فلسطین تقلیل داده و به "اسرائیل" و حامیان جهانی اش جرأت داده است تا دست به نسل کُشی بزنند. بنابراین، ارزش‌های ملی "محترم" نیستند که مذموم دانستن آن بی‌احترامی تلقی شود. متأسفانه، که امروز مفاهیم ملت و ملی‌گرایی چنان تقدیس می‌شوند که گویی در گذشته بت‌ها عبادت می‌شدند؛ برای آن‌ها قربانی داده می‌شد و در دفاع از آن‌ها جنگ‌هایی برپا می‌شد. از این رو، نه تنها احترام به این "بت‌های" جدید حرام است، بلکه واجب است آن‌ها شکسته شوند.

أَتَتَّخِذُ أَصْنَامًا آلِهَةً ۖ إِنِّي أَرَاكَ وَقَوْمَكَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ [الانعام:٧٤]

آیا بت‌ها را به‌عنوان معبود خود می‌گیرید؟ من تو و قومت را در گمراهی آشکاری می‌بینم.

ما مسلمانان مخالف عرف بین‌المللی نیستیم، اما از آنجایی که امروزه این عرف با افکار سکولار و ضد اسلامی آلوده شده است، از پیروی آن خودداری می‌کنیم. قوانین بین‌المللی را برخاسته از عقاید سکولار و مخالف با اسلام می‌دانیم.

متأسفانه، برخی از نمایندگان بعداً عذرخواهی کرده و اظهار داشتند که قصد بی‌احترامی به سرود ملی کشور میزبان را نداشته‌اند. ما به آن‌ها می‌گوییم که در عصر غربت اسلام، نباید تحت تأثیر فضای جهانی قرار بگیرند و به توصیه کسانی عمل کنند که تحت نام مصلحت، شریعت را قربانی می‌کنند. اسلام عزیز در هر شرایطی ما را به استقامت در مسیر حق فراخوانده است و بدون شک، در این دوران غربت، اسلام بیشتر از هر زمانی بر صبر و استقامت تأکید می‌کند. همچنین، در فتنه‌های آخرالزمان، فرد صابر کسی است که عمل به اسلام برای او به مانند گرفتن قوغ (آتش) در دست باشد؛ چراکه او تحت تأثیر هیچ قدرت، هیچ فضای سیاسی، هیچ منفعت و مصلحت، و هیچ دستور و فرمایشی قرار نمی‌گیرد.

این یک واقعیت مسلم است که هرچه بیشتر وارد نظم سکولار جهانی شوید، حتی کوچک‌ترین احساس اسلامی‌تان سرکوب خواهد شد و شما را وادار به عقب‌نشینی خواهد کرد. بنابراین، باید به دولت ملی «نه» بگویید و مرزهای ملی را بشکنید، چرا که بت‌شکنی رسالت این امت است. پیامبر اسلام (ص) در به چالش کشیدن بت‌ها و افکار جاهلی صراحت داشتند و هرگز حاضر به عقب‌نشینی نمی‌شدند.  همانطور که سران مشرکین از پیامبر صلی الله علیه وسلم خواستند به عقاید و بت‌هایشان توهین نکند و از رسالت خود دست بکشد، اما رسول‌الله (ص) فرمود: «واللهِ لَوْ وَضَعُوا الشَّمْسَ في يَمِينِي، والقَمَرَ في يَسَارِي عَلَى أَنْ أَتْرُكَ هَذَا الأَمْرَ حَتَّى يُظْهِرَهُ اللهُ أَوْ أَهْلِكَ فِيهِ، ما تَرَكْتُهُ» «قسم به الله اگر خورشید را در دست راست من و ماه را در دست چپ من قرار دهند، دست از این عمل برنمی‌دارم تا اینکه الله متعال این دین را ظاهر (غالب) گرداند یا من در این راه جان بدهم.»

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر ـ ولایه افغانستان

(ترجمه)

سال تعلیمی و تحصیلی جدید در کرانۀ باختری و قدس اشغالی آغاز شد؛ در حالی‌که در غزه، جنگ و ویرانی باعث تعطیلی مدارس و عدم دسترسی به آموزش شده است. بسیاری از مدارس به مراکز اسکان اضطراری و پناگاه تبدیل شده‌اند.

رژیم اشغال‌گر صهیونیستی به جنگ علیه آموزش در غزه ادامه می‌دهد و سال تعلیمی گذشته با آغاز جنگ ویران‌گر به پایان رسید. طی ۱۱ ماه گذشته رژیم اشغال‌گر به طور سیستماتیک مدارسی را که هزاران تن به آنجا پناه برده بودند هدف قرار داده و خانه‌های مردم را ویران کرده است. ۱۲۲ مدرسه و دانشگاه به طور کامل و ۳۳۴ مدرسه و دانشگاه به طور جزئی تخریب شده‌اند. گزارش‌ها حاکی از آن است که ۶۲۵ هزار کودک در سن تعلیمی و نزدیک به ۸۰ هزار دانشجو از یک سال تحصیلی کامل محروم شده‌اند. هم‌چنین، ۳۹ هزار دانش‌آموز از امتحانات پایان دورۀ ثانوی و ۵۸ هزار کودک از ورود به صنف اول محروم مانده‌اند.

طبق گزارش وزارت آموزش و پرورش فلسطین، در این جنگ بیش از ۱۰ هزار دانش‌آموز کشته و بیش از ۱۵ هزار نفر دیگر زخمی شده‌اند. نزدیک به ۱۹ هزار دانش‌آموز مجبور به ترک غزه شده‌اند. هم‌چنین، بیش از ۴۰۰ معلم اعم از مرد و زن مربوط به مدارس و بیش از ۱۱۰ استاد دانشگاه/پوهنتون و پژوهشگر جان خود را از دست داده‌اند.

جنگ، زندگی دانش‌آموزان را از میزها و چوکی‌های تحصیلی و کتاب‌ها به جستجوی هیزم برای روشن کردن آتش و یافتن غذا و آب برای خانواده‌ها تبدیل کرده است. نیروهای اشغال‌گر کتاب‌ها و چوکی‌های شان را زیر آواره‌ها دفن کرده‌اند. به جای حمل کتاب‌ها و لوازم تحصیلی، آن‌ها تنها با باقی‌ماندۀ وسایل ضروری خود برای مهاجرت و نجات از خرابی‌ها آماده می‌شوند؛ در حالی‌که تلخی از دست دادن خانه‌ها و خانواده‌ها را بارها تجربه کرده‌اند!

این وضعیت در برابر چشم‌های جهانِ منافق و پست، از جمله سازمان یونیسف و نهادهای حقوق کودک که به حقوق کودکانی توجه دارند که شامل سرپیچی از دین و خانواده می‌شود، در حال وقوع است. آن‌ها به وضعیت غزه توجهی ندارند و این موضوع در حیطه کاری و اهتمام شان قرار نمی‌گیرد.

ای امت اسلام و ای اهل فلسطین! هرچند سیاست‌های آموزشی و مناهج تحت تأثیر دستورات غرب قرار دارد و نقشی فعال در این زمینه ندارد؛ اما صهیونیست‌ها حتی نمی‌خواهند حداقل‌های آموزش را برای مردم فلسطین فراهم کنند. نابودی و نادانی تنها با پایان این جنگ یا توقف موقت ماشین‌های تخریب و قتل متوقف نخواهد شد؛ بلکه نیاز به آزادسازی غزه و قدس و تمامی فلسطین دارد. این تنها با داشتن ارتش مسلمان و رهبری امامی که به قوانین و دستورات الهی پایبند باشد ممکن خواهد بود. آموزش باید بر اساس عقاید اسلامی بنا شود تا ارزش و نقش واقعی خود را در احیای تمدن باز یابد و معلم و مدرسه به مقام و جایگاه شایستۀ خود بازگردند، مشابه نقشی که الكسایی و الشيبانی در دولت اسلامی داشتند، و در دولت خلافت راشدۀ دوم بر منهج نبوت دوباره احیا خواهد شد.

 پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةً عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّة»

ترجمه:  بعد (از پادشاهی حکام ستم‌گر) باز خلافت بر منهاج نبوت خواهد شد.

بخش زنان مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

 9 ربیع الاول 1446هـ.ق.

  12 سپتمبر سال 2024م.

مترجم: محمد مزمل

(ترجمه)

قرغیزستان از سال 1991م بدین‌سو هر سال 31 اگست را به عنوان روز استقلال جشن می‌گیرد. حال سوال این‌جاست که آیا قرغیزستان واقعاً یک دولت مستقل است؟ و آیا قرغیزستان از استندردهایی استقلال برخوردار است؟ بنابر این با مراجعه به حقایق تاریخی به دنبال جواب این سوال خواهیم بود.

شکی نیست که استقلال سیاسی، نظامی و اقتصادی شرط اساسی یک دولت مستقل واقعی است. این درحالی است؛ اصطلاح "استقلال" که به معنای آزادی از زیر سلطۀ یک حکومت استعماری است، در ابتدا توسط کفار برای جدا کردن سرزمین‌های اسلامی از خلافت ضعیف عثمانی استفاده می‌شد. بریتانیا و فرانسه برای جدا کردن سرزمین‌های عربی و آفریقایی از خلافت عثمانی و استعمار آن شعارهای "استقلال" را سر دادند تا این‌که جنگ جهانی اول آغاز شد و خلافت سرنگون شد و چون دولت‌های استعمارگر به سرزمین هایی اشغالی تحت تصرف‌شان راضی نبودند، جنگ جهانی دوم آغاز شد و در نتیجه امریکا که آرزوی رهبری جهانی را در سر داشت، جلو آمد و به همین منظور بر شعار "استقلال" مبادرت ورزید؛ چنان‌چه "پیمان آتلانتیک" اولین گام آن به سوی فرآیند استقلال بود.

پیمان‌نامۀ آتلانتیک یکی از وثایق و اسناد اصلی ائتلاف ضد هیتلر بود که توسط نخست‌وزیر بریتانیا و رئیس‌جمهور  امریکا در کنفرانس آتلانتیک استقبال شد، در 14 اگست 1941م اعلان و در 24 سپتامبر، اتحاد جماهیر شوروی به آن پیوست. این پیمان‌نامه به منظور تعریف نظام جدید جهانی پس از پیروزی متفقین در جنگ جهانی دوم صادر شد. سپس اصطلاح "سازمان ملل متحد" به عنوان اصطلاح مترادف، اصطلاح ائتلاف ضد هیتلر به کار رفت و بعداً اساس سازمان ملل متحد را شکل داد.

در این کنفرانس، امریکا در ازای ورود به جنگ از طرف متفقین، خواستار گشایش راهای دسترسی به مستعمرات دولت‌های دیگر شد و این موضوع رسماً در مواد پیمان‌نامه گنجانده شد. به عنوان مثال؛ این پیمان‌نامه بندی دارد تحت عنوان "بازگشت حق حاكميت و خودگرداني ملت‌ها، كه به زور از آن‌ها گرفته شده است". این به معنای ایجاد فرصتی به امریکا بود تا با شعار "استقلال" سرزمین‌های استعمار شده را علیه قدرت‌های استعماری قدیمی تحریک کرده و آن‌ها را مجدداً تحت استعمار خود درآورد.

به همین ترتیب، روند استعمارزدایی بار دیگر از هند آغاز شد که در سال 1947م منجر به "استقلال" هند شد. اما در واقع، زمانی‌که  امریکا شروع به تحریک این کشور برای دستیابی به "استقلال" کرد، بریتانیا استقلال کاذب به هند و پاکستان داد و آن‌ها را هم‌چنان در چنگال خود نگهداشت. بدین ترتیب چنین ظاهرسازی‌ها در سرزمین‌هایی که بعداً جدا شدند تکرار شد. اما کشمکش بین  امریکا و انگلیس در هند تا امروز ادامه دارد. حزب مردمی هند (حزب بهاراتیا جاناتا)، حزب حاکم آن‌جا، مزدور امریکاست و حزب کنگره ملی هند مزدور بریتانیا؛ التبه این در حالی است که  امریکا کاملاً پاکستان را تحت تصرف خود دارد.

روند استعمارزدایی عمدتاً در کشورهای آسیایی تا دهه شصت قرن گذشته ادامه یافت. در آن برهه از زمان، استعمارزدایی از حمایت قوی سازمان ملل برخوردار بود. در دهه شصت قرن گذشته سازمان ملل از اعلامیه "اعطای استقلال به دولت‌ها و ملت‌های تحت استعمار" استقبال نمود. اما در سال 1961م، کندی رئیس‌جمهور وقت امریکا و خرشچوف رئیس‌جمهور وقت شوروی، در وینّا، بر تقسیم مستعمرات در بین شان، توافق کردند. پس از آن، جنبش‌های "استقلال" به‌ویژه در آفریقا به قوت بیشتری ظهور کرد.

همانطور که از مطالب فوق دانسته می‌شود، ایالات متحده امریکا و اتحاد جماهیر شوروی از طریق مبارزات استقلال‌طلبانه راه خود را به مستعمرات بریتانیا و فرانسه (و دیگر دولت‌های استعماری کوچک مانند ایتالیا و اسپانیا) باز کرده بودند.

اما از طرف دیگر، استعمارگران قدیمی تلاش کردند تا برای حفظ مستعمرات خود، سازمان‌های منطقه‌ای را تشکیل دهند. به عنوان مثال؛ بریتانیا تلاش کرد تا از طریق  "سازمان‌ دولت‌های مشترک المنافع" مستعمرات خود را حفظ کند و همان‌طور فرانسه نیز از طریق "سازمان فرانکفونی" تلاش کرد تا مستعمراتش را در چنگال خود داشته باشد. بنابراین، منازعات استعماری این استعمارگران از طریق قراردادهای سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی، در جریان قرار داشت.

اوضاع چنین بود تا این‌که جنگ سرد بین  امریکا و رقیبش شوروی آغاز و شوروی در این جنگ شکست خورده و فروپاشید و به همین ترتیب دولت‌های هم‌پیمان در داخل اتحاد جماهیر شوروی به استقلال کاذب دست یافتند. روسیه برای حفظ مستعمرات خود، رابطه دولت‌های مشترک المنافع را تأسیس کرد؛ اما با این حال هم نتوانست که مستعمرات خود را بطور کامل تحت قبضۀ خود نگهدارد. در ابتدا دولت‌های بالکان به اروپا پیوست؛ چیزی‌که منجر به کاهش نفوذ روسیه در آن دولت‌ها شد؛  پس از آن، روسیه سازمان پیمان امنیت جمعی را "از لحاظ نظامی" و سازمان‌های اتحادیه اقتصادی اوراسیا را "از لحاظ اقتصادی" تشکیل داد و اما نفوذش کاهش بیشتری یافت؛ چنان‌چه دولت‌های تحت استعمار آن به عضویت دیگر سازمان‌های بین‌المللی درآمده اند و راه‌های دسترسی استعمارگران دیگر به آن‌ها باز شد.

حال اجازه دهید بر استقلال قرغیزستان از نظر سیاسی، نظامی و اقتصادی نگاهی بیندازیم:

از نظر سیاسی، قرغیزستان مانند سایر دولت‌های متحد آسیای مرکزی به استقلال کاذب دست یافت؛ در ابتدا آقایف که بی‌قید و شرط به روسیه خدمت می کرد، قدرت را در این سرزمین به دست گرفت، در کودتای 2005م، روسیه از به قدرت رسیدن کادرهای غربی جلوگیری کرد و آقایف را که به خوبی به آن خدمت کرده بود، به مسکو برد و باقییف را به جای او نشاند و سپس باقییف را  به دلیل همکاری با  امریکا و چین و تمایلش به سیاست‌های "چندبُعدی"، با شورش سرنگون نموده، کادرهای طرفدار غرب را حذف و به ایجاد  دولت موقت در این سرزمین اجازه داد، همان‌طور آتامبایف که پس از باقییف بر سر قدرت آمده بود، نیز به دلیل اقداماتش علیه پوتین بازداشت شد و چون جین بیکوف نتوانست ماموریت خود را به خوبی به انجام برساند، دولت فعلی با اجازه روسیه به قدرت رسید...

از نظر اقتصادی، بر کسی پوشیده نیست که قرغیزستان غرق بدهکاری است. همان‌طورکه قرغیزستان به درخواست روسیه وارد اتحادیه اقتصادی اوراسیا شد و در حال حاضر از فشارهای خشن آن رنج می‌برد؛ به عنوان مثال: در واردات موتر/خودرو و صادرات کالاهای داخلی به دولت‌های اتحادیه اقتصادی اوراسیا با موانع متعددی مواجه است.

از سوی دیگر، توسعه اقتصادی چین نیز قرغیزستان را در باتلاق قرضه‌ها فرو برده و چین به بهانه "سرمایه‌گذاری" معادن و زمین‌های قرغیزستان را تحت تصرف خود گرفته است. علاوه بر این، دولت فعلی از نظر اقتصادی به چین تمایل دارد، بنابراین بیشتر قراردادهای پروژه‌های بزرگ را با چین می‌بندد. رئیس جمهور جباروف قبلاً فرمان منع حمل مواد معدنی خام به چین را لغو کرده است. علاوه بر این، قرضه‌ها و کمک‌های دریافتی از غرب، قرغیزستان را از هر جهت تحت فشار قرار داده است.

از لحاظ نظامی، روسیه قرغیزستان را تحت نفوذ خود کنترل می کند. چنان‌چه یک پایگاه نظامی را در قرغیزستان به بهانه مبارزه با "افراط‌گرایی و تروریزم" تأسیس نموده است، در حالی‌که در واقع، هدف از تأسیس این پایگاه جلوگیری از مداخله نظامی امریکا و چین در قرغیزستان می‌باشد، و از طرفی قراردادهای در مصلحت این پایگاه نظامی در حال تمدید بوده و اراضی تحت قلمرو آن نیز در حال گسترش است.

بدین ترتیب تبعیت سیاسی، اقتصادی و نظامی قرغیزستان از طریق سازمان‌های استعماری جهانی و محلی ثابت است، چون اگر حاكميت سياسي، اقتصادي و نظامي كه از ويژگي‌هاي اساسي استقلال است، در دست یک دولت نباشد، نشان دولت صرفاً يك تصوير، سرود ملی فقط یک آهنگ و پرچم آن فقط یک قطعه پارچۀ نخی خواهد بود!

ای مسلمانان! بیاییم تا دیگر فریب دروغ هایی مانند استقلال‌های دروغین را نخوریم، برای اعاده عدالت خلافت که تنها راه نجات از ظلمات دموکراسی و ظلم استعمارگران است، تلاش کنیم؛ زیرا این سرزمین ما (قرغیزستان) از دیرباز سرزمین اسلامی بوده و اجداد ما به اسلام خود بسیار پایبند بوده اند؛ علاوه بر این، مسلمانان باید حول یک خلیفه متحد شوند تا جلو غارت دارائی‌های مان "از سرزمین‌های اسلامی توسط استعمارگران کافر" گرفته شود! چون زندگی مسلمانان در زیر چتر ظلم و ذلت جایز نیست؛ چنان‌چه الله سبحانه وتعالی چنین می‌فرماید:

﴿وَلَن يَجْعَلَ اللهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلاً﴾

ترجمه: و هرگز الله برای کفار راهی (بر چیره شدن) بالای مسلمانان قرار نمی‌دهد(چیره شدن کفار بر مسلمانان را مجاز نساخته است).

نویسنده: ممتاز ماورالنهری

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

مترجم: محمد علی مطمئن