Dün Lübnan âşıkları ve istismarcıları, ulusal dayanışma içinde sözde “Bağımsızlık günü”nü kutladılar. Pek çoğu, yalancı ve ikiyüzlüdür. Bu esas ışığında kutlama törenine katıldılar. Gerçek şu ki Lübnan bileşeni, farklı dostluklar içindedir. Kimisi Lübnan uzantısı mezhepçilik dostudur. Kimisi de sınır ötesi mezhepçilik dostudur. 

Biz coğrafi, ulusal, milliyetçilik, mezhepçilik ve etnik sınırlar tanımayan İslam ümmeti dostuyuz. 73 yıldır süren geleneksel Lübnan kutlamalarına katılmak caiz değildir. Biz veya başkaları olsun hiç önemli değil.

Buna göre biz, Lübnan vakasında önemli bir yer işgal eden tarihi gerçekleri hatırlatmakta fayda olduğunu düşünüyoruz:

1920 yılında kurulan ve bugün Lübnan diye bilinen ülke, o tarihten önce mevcut değildi. Lübnan, Raşit Halife Ömer ibnu’l Hattab döneminden beri yani 14 asırdan fazladır Dar’ul İslam’ın bir parçası olan Biladu’ş Şam’ın bir parçası idi ve hâlâ da öyledir. 

Diğer tarihsel gerçeklerden ayrıntılı şekilde bahsetmeye bile gerek yok. Lübnan devlet okullarında tarih öğrenimi gören çok küçük yaşlardaki bir öğrenci bile bu tarihi gerçekleri bilir. Bu tarihi gerçeklerden hareketle diyebiliriz ki Lübnan devleti tam bir sömürgecilik, özellikle de Fransa-İngiltere ürünüdür. Yediden yetmişe herkes, Lübnan’ın devletlerarası, bölgesel ve iğrenç mezhepçilik dengeleri kapsamında kurulduğunu bilir. Lübnan’ı Fransa sömürge valisi kurdu. Sömürge valisi, Fransız anayasası oluşturdu ve gözetiminde anayasa seçimleri yapıldı. Sonra liderler sponsorluğunda İngiltere, Lübnan’a bağımsızlık verdi. Öncesinde çılgınca girişimler olsa da 1980’lerin ortasında Lübnan İngilizlerin kontrolünden Amerikalıların kontrolüne geçti. Amerika kimi zaman Mısır kimi zaman Suriye şimdi de İran üzerinden Lübnan’ı kontrol etmektedir.

Ey Müslümanlar!

Lübnan ve diğer İslam ülkelerde milli bayramları kutlamak, sömürgeci kâfir tarafından Hilafet Devletinin enkazı üzerine kurulan varlıkları, İslam ülkelerini parçalayan San Remo, Sykes-Picot ve benzeri anlaşmalar çerçevesinde kurulan uğursuz sınırları, ülkemize dayatılan laik anayasaları kutlamak anlamına gelir. Bunlarla birlikte ümmetin anayasası olan İslam Şeriatı ve işlerini güden sabiteler hayattan hızla uzaklaştırılmıştır. 

Milli bayramlar, Allah Subhânehu ve Teâlâ’nın müminler üzerine farz kıldığı sadakatte eksen kaymasına neden olur. Oysa Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurdu:

إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ  “Sizin dostunuz (veliniz) ancak Allah’tır, Rasûlüdür, iman edenlerdir.”^{[Maide 55]}

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ “Müminler ancak kardeştir.”^{[Hucurat 10]} Milli bayramlar, sadakati ulusa özgü kılar. Ulus olgusunu Sykes-Picot ve Avrupalı sömürgeci ülke valilerince çizilen yapay ulusal sınırlar belirmiştir. Milli bayramları kutlamak, Allah ve Rasûlü’nü öfkelendirir.

Lübnan Müslümanları ve İslam ümmeti, bu utanç verici trajik bayramları kutlamak yerine sömürgecilik tarafından ülkemizde kurulan karton varlıkları yok edip enkazı üzerine İslam varlığını kurmak için çalışmalıdır. Kurulacak Raşidi Hilafet Devleti, İslami hayatı yeniden başlatacak, yapay politik sınırları tarihten silecek, Müslüman ülkeleri birleştirecek ve onların işini Allah’ın Şeriatına göre güdecektir. Böylece eskisi gibi yeniden dünyanın en güçlü devleti olacağız. Tüm dünyaya hidayet ve Hadârat meşalesini taşıyacağız.

كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللّهِ  “Siz, insanlar için çıkarılmış en hayırlı ümmetsiniz. Marufu emreder, münkerden nehyedersiniz.” ^{[Ali İmran 110]}