Bir keza daha Kenyalılar, temel malların aşırı pahalı olmasından kaynaklanan yüksek yaşam maliyeti nedeniyle zor ekonomik koşullarla karşı karşıyalar. Yaklaşık beş ay içinde mısır unu, süt, yağ, parafin ve şeker gibi temel gıdaların fiyatları üç kat artmıştır. Şuan birçok hane, öğün atlama gibi yeni hayatta kalma taktikleri benimsemiştir. Kenya Tüketici Federasyonu (COFEK) tarafından yapılan son araştırmaya göre, 20 milyon Kenyalı, kahvaltı yapmadan işine gitmektedir.

Vatandaşların sıkıntıları devam ederken, her siyasi kesimden politikacılar, her zaman olduğu gibi bu konuyu politik araç haline getirmiştir. Hükümet, krizin nedeninin kuraklık olduğunu iddia etmekte ve dolayısıyla mevcut sorunu çözmek yerine Kenyalılara boş vaatlerde bulunmaktadır. Diğer taraftan ise muhalefet, iktidara geldiğinde krizi durdurmak için uygun stratejiler geliştireceğinden dem vurmaktadır. Ancak gerçek değişmiyor. O da tüm “demokratik”politikacılar, aynı kumaşın bir parçasıdır. Kandırmayı çok iyi biliyorlar. Zira gıda yetersizliği, yapay bir krizdir. Nedeni de politikacılar ve kartellerdir. Bu herkesçe malumdur, 2009 yılındaki mısır skandalı bunun en iyi kanıtıdır.

Fiyat, üretim ve tüketim mallarında belirleyici faktördür diyen devletin, kapitalizme dayalı kötü ekonomik politikaları, üretici kapitalistleri ürün fiyatları üzerinde söz sahibi yapmaktadır. Çünkü onlar, ürettikleri her şeyi kendi maddi çıkarlarınca ölçmektedir. Bu nedenle üretim ve malların dağıtımını tekellerinde bulunduruyorlar. Dolayısıyla bu ülkede mineraller, su kaynakları ve verimli topraklar gibi büyük kaynaklar ve zenginlikler, milyonlarca Kenyalının karşı karşıya kaldığı öldürücü yoksulluğu frenlemek için kullanılmak yerine sadece belli elitin yararına kullanılmaktadır. Bu yüzden diyoruz ki, bu sorunların temel nedeni, hükümetin izlediği zavallı kapitalist ekonomik politikalardır.

Bu durum Kenya toplumuna vatandaşların çıkarlarının kapitalist hükümetlerin umurunda olmadığını hatırlatmalıdır. Bu rejimler, kasıtlı olarak tarım gibi önemli sektörü yok saymakta, kamu fonlarını yağmalayan rezil liderlere bazı ayrıcalıklar vermektedir. Hükümetin mısır ithal etme girişimi, ülkenin mısır sıkıntısını kalıcı olarak çözemez. Çünkü bu işlem bile ciddi şekilde istismar edilmiştir. Kartellerle bağlantılı bir avuç kurnaz politikacının zenginliğine zenginlik katmıştır. Soruyoruz, hükümet, aynı mısırı çiftçilerimizden hem de ucuz bir fiyata elde edebilecekken nasıl olur da vatandaşları beslemek için mısır ithaline yönelebilir? Bu tam bir kapitalizmdir. Suikasta maruz kalan eski Burkina Faso lideri Thomas Sankara 1980’li yıllarda bunu en basit ifadeyle şöyle ifade etmiştir: “Yemek yerken tabağındaki yemeğe bak. İşte ithal edilen tahıl, pirinç, mısır ve darı emperyalizmin ta kendisidir.”

Hükümete de diyoruz ki yüksek yaşam maliyeti ile mücadelenin yanı sıra vatandaşların yeterli gıda güvenliğini sağlamak hükümetin sorumluluğudur. Ancak emperyalist kapitalist hükümetlerde yaşayan vatandaşlar bunu beklememelidir. Gıda krizi dâhil tüm krizleri sadece İslam çözebilir. Özetle Hizb-ut Tahrir / Kenya olarak biz, vurgulamak isteriz ki Hilafet Devleti altında İslami bakış açısı vatandaşların gıda güvenliğini kalıcı olarak sağlayacaktır.

Birincisi: İslam’a göre arazi mülkiyeti ekimi ile ilintilidir. Dolayısıyla toprağı üç yıl işlemeyen birinin toprak sahibi olmasına izin verilmez. Halife, arazi sahibinin ekimine yardımcı olabilir. Eğer birisi bir araziyi üç yıl peş peşe ekmezse, o zaman Halife ondan o araziyi alarak bir başkasına verir.

İkincisi: İslam’a göre Halife, vatandaşların barınma, giyim ve yiyecek gibi temel ihtiyaçlarını karşılamak için çalışmak zorundadır.

Üçüncüsü: İslam’a göre her türlü tekelleşme ve ihtikâr haramdır. Su kaynakları, mera ve enerji gibi kamu mallarını özelleştirmek külliyen yasaktır.