Son iki günde, Siyonist rejimin saldırısı sonucu Lübnan’da 500’den fazla insan hayatını kaybetti ve binlerce kişi yaralandı. Bu saldırılar bombardıman, çağrı cihazları ve telsizler gibi iletişim ekipmanlarına bubi tuzağı kurulması ve kadın, erkek ve çocukları hedef alan hava saldırıları gibi çeşitli şekillerde gerçekleşmiştir. Bu olaylar, Afganistan’daki Müslümanların duygularını da derinden etkiledi.

Ne yazık ki, bugün Müslümanların Yahudilerin zulmünden kendilerini koruyacak bir halifesi yok. Bu yüzden bu saldırılara verilen tepkiler, diğer benzer olaylarda olduğu gibi, yalnızca kınama ve protestoyla sınırlı kaldı. Avrupa ülkelerinin yöneticileri ile İslam ülkelerinin yöneticileri arasında bu olayları kınama açısından bir fark yoktur.

Ancak İran rejimi ve ona bağlı gruplar gibi bazı yöneticiler, kamuoyunu yanıltmak ve bu vahşete karşı sessiz kalmakla meşguller. Gazze’deki vahşi suçlar ve soykırım İran yöneticilerini harekete geçirmediği gibi, Lübnan’daki bu suçlar da onları harekete geçirmeyecektir. İran rejimi yıllardır Müslümanlara, özellikle de Şiilere destekleme adına sloganlar atmakta, ancak ciddi bir duruş sergileme zamanı geldiğinde ise ihaneti açık bir şekilde ortaya çıktığı için sessiz kalmaktadır. Aslında İran rejimi ne İslami bir rejimdir ne de Şiilere karşı gerçek bir empati beslemektedir. İran, Amerikan çıkarlarına hizmet etmek için bölgede var olan bir ulus-devlettir ve Şiileri savunma söylemini kendi politikalarını yaymak için kullanmaktadır. Bu politikalar, durumu siyasi açıdan derinlemesine anlayamayan yüzeysel düşünürleri aldatmaktadır.

Aslında, İslam bayrağını taşıyan herhangi bir ulus devlet, Müslümanlar için bir şeyler yapabilecek güce sahip değildir. Çünkü bu hükümetler yıllardır Sünni-Şii ayrımını körüklemek suretiyle İslam ümmetini bölmeye çalışmaktadırlar. Bugün hiçbir Sünni hükümet Gazze halkı için, hiçbir Şii hükümet de Lübnan halkı için harekete geçmemiştir. Çünkü Müslümanları koruma yönündeki bu adımlar, ulusal çıkarları ve Amerika’nın talepleriyle çatışmaktadır. Amerika, Suriye devrimini bastırmak istediğinde, bölgedeki hain yöneticiler bizzat devreye girip devrimi bastırdılar. İran, Afganistan ve Irak’ın işgali sırasında Amerika ile işbirliği yapmış ve bununla övünmüştür. Benzer şekilde, İran, Amerika’nın çıkarları gerektirdiğinde Şiilik ve milliyetçilik bayrağı altında belirli grupları desteklemiştir. Bugün Amerika’nın politikaları değiştiği için İran da politikalarını buna göre değiştirmiştir. Bu durum, bu hükümetlerin sadece ulusal çıkarları ve özellikle Amerika Birleşik Devletleri gibi yabancı güçlerin emirleri doğrultusunda hareket ettiğini, Şiî veya Sünni fark etmeksizin İslam ve Müslümanlar için değil, kendi çıkarları için çalıştığını göstermektedir.

Bu yüzden, hiç kimse ya da hiçbir grup bu yöneticilerden, özellikle de İran yöneticilerinden, destek beklememelidir. Onlar, kendi bekaları karşılığında herhangi bir cemaat, kabile veya dine ihanet etmeye hazırdırlar. Buna karşılık, Hizb-ut Tahrir, ümmetine yalan söylemeyen, mezhepçilik lekesinden uzak bir liderliğe sahiptir. Tüm Müslümanları, Sünni ve Şii ayrımı yapmadan, Nübüvvet metodu üzere ikinci Raşidi Hilafeti kurmaya çağırmaktadır. Hilafet, Müslümanları korumayı, İslami görevlerinin ve misyonunun temel bir parçası olarak görecektir. Nitekim Rasûlullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:

إنمَا الإِمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَيُتَّقَى بِهِ“İmam ancak bir kalkandır. Arkasında savaşılır ve onunla korunulur.” ^{[Ebu Davud]}