وزارت خارجه روسیه، در اعلامیه‎‌ای که به تاریخ ۱۷ جنوری ۲۰۱۸م منتشر شد، خواستار برگزاری مذاکرات فوری میان دولت افغانستان و طالبان شد. در این اعلامیه آمده است که مسکو از مذاکرات مستقیم میان دولت افغانستان و طالبان برای پایان دادن به جنگ در افغانستان  با قاطعیت تمام حمایت می‎کند و "آماده است تا یک پلت‌فورم مناسبی را در این زمینه فراهم کند". روسیه نگران آنست که مبادا افغانستان در راستای بی‌ثبات کردن کشور‌های آسیای مرکزی به مرکز جدید داعش مبدل شود. بر علاوه روسیه از سال ۲۰۱۶م بدین‌سو در خصوص پایان دادن به درگیری‌های افغانستان با دولت‌های دیگری مانند: چین و پاکستان مشارکت داشته است.

با توجه به موقعیت جغرافیایی افغانستان در منطقه، این سرزمین از موقعیت خوبی برای کنترول منطقوی برخوردار است. یکی از دلایل اصلی حمله امریکا در سال 2001م به این سرزمین هم به چالش کشاندن قدرت منطقوی روسیه و چین از قلمرو تحت نفوذ شان بود. هم‎‌چنان دلیل اصلی حضور امریکا در افغانستان، استفاده از این سرزمین به عنوان یک پروژۀ نظامی به منظور تهدید این دو قدرت منطقوی و دسترسی به منابع طبیعی آسیای مرکزی و دریای خزر می‌باشد. روسیه علی رغم حماقت سیاسی که دارد، در حملۀ امریکا به افغانستان تحت نام "جنگ با تروریزم" همکاری کرد؛ اما در حال حاضر که پلان و هدف امریکا برایش بیش‎تر از پیش نمایان گردیده است، در تقلی و تلاش اینست تا برای خنثی سازی و مهار این وضعیت اقداماتی را روی دست گیرد.

پروژۀ صلح واقعی در افغانستان تا هنوز بخشی از استراتیژی امریکا در منطقه نبوده؛ ولی با این حال، برخی از مذاکرات عوام فریبانه و بی‌حاصل چندین بار به منظور اغوای افکار عامه و امید دادن واهی به مردم صورت گرفته است.

هدف ایالات متحده برای ادامۀ جنگ با تروریزم اینست که افغان‌ها را ناگزیر سازد تا در این جنگ اشتراک نموده که این امر از طریق تلفات غیرنظامیان، افزایش سطح بیکاری و فقر شدید محقق خواهد شد. ضمناً ایالات متحده نیز چهار شرط ذیل را برای روند صلح با طالبان در میان گذاشته است:

1-      پذیرش و حمایت از دستاوردهای سرمایه‎‌داری ـ دموکراسی در طول ۱۶سال گذشته مشمول قانون اساسی سکولر افغانستان، آزادی‌ها و ارزش‌های دموکراتیک آن؛

2-      پیوستن به پروسه صلحی که غرب خواستار آنست؛

3-      کسانی که با دو گزینه فوق مخالفت می‌کنند، یا باید به داعش ملحق شوند، یا این‌که:

4-      در صورت نپذیرفتن گزینه‎‌های فوق، توسط ایالات متحده و نیرو‌های امنیتی افغان کشته خواهند شد.

اما برعکس، مسکو معتقد است که آوردن طالبان را به میز مذاکره و روند صلح واقعی نه تنها به حضور ایالات متحده در منطقه چالش‌زا نخواهد بود، بلکه تولید تریاک را نیز کاهش خواهد داد. از سوی دیگر از گسترش داعش در منطقه جلوگیری خواهند کرد. در واقع ایالات متحده و شبکه‎های جاسوسی آن در تجارت جهانی مواد مخدر مشغول بوده و از افغانستان به عنوان بزرگترین تولید کنندۀ تریاک استفاده می‌کند. روی این ملحوظ، محدود کردن و پایان دادن به این تجارت منافع امریکا را متضرر خواهد ساخت.

این در حالی‌است که روسیه برای دستیابی به اهداف خود محدودیت‌های زیر را دارد:

نخست: ایالات متحده در افغانستان و در منطقه با توجه به هجوم نظامی، داشتن شبکه‌های استخباراتی و اجیران کرایی خود و هم‌چنان قلمرو وسیع دولت دست نشاندۀ افغانستان، از نفوذ گسترده‎‌ای برخوردار است. پس امریکا می‌تواند هر نوع اقدام روس‌ها را کنار زده و از وقوع مذاکرات مثمر جلوگیری کند.

دوم: گفتگو‌های متناقضی در سر‌ا‌‌‌‌‌‌سر منطقه میان دولت و نماینده‌های نام نهاد طالبان که توسط رهبران اصلی شان رد شده اند، صورت خواهد گرفت. چنان‎‌چه که ما قبلاً شاهد چنین گفتگو‌های متناقض در ترکیه بودیم و اکنون شاهد تلاش‎‌های در اسلام‌آباد استیم.

سوم: روسیه از لحاظ اقتصاد نمی‌تواند از تلاش‌های پشتیبانی کند که حضور امریکا را در افغانستان به چالش بکشید.

روی این ملحوظ ما باید درک این را داشته باشیم، هر جریانی که ابتکار آن بدست استعمارگران باشد، نتایج مطلوبی در پی نخواهد داشت؛ چون این پروسه‎ها و جریانات در میان مسلمانان افغانستان اصلاً ریشۀ فطری ندارد. از طرف دیگر تاریخ جنایت روسیه در افغانستان، چچین و سوریه دال بر اینست که قدرت‌های خارجی در افغانستان و دیگر سرزمین‎های اسلامی پیوسته به دنبال منافع خود اند، نه آن‌چه که مسلمانان در این سرزمین‎ها بدان نیاز دارند. بنابراین، این‌گونه اقدامات با منافع ما مسلمانان هرگز سازگار نبوده و نمی‌باشد.

 در نتیجه، مسلمانان در افغانستان بر سرِ دو راهی قرار گرفته اند که برخی از آن‌ها با دریافت کمک‌ها از جانب دشمنان به سوی اشتباهات که در گذشته مرتکب شده بودند، جهت داده می‌شوند. و برخی دیگر هم به جهتی آزادی از تحت حاکمیت استعمارگران سوق داده می‌شوند که با تبدیل شدن به یک قدرت سیاسی از طریق برپایی خلافت اسلامی بر منهج نبوت و متحد کردن امت مسلمه می‌توانند دستان پلید خارجی‌ها را از امور خویش قطع کرده و به اهداف عالی دیگر خود نایل آیند.

سیف الله مستنیر

رئیس دفتر مطبوعاتی حزب التحریر ولایه افغانستان

(ترجمه)

در طول سه سال گذشته تا اکنون، نرخ اسعار خارجی، خصوصاً دالر امریکایی به طور سرسام‌آور در یمن افزایش یافته است؛ در حالی‌که ارزش پول ریال یمنی به دلیل جنگ‌های خانمانسوز میان احزاب درگیر، در حال سقوط کردن است. نرخ ارز "یک دالر" در بازار به ۵۰۰ ریال یمنی افزایش یافته است. در نتیجه بهای پول خارجی دوچند از نرخ اصلی آن در جریان جنگ‌های داخلی بلند رفته است. خصوصاً افزایش نرخ اسعار خارجی "پس از قتل علی عبدالله صالح توسط حوثی‌ها" به بالاترین حد آن رسید؛ چون آن‌ها تمام پول‌هایی را که مربوط به علی عبدالله صالح می‌شد، ضبط نمودند و بالای تاجران و صراف‌های وفادار به علی صالح فشار وارد نمودند که تمام دارائی‌های‌شان را بخاطر هزینۀ جنگی به شبه‌نظامیان حوثی تسلیم نمایند، که این امر باعث خروج اضطراری صرافان و تاجران از مناطق تحت رهبری حوثی‌ها شد. حوثی‌ها این تاجران و صرافان را به جرم قاچاق دارائی و پول خودشان در مناطق تحت کنترول عبدربه منصور هادی، چارتر و کسانی‌که پیوسته به ظلم فرا می‌خوانند، متهم نمودند.

در طول این سال‌های متمادی تا اکنون، احزاب سیاسی در نبرد "انگیس-امریکایی" در یمن جنگ‌های اقتصادی را در کشور همواره با تلفات خونین نظامی تجربه می‌کنند، مگر تنها بازنده‌گان این جنگ مردم مظلوم یمنی هستند که در شرایط قحطی، امراض کشنده، بدون رفاه زندگی و امکانات و معاش زندگی می‌نمایند. جنگ مردم را در یمن به دلیل "محاصره، تخریب و فجایع روزمره" رنجور کرده است و احزاب درگیر بر آن‌ها سلطه و حاکمیت می‌کنند و ثروت و دارای آنان را به روز و بدون هیچ حقی از آن‌ها غصب می‌کنند. شبه‌نظامیان حوثی یک سلسله مالیات و باج گیری‌هایی را بالای مغازه‌ها و "دکاکین عمده و پرچون" تحمیل نموده اند. حوثی‌ها نیرو(ثروت، دارای و پول) مردم و تمام کمک‌های بین‌المللی به یمن را دزدیده و تمام غنایم را میان وفاداران خود تقسیم و یا در بازار‌ها فروخته اند.

با توجه به عبدربه منصور هادی و دورۀ حکومت وی، حاکمیت بر مناطق غنی این کشور از قبیل منابع پطرولیم، گاز، سواحل طبیعی و دهلیز‌های بین‌المللی، آن‌ها هم‌چنان جنایت‌کاران محلی اند که با وجود مشتقات ذخایر گاز طبیعی و بهای بلند قیمت آن، هرچند که ارزان‌تر از مناطق تحت قلمرو حوثی‌ها می‌باشد؛ مگر فعلاً هیچ اثری از ذخایر آن‌ها وجود ندارد، و هرچند با این‌که حکومت هادی تقریباً حدود ۶۰۰ ملیارد ریال یمنی را در روسیه به چاپ رسانده است، اما هنوز هم معاشات مردم را نپرداخته است و یاهم مردم عام و حتی اتباعی را که تحت رهبری آن‌ها می‌زیستند، در حالت درد و رنج و جان‎کندن واگذار کرده است. ‏بدون شک، تمام این حالات اشاره به یک مسئلۀ حیاتی می‌کند، که این احزاب "ناسازگار و درگیر" هرگز لیاقت رهبری بر مردم مظلوم یمن را ندارند.

قیمت‌ها به طور سرسام‌آوری افزایش یافته است و اگر یکی از احزاب درگیر در کشور معاشات یا حقوق مردم را می‌پرداخت(مردم در رنج قرار نمی‌گرفت)؛ اما این‌ها از یک سال به این‌سو حقوق مردم را نپرداختند، و این خود در ذات‌اش جرم پنداشته شده و آتشی است که از فاجعۀ جنگ‌ها برخاسته است. با توجه به ایران و کشورهای خلیج که از منابع پطرولیم غنی هستند، این‌ها در قتال مردم با توزیع اسلحه به احزاب درگیر شریک اند و با پول‌هایی‌که بدست می‌آورند، در داخل و خارج خوش‌گذرانی و عیش می‌کنند و منافع‌شان را به بادار استعمارگرشان، یعنی امریکای خون‌آشام می‌دهند، همان امریکایی‌که ادعای دروغین حقوق‌بشر را می‌کند. از سوی دیگر، دزدان سازمان‌ملل به بهانه پروگرام "بحران انسانی" در یمن پول می‌گیرند و بعداً پول‌ها را حیف و میل نموده و مقدار ناچیز آن را به مردم می‌دهند؛ اما مردم رنج دیده نمی‌دانند که ۱.۲ ملیارد دالر کجا شد و چگونه حیف و میل شد؛ چون این ترفند دریافت پول از سازمان‌ملل در سال گذشته توسط دزدان شورای بنام "خیر، که در اصل شر است" مطرح شد.

متأسفانه سکوت مردم یمن در برابر این فجایع قابل تشویش است؛ چون این سکوت آن‌ها را به آن‌چه‌که بالای‌شان اتفاق می‌افتند، به گورستان ابدی می‌کشاند. چرا مردم قیام نمی‌کنند تا این احزاب جنایت‌کار و ستیزه‌جو را سرنگون کنند؟ به طور مثال: در حالی‌که فضای این گفته‌ها در کوچه‌های صنعاء و دیگر شهر‌های یمن طنین انداز شده است؛ اما آشفته و متحیر کسی است که نحوۀ زندگی کردن را نمی‌داند، مگر چرا مردم هوشیار قیام نمی‌کنند تا قوت شمشیر خود را نمایان کنند؟ ‏هم‌چنان، این گفته‌ها توسط حوثی‌ها در تظاهرات "مقدار اخذ مشتقات معادن" علیه حکومت "وحدت ملی و صلح" قبل از فرار عبدربه منصور هادی در کوچه‌های شهر با آواز بلند شعار داده می‌شد تا از این فرصت به عنوان یک توجیه برای اصلاح انقلاب فعالیت کنند‌، در حالی‌که آن‌ها در واقع برای انقلاب و قدرت گرفتن مبارزه می‌نمودند.

ای مردم یمن! کجاست ایمان و خرد شما؟! شرم باد بر شما که از گرسنگی هلاک می‌شوید؛ در حالی‌که شما به این احزاب خونخوار تسلیم شده اید، که با ثروت و پول شما خوش‌گذرانی می‌کنند. منحیث یک مشت محکم برخیزید و خاک بر جبین "ترس و ذلت" بیندازید، شهامت کنید، برای سرنگونی این احزاب خیانت‌کار درگیر و جنگ‌های خانمانسوز دست به کار شده و برای تأسیس مجدد خلافت راشدۀ ثانی بر منهج نبوت دعوت کنید که در این کار خیر، سعادت، افتخار و رحمت پروردگارتان نهفته است. آیا بدون رحمت الله سبحانه و تعالی این زندگی ذلت‌بارِ ناشی از ناامنی و وسایل معاشرت زندگی ارزشی خواهد داشت؟

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه یمن