(ترجمه)

دولت قیرغیزستان پس از سقوط شوروی کمونیست و گرفتن استقلال‌اش کوشیده‌است نشان دهد که یک دولت سdکولر است و دیگر هرگز از افکار ملحدانه متأثر نمی‌شود و حق عقیدۀ هر شخص را تضمین می‌کند؛ اما در واقعیت خلاف این ادعا عمل می‌کند. در سال‌های اخیر شمار مساجد، نهادهای آموزشی اسلامی و مدارس افزایش یافته‌است. مسلمانان، که ۸۶٪ نفوس را شکل می‌دهند، بیش‌از پیش به تطبیق اسلام در زندگی‌شان پرداخته‌اند و هم‌چنین شریعت را بخشی از قضایای سیاسی‌شان قرار داده‌اند. این حقیقت، حکومت سکولر قیرغیزستان را نگران کرده‌است، چنان‌که می‌کوشد تحت نام تروریزم و افراطیت و با هرچه در توان دارد از گسترش اسلام به‌عنوان یک روش زندگی ممانعت کند.

حکومت با نظارت از مواد آموزشی در نهادهای مسلمانان و مکاتب دولتی عمومی، و حتی ممانعت از پوشیدن شال/روسری در مکاتب و گذاشتن ریش برای مردان، عملاً در اجرای اسلام دخالت می‌کند. برعلاوه، این رژیم ظالم سکولر فعالیت حزب‌التحریر را نیز در سال ۲۰۰۴ م ممنوع کرد؛ و پس از آن، به بازداشت اعضا و غمخواران این حزب پرداخته‌است تا آنان را بترساند و از گسترش روش زندگی اسلامی جلوگیری کند. حتی زنان را بدون دلیل بازداشت و زندانی می‌کند، تا بدین شیوه امت را هراسان کند.

در جون/ژوئن امسال، هشت زن مسلمان دستگیر شدند و دو تن از آنان هنوز بدون دلیل در زندان به‌سر می‌برند. ارونووا ارکینگول و باکتیبک کیزی محبت به‌دلیل داشتن پوشش اسلامی زندانی اند. این حکومت ستم‌کار نسبت به سن زنان، فرزندان‌شان، والدین‌شان، صحت‌شان و خانوادۀشان کاملاً بی‌پروا است. آنان برای گسترش ذهنیت سکولری و راندن مردم از اسلام دست به هر کار می‌زنند.

امت مسلمه پس از فروپاشی خلافت خودشان را در موقعیت وحشت‌ناکی یافته‌اند، چنان‌که زنان، فرزندان و والدین‌شان نیز بایستی این درد و رنج تحمل‌ناپذیر را به‌دوش کشند. آنان بازداشت و شکنجه می‌شوند، مورد تجاوز قرار می‌گیرند، گرسنگی می‌کشند، بمباردمان می‌شوند و از حمل روش زندگی‌شان منع می‌شوند. اما مژده باد بر آنانی‌که برای اسلام و در راه الله سبحانه وتعالی قربانی می‌دهند و بدین سبب پاداش بی‌پایان نصیب می‌شوند! ان‌شاءالله. ولی نکتۀ وحشت‌ناک و قابل تأمل این است که ما به‌عنوان مسلمان چه خدمتی را برای اسلام انجام داده‌ایم؟! آیا ما نیز باید چنین پاداشی را از جانب الله سبحانه وتعالی نصیب شویم، حال‌آن‌که هیچ کاری برای دین خود انجام نداده‌ایم و مصروف زندگی خودمان استیم، اما همزمان برادران و خواهران‌مان باید چنین رنجی را برای اسلام متحمل شوند؟! آیا شرم‌آور نیست که از الله سبحانه وتعالی بالاترین طبقات جنت را تقاضا کنیم، درحالی‌که خودمان بالاترین قربانی را برای اسلام نداده‌باشیم؟! ما برای خودمان مشکلات ساده و غیرضروری را برمی‌گزینیم، آن‌ها را امتحان خود می‌پنداریم و همه‌روزه مصروف آن‌ها می‌شویم؛ درحالی‌که حالت واقعی امت و نقش واقعی یک مسلمان در این جهان را از یاد می‌بریم. منظورم این نیست که همگی باید زندانی یا شکنجه شویم، بل باید بپذیریم که آن عده از برادران و خواهران‌مان نیز جزئی از امت اسلامی اند، برای آزادی حقیقی‌شان با امت هم‌گام شویم و در این دنیا برای دین الله سبحانه وتعالی وقت صرف کنیم.  از نافعه روایت است که عبدالله بن عمر برایم گفت که از رسول الله صلی الله علیه و سلم شنیدم:

«مَنْ خَلَعَ يَدًا مِنْ طَاعَةٍ لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا حُجَّةَ لَهُ وَمَنْ مَاتَ وَلَيْسَ فِي عُنُقِقِهِ بَيْعَةٌ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً» [مسلم]

ترجمه: هرآن‌کس‌که از اطاعت (خلیفه) دست بکشد روز قیامت درحالی الله (سبحانه وتعالی) را ملاقات خواهد کرد که برهانی ندارد و هرکس درحالی بميرد که در گردن‌اش بيعتی وجود نداشته باشد به مرگ جاهليت مرده‌است.

تأسیس خلافت بالای تمام مسلمانان جهان فرض است، خواه مستقیماً زیر اثر یک حکومت ظالم زندگی کنند یا خیر. بناءً غفلت در اجرایش از بزرگ‌ترین گناهان محسوب می‌شود و مجازاتی سخت را به‌دنبال دارد. از الله سبحانه وتعالی می‌خواهیم که ابتلای خواهران بازداشت‌شدۀمان در قیرغیزستان را برای‌شان آسان کند! آنان را از چنگ حکومت بی‌رحم قیرغیز برهاند و ما را فرصتی بخشد تا در این امر بزرگ و باشکوه برای تأسیس مجدد خلافت به‌طریقۀ رسول الله صلی الله علیه وسلم سهم بگیریم و بهترین پاداش را در میان بشریت از آن خود کنیم. آمین الهم آمین!

نویسنده: امانه عابد

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

عضو دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

مترجم: محمد حارث پویا